Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

want wij merken niet op wat 
gezien wordt, maar wat niet 
gezien wordt
     2 Korinthiërs 4:18^a

Een gelovige kijkt anders. Dat
is niet vanzelfsprekend. Het is
de geestelijke kijk op zaken. 
Dan neem je waar wat anderen
niet zien. Van Mozes wordt in
Hebreeën gezegd, dat hij ging
‘als ziende de Onzienlijke’. 
Hij leidde het volk Israël in het
besef, dat Jahweh het deed.
Mozes had op de berg hemelse
dingen gezien. Daarom kon hij
als een uiterst ootmoedig mens
het volk leiden. Zo ook, in de
‘woestijnreis’ van ons leven; de
Heer is nabij! Wij zien Hem niet
en toch wéten wij dat Hij er is
en ons niet loslaat. Zijn liefde is
het, niets kan ons overkomen dat
buiten Hem om gaat. 

Want de kortdurende lichtheid 
van onze verdrukking bewerkt
voor ons een alles overstijgend 
eonisch gewicht van heerlijkheid
        2 Korinthiërs 4:17

Uit de tegenstelling hier wordt 
duidelijk, dat wat komt veel en
veel heerlijker is dan wij denken.
Nu zijn er verdrukkingen, ja. 
Nochtans gaat ons leven als een
zucht voorbij en is de eonische 
toekomst veel en veel langer. 
We zijn bevoorrecht iets ervan
te mogen weten en beseffen.
Daarom verliezen wij de moed
niet; nu is er de pijn, het (diepe)
verdriet, onzekerheid soms.
Dan is daar licht, God wist alle 
tranen van onze ogen, dan is 
daar onsterfelijkheid, bovenal
zijn wij dicht bij Christus Jezus,
onze Heer. 
  
 
 

Want de kortstondige lichtheid 
van onze verdrukking bewerkt
voor ons een van bovenmaat 
naar bovenmaat voerende 
eonische last van heerlijkheid
        2 Korinthiërs 4:17

Ook hier weer de contrasten 
die merkwaardig zijn, op het 
eerste gezicht. Terwijl in onze 
beleving lijden en verdrukking 
lang kan duren, noemt Paulus
het hier ‘kortstondig’. Van korte
duur. Hoe kan hij dat zeggen?
Als we even verder lezen, zegt
hij: ‘eonische last’. Gezet tegen 
ons aardse bestaan, komende 
eonen zijn veel langer!
Om niet te spreken over ‘ná de
eonen!’ Het komt in perspectief
te staan, en dan verkleint als 
het ware onze huidige last en 
zien wij wat God geeft. Abba, 
Vader, dank U wel!

Daarom zijn wij niet 
ontmoedigd, maar indien ook 
onze uiterlijke mens verrot, 
toch wordt ons innerlijk dag 
aan dag weer nieuw gemaakt
       2 Korinthiërs 4:16

Onze uiterlijke mens, ons oude
lichaam is tijdelijk. Wij zijn van
de aardbodem (stof) en keren
daarnaar terug. Nochtans, wat
de apostel schrijft verheugt ons.
Ons innerlijk wordt dag in dag 
uit vernieuwd. De heilige geest
werkt in ons. De genade van 
God stroomt over. 
Daarom verliezen wij de moed
niet; er is heerlijke verwachting.
Dit aardse is een trainingsschool
voor de (nabije) toekomst boven.
De heerlijkheid die wacht straalt
over ons bestaan; Hij is nabij en 
we horen Zijn voetstappen in het
wereldgebeuren.   
 

Daarom zijn wij niet 
ontmoedigd, maar indien ook 
onze uiterlijke mens verrot, 
toch wordt ons innerlijk dag 
aan dag weer nieuw gemaakt
       2 Korinthiërs 4:16

Hier de tweede keer: daarom 
zijn wij niet ontmoedigd
(en 2Kor.4:1). Het evangelie 
van Christus’ heerlijkheid is 
‘de schat in ons aarden vat’.
Het geloof, vertrouwen in wat
God beloofde, geeft ons licht
en uitzicht. De dagen kunnen 
moeizaam zijn, het is soms 
niet goed te zien waar Vader 
heen wil. We zijn in Zijn hand.
Wat wij zien en merken: het 
verval van de uiterlijke mens. 
Noch leven of dood kan ons 
scheiden van de liefde van 
God in Christus Jezus. Dat is 
het wat ons innerlijk nieuwe
moed en kracht geeft.