Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

7 mei 2020

‘De dood van de Zoon.’

Een thema waar je niet op uitgekeken 
raakt. Het totaal tegenstrijdige dat ge-
beurde voorafgaand aan de kruisiging.
De Zoon van God, zonder gebrek, zon-
der zonde, werd veroordeeld. Het San-
hedrin, met de hogepriester, nam, zon-
der het te weten hét PesachLam gevan-
gen met het doel Hem over te leveren.
Het Lam, dat de zonde van de wereld
weg zou nemen, werd het zondoffer.

‘Voor Israël nog steeds herinnering.’

Toen de Heer met Zijn discipelen het
laatste Pesachmaal at in de opperzaal,
zou Hij Zelf binnen 24 uur Offerlam zijn.
Hij wist het, en Judas leverde Hem over.
Daarin was Judas type van het Joodse
volk, waarvan de leiders Hem lieten op-
pakken als was Hij een misdadiger. Hij
kon met één woord heel de menigte uit-
schakelen. Ze vielen achterover, niet be-
stand tegen Zijn woord.

‘Hij was zondeloos.’

Israël herinnerde zich de uittocht bij Pe-
sach. Dat het bloed van lammetje -aan 
de deurpost toegepast- typologisch ver-
wijst naar Zijn bloed, konden zij niet ver-
moeden. Zo werd Pesach vervuld kun je
zeggen, toen Hij als Paaslam geslacht is.
En was het type niet langer nodig. Zo’n
brief als Hebreeën schrijft over zulke as-
pecten. Dat het alles uit liefde van God 
en Zijn Christus was, vervult met dank.

Op 5 mei 2020 is opnieuw 1:20 van
Kolossenzen aan de orde gekomen.
De betekenis van de dood aan het
kruis van onze Heer Jezus Christus
heeft veel aspecten.
Beluisteren: deel A en deel B

6 mei 2020

‘Genade is vrijheid.’

In Christus zijn, dat is kostbaar. Daar is
ware vrijheid; niet langer slaaf zijn van
zonde(n). De Heer spreekt het woord
van Zijn genade en dat is alles waard.
Het kwam naar voren – nadat Hij leed,
stierf aan het kruis. Ontzaglijk diep is
dat gegaan, voor de mensheid. Niet al-
leen dat; ook voor de hele schepping.
Je kan nooit gemakshalve snel aan het
kruis voorbij lopen. 

‘Niet alleen de opstanding.’

Dáár ligt de basis, het fundament; de 
opstanding is wezenlijk. Maar: eerst 
die smadelijke, schandelijke dood, die 
van het kruis. Daarin kwam voor God
een eind aan het oude; de rest is uit-
werking, heel de schepping zal dat er-
varen. Stappen, fases, net hoe je het 
maar wil noemen. God legde tevoren 
vast -weten wij nu – dat alles van Hem 
af zou ‘drijven’. Met een bedoeling.

‘Alles naar Zich toe te trekken.’

Ja, en daarin is Hij niet afhankelijk van
de keuze van de mens. Maar Hij is bij
machte dat voor elkaar te krijgen. Via
de dood en opstanding van Zijn gelief-
de Zoon. Dat vormde de grote omme-
keer in Zijn plan. Eerst alles van Hem 
af, vervreemding, vijandschap. Weer-
galoze liefde blijkt uit het feit, dat God
Zijn eigen Zoon niet spaarde. Hij gaf 
Hem over, voor u, voor mij , voor jou.
Door de diepte van Zijn liefde. Vader,
dank U wel! 

5 mei 2020

“Hij kwam om ons vrij te maken.’

Dat ging wel door diepte van lijden en
moeite en pijn heen. Eerst was Hij bij
de Vader in heerlijkheid. Hij kwam als
Mens op aarde en dat betekende ver-
drukt worden en lijden. Dat deed Hij 
om de mensheid te verlossen en te be-
vrijden. Niet alleen werd Hij verdrukt 
en op het laatst geslagen, maar zelfs
gekruisigd. Dat was de weg tot bevrij-
ding. Van zonde, dood en wetticisme.

‘Zoals Israël bevrijd werd uit Egypte.’

Dat was de slavernij, en kan staan als
type voor de slavernij onder de zonde
en de wet. Het volk werd bevrijd uit de
slavernij. Zo ook de mens die tot besef
komt van wat de Heer gedaan heeft. 
De geest van God woont in de gelovige
en dat heeft grote gevolgen, de mens
komt los van gebondenheid. In de vrij-
heid van de genade van God.

 ‘Dat zegt hij in Galaten.’

Het vierde en vijfde hoofdstuk spreekt
met name -letterlijk- over vrijheid. Ha-
gar blijkt in de slavernij te zijn en Sara
de vrije. Zij was onder de belofte, vrij.
Hagar was een Egyptische, en Sara had
andere achtergrond. De twee principes 
lees je terug in Genesis. Sara leefde uit
de belofte van God, Hagar was slavin,
niet vrij. We staan in de vrijheid van de
genade in Christus. 

4 mei 2020

‘Eén stierf voor allen.’

Hij stierf voor allen, opdat wij -de eer-
ten- zouden leven. Eerst moest einde
gemaakt worden aan de oude mens.
Daarom kwam Hij, Gods wil uitvoeren.
We zien op naar Hem, uit liefde ging 
Hij via die smadelijke dood naar leven 
in de opstanding. En Zijn bloed, dat is 
nog steeds de getuige van Zijn lijden
voor een verloren schepping. Dat zal
altijd van onschatbare waarde blijven.

‘Wat Hij deed, ik ben dankbaar.’

Ja, Hij deed dat, opdat wij zouden de-
len in Zijn redding. Vader redde Hem 
uit de dood, en gaf Hem alles overstro-
mend en overstralend leven. Die on-
sterfelijkheid zullen eens alle mensen
ontvangen, dat gaat in fasen. Hij is de
Enige Die nu onsterfelijkheid heeft.
Dat schreef Paulus aan Timotheüs om
de toen al rondgaande afdwalingen te
pareren. 

‘Door diepte naar hoogte.’

Het was geen makkelijke weg voor de
Zoon. Het lijkt voor ons relatief kort, 
de drie jaar (of 3,5 jaar) dat Hij in Zijn 
actieve dienst wandelde en leed om 
en te midden van Zijn geliefde Joodse 
volk. In Tenach was het lijden aange-
zegd; óók over Israël. Hij liet de Emma-
üsgangers zien: al wat in de Schriften 
op Hém betrekking had. Hij wees erop, 
dat Hij zou lijden, waarna heerlijkheid
volgde, die nog veel groter zal worden.