Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

wanneer ik ook naar Spanje ga, 
want ik verwacht, doorgaand, 
jullie te zien en door jullie daar 
vooruit gezonden te zijn 
wanneer ik eerst, voor een 
deel door jullie gelaafd word
          Romeinen 15:24

Sommigen zeggen, dat Paulus
ná de gevangenschap in Rome
alsnog naar Spanje ging. En,
eventueel nog verder, naar
de Britse eilanden, Engeland.
Hoe dat ook zij, in ieder geval
is het verlangen van de apostel
om bij de gelovigen in Rome
te zijn.
Waarom? Om een geestelijke
genadegave mee te delen.
Hij bad voortdurend voor hen,
en wilde graag -in de wil van
God- bij hen komen. En dat ook,
om geloof met elkaar te delen.
Dat zou voor de gelovigen en
daar -én Paulus zelf- verfrissend,
bemoedigend werken. Laten we
zó als gelovigen, wanneer we in
genade geloof biddend kunnen
delen, elkaar ont-moeten.  

Thans echter heb ik geen plaats 
meer in deze gebieden, en heb 
sinds vele jaren een verlangen 
naar jullie toe te komen
           Romeinen 15:23

Een langer durende wens van de
apostel was om in Rome te zijn.
Maar de omstandigheden waren
hindernis om dat te gaan. Er zit
een zekere ‘spanning’ tussen wat
je als gelovige wenst, afhankelijk
van Vader, en wat kan of gebeurt.
Paulus lette op omstandigheden
zoals hij in Filippenzen 2:23 zegt:

hem dan verwacht ik inderdaad
ogenblikkelijk te zenden, wanneer
ik de dingen om mij heen overzie

Biddend verlangen van de apostel
was, om naar Rome (en verder) te
gaan. Of dat ook zo zou zijn, lag
geheel in handen van God uit Wie
alles is. Zo ook wij, kijkend hoe
een en ander gaat, de weg aan de
hand van Vader gaan.

Waardoor ook ik vele malen 
verhinderd werd naar jullie 
toe te komen
        Romeinen 15:22

Paulus zou nog één keer naar
Jeruzalem gaan, maar daarna
wilde hij westwaarts. De Heer
leidde zijn dienstwerk, en dat
was tot nu toe een andere weg
dan naar Rome. Later zou zijn
werk niet meer mondeling,
maar schriftelijk zijn. Hij heeft
niet kunnen vermoeden wat de
schriftelijke bediening allemaal
heeft uitgewerkt. Die brieven,
zoals Romeinen, zijn profetisch
en bevatten veel vitaliteit.
Ze zijn doorademd van de geest
van God. En biddend lezen is de
ware voeding voor je hart.

maar, zoals staat geschreven:
‘Aan wie niet medegedeeld is 
over Hem, zij zullen zien, en 
wie niet gehoord hebben, zij 
zullen begrijpen’
           Romeinen 15:21

De profetie in Jesaja 52 gaat
over een nog toekomstig iets.
De natiën zullen Christus als
de Messias van Israël zien en
zich over Hem verbazen. Het
kan zijn, dat we ongelovigen in
onze omgeving kennen, ook in
eigen familie. Wanneer zij dan
in leven zijn en Hem zien, kan
het zijn dat ze dan geloven en
deel krijgen aan het koninkrijk
van de Messias op aarde. Wij
zouden graag willen, dat zij nu
al geloven en deel hebben aan
het lichaam van Christus met
hemelse toekomst. Gods plan
met hun leven kan anders zijn.

maar, zoals staat geschreven:
‘Aan wie niet medegedeeld is 
over Hem, zij zullen zien, en 
wie niet gehoord hebben, zij 
zullen begrijpen’
           Romeinen 15:21

Paulus citeert uit Jesaja 52:15^b.
De profeet gaf aan, dat in de
toekomst heerlijkheid en eer
voor de Messias zal zijn als Hij
terugkeert naar Israël. De natiën
zullen versteld staan hoe Hij dat
doet, met wat voor een macht
en kracht. De profeet sprak ook
zeer indringend over het lijden
van die Messias in hoofdstuk 53.
Paulus was er zeker van dat de
natiën door zijn dienstwerk het
goede nieuws: Christus zouden
horen en verstaan. Hoewel zij
nooit van Hem gehoord hadden.
De apostel verheugde zich in het
feit, dat Christus bekendgemaakt
zou worden. Wij weten evenmin
wat voor ons nog als dienstwerk
klaarligt. Hoeveel ruimte is in de
(nabije) toekomt nog voor vrije
verkondiging van Christus als de
Redder van de wereld? Echt goed
nieuws wordt steeds schaarser.
Laten wij daarom de tijd uitkopen.