Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Moge nu de God van de 
verwachting jullie vervullen 
met alle vreugde en vrede in 
het geloven, zodat jullie 
overvloeien in de verwachting, 
in kracht van heilige geest.
          Romeinen 15:13

De God van de verwachting is
de God en Vader van onze
Heer Jezus Christus. Horen en
geloven van Zijn woorden geeft
geweldige verwachting. Tegelijk
met geloven heb je dan vreugde
en vrede in je hart. Leven is dan
zo anders; vol perspectief in rust
en overgave aan de Vader.
Je dagelijkse beslommeringen,
het leven dat op en neer golft;
daarin is die vrede van God, die
jou in je denken bewaart. Niets
gaat echt mis in deze tijd, het
kwaad rijpt en groeit richting
wat geprofeteerd is. Wij zien
vol verwachting uit. Hij, onze
Heer, zal in heerlijkheid ons
tot Zich roepen.

Moge nu de God van de 
verwachting jullie vervullen 
met alle vreugde en vrede in 
het geloven, zodat jullie 
overvloeien in de verwachting, 
in kracht van heilige geest.
          Romeinen 15:13

Een tweede ‘zegenbede’ waar
Paulus goed spreekt van God.
Het is een vervolg op vers 5-7
na de tussenverzen 8-12. God,
de Vader van onze Heer, is niet
alleen de God van de volharding
en de vertroosting. Hij is óók de
God van de verwachting.
In Romeinen 5:3 lazen we, dat
wij mogen roemen; dat is in
verwachting van de heerlijkheid
van God. De verwachting en de
heerlijkheid zijn nauw verbonden.
Wij ervaren nu al heerlijkheid en
zijn tot eer van God.
Wij die Hem (Ik ben) verwachten
putten nieuwe kracht, zoals tot
Israël gezegd wordt in Jesaja 40.

En weer zegt Jesaja: ‘Daar zal
zijn de wortel van Isaï zijn’, en:
‘Hij die opstaat om de Vorst 
over de natiën te zijn, op Hem 
zullen de natiën verwachting
vestigen.’
     Romeinen 15:12

Citaat van de profeet Jesaja, na
de Torah en de Psalmen.
Zoals altijd wijst het Woord op
God Zelf, Jahweh, Zijn Christus.
Ook hier staat Christus, als de
wortel van Isaï centraal. Hij is
uit David (stam Juda), en zo zal
Hij Vorst over de natiën zijn.
Alle verwachting van Israël was
en is op Hem gericht.
De verwachting die wij hebben
is Christus (1 Timotheüs 1:1).
Zonder Hem als de Opgestane is
het leven nutteloos, zinloos. En
daarom extra geweldig dat wij nu
Hém verwachten.

En weer zegt hij: “Prijst de Heer, 
al de natiën, En lofprijst Hem, 
al de volken.”
         Romeinen 15:11

Dit is uit Psalm 117:1 en dat is de
kortste. Deze bezingt ook trouw,
die van Jahweh aan Zijn volk, en
daardoor ook aan de volkeren. In
deze tijd geldt dit in zekere zin als
mensen uit alle natiën geroepen
lid van het lichaam van Christus
zijn. Straks, in het millennium (de
1000 jaren), wordt dit letterlijk
vervuld in de natiën die dan een
ondergeschikte positie aan Israël
hebben. Als wij ootmoedig en
trouw Zijn dienstwerk doen, zijn
wij ook bezig Hem te prijzen en
zelfs te lofprijzen. Dat we dat in
en tijdens dienstwerk in ons hart
doen, is dankzij de genade van
God, die in ons hart is (Efe.5:18).

En weer zegt hij: “Weest
verheugd, natiën, met Zijn volk!”
             Romeinen 15:10

Citaat uit Deuteronomium 32:43^a
en daar is het profetisch wanneer
de natiën zullen zien dat vijanden
van Israël vernietigend verslagen
zijn. Paulus haalt dit ook aan, als
in overeenstemming met, zie vers
9. ‘Zijn volk’ met het enkelvoudige
laos in het Grieks, wijst meestal
op het volk Israël. Uitgeroepenen
uit alle natiën in deze genadetijd,
zijn dan ook géén ‘volk van God’,
maar lichaam van Christus.
Binnen dat lichaam van Christus
bestaat het onderscheid volgens
het vlees niet meer. Dan geldt de
nieuwe schepping, besneden of
onbesneden zijn doet er niet toe.
Wij verheugen ons gezamenlijk
in de Vader en Zijn Zoon, Die nu
het enige Hoofd van ons is.