Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Zo dat de wet inderdaad heilig 
is en het gebod heilig en 
rechtvaardig en goed.
       Romeinen 7:12

Het probleem voor de mens zit
m niet in de wet zelf, maar in 
de inwonende zonde. De wet is
heilig. Paulus noemt twee keer 
heilig en dat is wat de Thora, de
onderwijzing ook doet; op God 
richten. De Thora is apart gezet
tot dienst aan God, net als heel 
het woord van God heilig is. Zo 
is het gebod (de aanwijzing) in
zichzelf heilig, rechtvaardig en 
goed. Ze spreekt van God, Die
heilig, rechtvaardig en goed is.
En de bron is liefde. De wet en 
het gebod werden op de mens 
gelegd, met als resultaat dat de 
mens overtreder, krenker blijkt
te zijn. Uitweg uit deze impasse
kon alleen van God, de Vader, 
komen. 

Want de zonde, aansporing 
gekregen door het gebod, 
heeft mij misleid en erdoor
 gedood. 
        Romeinen 7:11

Zoals gezegd: de wet activeert
de zonde. De zonde misleidde
je als mens. Je dacht je wel aan
de wet te kunnen houden. Niet 
dus. De hoge standaard werd 
in de dagen van de Heer nóg
verder verhoogd. Als de Joodse
mensen dan nog dachten dat ze
zich eraan konden houden, dan
waren ze na de uitspraken van
de Heer in de bergrede wel uit 
de droom geholpen. Dat ging 
niet; geest van God is nodig
voor de mens. Zonder die geest
wordt het niets. Daarom is het
heerlijk wat klinkt in Galaten 5:
22,23 de vrucht van de geest.  

en het gebod dat ^nbtot leven 
(was), dit werd voor mij 
bevonden ^nbtot de dood (te zijn).
           Romeinen 7:10

De wet zei: doe dat en je zult 
leven. In de praktijk had het een
tegenovergesteld effect. Niet 
leven, maar de dood. In Israël 
onder de Mozaïsche wet was de
doodstraf heel gebruikelijk. In 
praktijk zal die niet vaak echt zijn
toegepast. Het gebod wekte de
begeerte naar wat verboden was.
En de zonde in het vlees overtrad
de wet. Daarmee was de zondaar
de dood schuldig. In wezen een 
hopeloos iets. Alleen geloof, ook
onder de wet, kon rechtvaardig 
verklaard worden. Degenen die 
geloofden zullen in het begin van
het aardse koninkrijk opgewekt 
worden, 1335 dagen na de helft
van de 70^e jaarweek van Daniël 
9:24-27. 

Ík nu leefde eens los van wet; 
het gebod nu kwam, en de 
zonde leefde op, maar ík stierf
    Romeinen 7:9

Voordat (de Mozaïsche) wet in
het leven van Saulus kwam wist
hij nauwelijks wat (verboden) 
begeerte was. Toen het gebod
(de geboden samen) kwam, 
gebeurde in hem iets.
De wet activeerde de zonde. Die 
was ‘slapend’ in hem aanwezig, 
en werd wakker. Bij het eerste 
gebod attendeerde de slang 
Adam en Eva op de boom van
kennis. De tegenwerker was er 
snel bij om verder te prikkelen 
tot zonde. Hoe? Door twijfel te 
zaaien inzake Gods woord. 
Om dat vervolgens glashard te 
ontkennen. Gevolg: sterven en
uiteindelijk de dood. Dit schrijft
de apostel in het kort in vers 9.
Nieuwheid van geest (vers 6^b) is
wat God geeft, net als geloof. 

De zonde nu, aansporing 
nemend door het gebod, 
effectueert in mij iedere 
begeerte. Want los van wet 
is zonde dood.
            Romeinen 7:8

De vraag: de wet is zonde? (7:7)
wordt nu beantwoord. Het punt 
is de inwonende zonde. De wet 
is niet fout, maar de zonde in het 
vlees veroorzaakt begeerte naar 
wat de wet verbiedt. Dat in de 
Mozaïsche wet de doodstraf 
stond op overtreding van die wet, 
was/is voor het vlees geen reden 
het niet te doen. Integendeel.
Romeinen 5:20 zegt immers:

de wet nu, is er bij in gekomen, 
opdat de krenking zou toenemen

De wet maakte zichtbaar dat een
zonde een overtreding is. Ja zelfs
krenking van God is.
De wet activeert de zonde: 
los van wet is zonde dood.
Radicale verandering was nodig:
de kruisiging van onze Heer. God
bewees daarmee Zijn liefde.