Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Wanneer dan de voorhuid de 
terechte eisen van de wet 
vasthoudt (in acht neemt), zal 
zijn voorhuid niet tot besnijdenis 
gerekend worden?
       Romeinen 2:26

De natiën (die geen wet hebben)
kunnen volgens hun instinct en 
geweten doen wat de wet eist.
In dat geval kunnen zij weliswaar
niet als onbesneden gerekend 
worden, maar als besneden. En
was de letterlijke besnijdenis 
niet eens nodig. Uiteindelijk gaat
het niet om het uiterlijke teken,
maar om innerlijke realiteit. De 
wet zelf (Deuteronomium 10:16)
spreekt van de besnijdenis van 
het hart. Daar gaat het om. 
Die bedekking moet weg, zoals 
Paulus opmerkt (2 Corinthiërs 3).
Dat gebeurt in Christus, door de
inwerking van de geest van God.
Dat geeft blijvende vreugde!

Want besnijdenis heeft weliswaar 
nut indien jij de wet in praktijk 
brengt, maar indien jij overtreder
van de wet bent, is je besnijdenis 
voorhuid geworden
                Romeinen 2:25

Aan besnijdenis zat vast dat je 
de wet helemaal moest doen. 
Zie Galaten 5:3. Het geeft aan 
de besnedene verplichtingen.
In de praktijk blijkt dat degene 
die besneden is, de Thora niet 
volledig kán praktiseren. Het 
vlees is niet in staat dat te doen 
wat Thora eist. Daarmee heeft 
letterlijke besnijdenis geen nut. 
In feite is iedere besnedene niet 
verder dan een goj die zijn voor-
huid nog wel heeft, zodra Thora 
overtreden wordt. Hoe onzinnig
is het dan, wanneer gelovigen, 
nota bene uit de natiën, zich wel
letterlijk laten besnijden!
Het lijkt vroom, maar voor God 
heeft dat geen enkel nut. Horen
naar het woord, zoals we dat in
het evangelie van de genade van
God naar ons toe krijgen, dát is 
wezenlijk voor ons als gelovigen. 

Want om jullie wordt de naam 
van God gelasterd onder de 
natiën, zoals geschreven staat.
       Romeinen 2:24

Het gedrag van Israël werd een 
spreekwoord bij de volkeren, op
lasterlijke manier. In Jesaja 52:5
en Ezechiël 36:20-23 lees je wat
Jahweh nadrukkelijk zegt over 
het ontheiligen van Zijn Naam in
het gedrag van Israël wat tot hun 
ballingschap leidde. Paulus kent
die uitspraken, doorkneed als hij
was in Tenach. Het gedrag in het
volk Israël was bedroevend. 
Maar erger nog was, dat de Naam
Jahweh ontheiligd werd. Eénheid
kenmerkt die Naam en onderricht
+ praktijk waren dat bij Israël niet.
Eénheid is: dat wat je hoort van 
God ook doen, praktiseren. Wat 
de enige weg tot eenheid op alle
niveaus is, is dit: de geest van 
God; die brengt ware eenheid 
tot stand, in alles.

Jij die jezelf beroemt op de wet, 
door de overtreding van de wet 
onteer jij God!
           Romeinen 2:23

Israëls mondeling belijden bij 
Sinaï was: ‘ja wij zullen doen’.
Hun gedrag daarna was tegen-
gesteld aan deze uitspraak. In 
ieder geval was het volk niet zo
consequent. Paulus laat zien in
zijn brieven: het vlees onder de
zonde is niet in staat aan eisen
van de wet te voldoen. Dat was
niet eerder zo helder gezegd. 
In de loop van de tijd roemden
zij op het feit, dat zij toch Thora
ontvingen van God. Overigens 
met daarnaast een mondelinge
traditie (‘gesproken Thora’). 
Niettemin overtraden, ze ‘hun’ 
Thora (onderwijzing).
Daarmee gaven ze niet de eer
aan Wie dat als Enige toekomt:
God, de Onderschikker, Vader
van de Heer Jezus Christus.

Jij die zegt geen echtbreuk te 
doen, pleeg jij echtbreuk?
Jij, die gruwt van de afgoden, 
beroof jij de gewijde plaats?
    Romeinen 2:22

Inconsequent gedrag van Israël 
is nu een al bekend gezegde: de
vrome farizeeër. Zij volgden de
goden van omringende volkeren
na en overtraden daarmee het 
allereerste van de 10 woorden. 
Zo konden zij nooit leraar van
de natiën zijn, geen waarachtig
licht verspreiden. De afgoderij
was echtbreuk, want Israël was
met Jahweh gehuwd bij Sinaï in
Arabië. Met andere woorden, 
het volk kon alleen nog van de
genade en barmhartigheid van
God leven. Onder het nieuwe 
verbond zal dat zo zijn, maar is
pas nadat de Man stierf volgens 
Romeinen 7:1-6. Zo kon Israël 
de bruid worden van een Ander, 
de uit de doden Opgewekte!