Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

opdat Hij  uit vele monden 
voor de in ons gegeven 
genadegave door velen 
gedankt wordt voor ons   
         2 Korinthiërs 1:11^b

Dankbaarheid is ons mensen
niet aangeboren. Als kleine 
kinderen leren we ‘dank u 
wel’ te zeggen wanneer we
iets krijgen. 
In de Schrift zien we de dank
vooral bij gebed en smeking 
genoemd in de brieven en 
bij de Heer op aarde.
Nu wij zo’n grote rijkdom aan
genade ontvangen hebben, 
kunnen wij niet anders dan 
Hem dagelijks danken. Niet 
alleen voor wat in Zijn Zoon 
geschonken is. Maar ook de
dagelijkse leiding die Vader 
geeft, in diepe wijsheid, dat
stemt ons dankbaar.  

opdat Hij  uit vele monden 
voor de in ons gegeven 
genadegave door velen 
gedankt wordt voor ons   
         2 Korinthiërs 1:11^b

Paulus schrijft: voor ons. 
De gelovigen in Korinthe 
waren verdeeld dankbaar 
voor Paulus. In feite zouden 
zij God steeds danken voor 
zo’n apostel en leraar.
Dit verlangt Paulus; dat de
gelovigen God, de Vader, 
intens danken voor Zijn 
evangelie van genade. 
Het is fijn dat mensen zo’n 
enorm goede boodschap, 
vol liefde en heerlijkheid 
kennen. Als zij Vader ervoor 
danken, verheugt dat Vaders 
hart. Hij zal alles uitwerken 
volgens Zijn plan, Zijn hart.

terwijl ook jullie samen 
medewerken voor ons met 
jullie smeekbede
     2 Korinthiërs 1:11^a

Een aspect waar wij niet zo
vaak aan denken misschien:
gebed, voorbede is ook een
vorm van samenwerking. 
Paulus vroeg regelmatig om
te bidden voor het werk en
de medewerkers. Dat het 
woord van de Heer snelle 
voortgang mag hebben.
Dat hij vrijmoedig zou zijn,
zodat het woord van de
verzoening kon klinken.
Ook noemt hij gebed voor
een geopende deur voor
het woord om te spreken 
van het geheimenis van 
Christus. Wanneer wij dat
doen, werken u, jij en ik
samen! 

In Hem verwachten wij, dat 
Hij ons ook nog zal bergen   
     2 Korinthiërs 1:10^b

Paulus verwachtte alles van 
God, de Vader. Die staat in 
dit stukje centraal. In heel 
de Schrift is de Vader de 
God Die de doden opwekt.
Dat is grote troost; het is 
zo, dat het met de dood 
niet afgelopen is. De doden
weten van niets, totdat ze
de ogen openen omdat ze
gewekt worden. 
Onze geliefde ontslapenen
zullen wij weerzien! Op dat
moment, tijdstip dat door
de Vader vastgelegd is.
Paulus verwachtte dat die 
Vader hem zou bergen, uit
diverse (gevaarlijke) situaties.
We zien op neer Hem, Die 
ons onuitsprekelijk liefheeft.

Die ons uit zulk groot doods-
gevaar geborgen heeft en zal 
bergen
          2 Korinthiërs 1:10

Paulus werd bewaard door 
God; hij moest nog veel meer
dienstwerk doen. Dat is ook
in ons leven zo; zo lang God
ons geeft, kunnen we voor
Hem leven. 
In hachelijke situaties kom je
soms zomaar terecht en als 
je het toch doorstaat en er
goed uitkomt, is dat dankzij 
Vader. Paulus vertrouwde in
alles zijn God en Vader. 
Natuurlijk zou Vader dat niet
te schande maken; Hij doet 
wat Hij belooft. 
Dat geldt net zo voor ons!