Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

te verheugen met wie zich 
verheugen, te wenen met 
wie wenen
        Romeinen 12:15

De geest van Christus is die van
ontferming en mededogen. We
willen vanuit ons verdriet en
lijden graag dat anderen onze
nood kennen, daarvoor bidden
en hulp bieden. In het evangelie
van genade echter, gaat het om
betrokken zijn bij de nood van
anderen. Christus Jezus gaf een
groot voorbeeld van betrokken-
heid en mededogen. Het is nu
Christus Jezus zelf Die voor ons
bidt en pleit bij Vader. Hij heeft
lief, onbaatzuchtig, gericht op
onze redding tot eer van God.  

Zegent wie jullie vervolgen, 
zegent en vervloekt niet
        Romeinen 12:14

Dit is geen goede theorie, dit is
voor je praktijk. Het geloof dat
we in het leven kunnen uitleven.
Dagelijks word je gered van de
kracht van de zonde. Die is nog
niet verdwenen uit ons leven.
De kracht van genade van God
in ons stelt in staat om te doen
wat Romeinen 12:14-21 zegt.
Vers 14? Je kunt vervolgd
worden door medegelovigen.
Je bent onheus bejegend door
hen. Wat doe je? Je emotie is:
flink in woorden uithalen en ze
goed de les lezen.
Bedenk dan, dat Gods Zoon
voor vijanden de dood in ging.
Dat zijn u, jij en ik. Als we ons
dat goed bewust zijn, zal onze
grondhouding veranderen.
Mededogend medelijden zal de
plaats innemen van gevoel van
vergelding en wraak.
Je wil Gods liefde naar de ander
laten zien.

de gastvrijheid najagend
   Romeinen 12:13^b

Het evangelie is, dat Christus
in Gods plan, overgeleverd is
om onze krenkingen. Hij werd
opgewekt om onze algehele
rechtvaardiging (Rom.4:25).
Het gaat, praktisch gezien, niet
om grote, spectaculaire dingen
te doen. Nee, het is simpeler.
Dit kun je toepassen op ieder
aspect van je leven. Juist in de
‘eenvoudige’ dagelijkse dingen
zoals een stukje gastvrijheid,
blijkt dat. Christus gaf Zich over
aan Vaders wil, Hij leefde niet
Zichzelf, maar was ootmoedig
en had oog voor de anderen.
Zo kunnen wij, in het als slaaf

de Heer dienen, anderen, als
nodig is, opvangen. Zoals Hij
barmhartigheid betoonde aan
de ander.  

aan de behoeften van de 
heiligen deelnemend
Romeinen 12:13a

Paulus nam een geschenk van
de heiligen voor de armen in
Jeruzalem mee (Romeinen 15:
25,26). Dat was de liefde van
God die hem daartoe bewoog.
Zo kunnen ook wij in de ons
gegeven omstandigheden een
bijdrage leveren in de behoefte
van anderen. Vooral geestelijk;
we kunnen elkaar bemoedigen
met troostvolle woorden van
onze grote God en Vader. Soms
ook materieel, afhankelijk van
de situatie van iemand. We
delen met elkaar wat we via de
apostel Paulus ontvingen, tot
Gods eer.

in het gebed aanhoudend
   Romeinen 12:12^c

In Gods genade ben je vrij te
bidden waar je ook bent. Nee,
geen vaste tijden. Je hoeft niet
letterlijk op je knieën.
Paulus noemt onophoudelijk
gebed (1 Thess.5:17; Kol.1:9).
Woorden van Paulus’ gebeden
kun je altijd inpassen.
Het is je omgang met God. Je
spreekt je gedachten uit naar
God, je weet je afhankelijk van
Hem. De Heer had het nodig
om alleen te zijn, in de nacht,
om Vader aan te roepen.
Israël kende en kent vaste
gebedstijden; wij niet. Je kunt
altijd met Vader spreken. Wat
je bidt en dankt is voor jezelf.
De voorbede is voor anderen,
voor het Woord, voor noden
et cetera. Je kunt alles met je
hemelse Vader bespreken.