Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Maar wij hadden voor ons 
idee het doodvonnis gehad, 
opdat wij geen vertrouwen 
zouden hebben in onszelf, 
maar in de God, Die de doden 
opwekt
         2 Korinthiërs 1:9

De gelovige leert in het leven,
dat het beter is Jahweh dan 
mensen te vertrouwen. 
De Psalmist wist dat ook:

Het is beter tot Jahweh je 
toevlucht te nemen, dan op
een mens te vertrouwen
                        Psalm 118:8

Het bijzondere wat Paulus 
erbij zegt, is dat Jahweh die 
God is, Die de doden opwekt!
Hij zal in rangorde opwekken
en levendmaken. Dat er ook 
diverse opstandingen uit de 
doden zijn, is wat de Schrift 
nadrukkelijk leert. 
De Heer Zelf; juist nadat Hij 
tijdens Zijn leven op aarde 
doden had opgewekt. En de
eerstvolgend groep is heel 
het lichaam van Christus. 
Daarna de opstanding van de
rechtvaardigen. We zien uit 
naar de bazuin van God!

Maar wij hadden voor ons
idee het doodvonnis gehad,
opdat wij geen vertrouwen
zouden hebben in onszelf,
maar in de God, Die de doden
opwekt
         2 Korinthiërs 1:9

Mensen kwamen tot geloof,
en verbrandden hun boeken
met toverspreuken. Dat leidde
tot sterk afnemende verkoop
in Demetrius’ ‘winkel’.
Demetrius vroeg mensen om
een menigte Efeziërs op te
hitsen tegen Paulus. Dat leidde
bijna tot zijn dood. Met die
intense gebeurtenissen schrijft
Paulus niets teveel in dit vers 9.
Het leerde hem ook in die zeer
hachelijke situatie op zijn Vader
alleen te vertrouwen. En zelfs
als het toch zou gebeuren, dat
men hem doodde, dan wist de
apostel dat Vader hem ook in
de dag van Christus opwekt!

onze verdrukking die ons 
overkomen is in Asia, dat 
wij bovenmate en boven 
onze kracht bezwaard 
werden, zodat wij ook aan 
ons leven gewanhoopt
hebben
     2 Korinthiërs 1:8^b

In Efeze werd Paulus belaagd 
en kon maar net ontkomen. 
Enerzijds sprak hij van grote 
overwinning van Christus, en
anderzijds stond hij onder de
grote druk van tegenstanders.
Soms ging het boven kracht 
en gaf Vader wonderlijk exact
wat nodig was. Ook moest hij
tenten maken, maar er was
elke dag genoeg. Hij leerde 
elke dag weer vertrouwen op
de grote God en Vader, Die 
dat nooit beschaamde. 
Steeds op reis, voortdurend 
in gevaar, en toch vrede van 
God in het hart!

Want wij willen niet dat jullie
onwetend zijn, broeders,
aangaande onze verdrukking
die ons overkomen is in Asia
         2 Korinthiërs 1:8

Paulus spreekt hier over zijn
lijden voor (het evangelie van)
Christus in Asia. Dat was onder
meer het gebied waarin Efeze,
Kolosse, Laodicea lagen. In die
bekende stad Efeze was Paulus
hevig vervolgd (Handelingen 19)
door de opgehitste menigte.
Het is in wezen een voorrecht
om lijden en verdrukking mee
te maken voor Christus.
In Filippenzen 1:29 benoemt hij
dat zelfs als genade van God.
Het geloof in het lijden is: lijden
kan ons niet scheiden van de
grote liefde van God in
Christus Jezus!  

onze verwachting voor jullie is
ook bevestigd, wetend dat,
zoals jullie gemeenschap hebben
aan het lijden, zo ook aan de
vertroosting
           2 Korinthiërs 1:7

Paulus had toch met vreugde
geconstateerd dat de gelovigen
in Korinthe vertroost werden.
Zijn ’tranenbrief’ had gewerkt;
God gaf groei in geloof bij heel
wat leden van die gemeente.
Natuurlijk bleef ook de kritiek
op Paulus’ woorden, optreden,
steeds weer opkomen.
De apostel werd vertroost en
dat kon hij doorgeven aan de
ander. Waar wij vertroost zijn
geworden door God, Christus,
kunnen wij daarmee anderen
weer bemoedigen. We bidden
voor de anderen die lijden; we
kunnen troosten met woorden
van Vader.