Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

net zoals geschreven staat:
God geeft hen de geest van
verdoving, ogen om niet te 
zien en oren om niet te horen 
tot op de huidige dag
          Romeinen 11:8

We zien in dit gedeelte stap
voor stap de antwoorden. In
Romeinen 10:21: het ongeloof
van Israël vertaalt zich in het
gedrag van weerspannigheid
en tegenspreken. Dat is vaak
het geval bij mensen.
Vanaf 11:1 lezen we over een
gelovige rest; die is daar als
uitkomst van Gods uitkiezing
in genade. De overigen werden
verhard. Die zijn daarin passief.
Daar is dus een kracht of macht
die dat bewerkt. Ook dan is het
God, Die de geest van verdoving
geeft. Zodat beide groepen, de
gelovige rest en de ongelovigen
door God, Die dat bewerkt, zijn
zoals Paulus ze toont.

Wat dan? Waar Israël naar
zoekt, dat ontmoette het niet, 
de uitkiezing echter, ontmoette
het. De overigen nu, werden
vereelt
            Romeinen 11:7

Het woord ontmoeten is hier
letterlijk: opwaarts-toevallen.
Om hier verkrijgen te zeggen
zoals de statenvertaling doet,
is wat tegengesteld aan de
genade van vers 6. God doet
redding aan de gelovige rest
toevallen, zodat zij dat als het
ware ontmoeten. Israël als volk
zocht via rechtvaardige daden
voor God welgevallig te zijn.
Maar alleen de groep die God
uitkoos, ontmoette de redding
die Hij gaf in geloof, in genade.
De overigen vereelten; bleken
ongevoelig voor het woord dat
tot hun redding klonk.    

Indien het nu in genade is, is
het niet langer uit werken, 
anders wordt de genade niet
langer genade. Indien het 
echter uit werken is, is het 
niet langer genade, anders is 
het werk niet langer werk
        Romeinen 11:6

Genade en werken sluiten
elkaar wederzijds uit. Geen
andere apostel heeft ooit zo’n
uitspraak gedaan. Dat kon ook
niet, omdat het evangelie van
de Besnijdenis voorwaarden
kent. Dat evangelie is niet af.
Het woord complement lees je
niet in de brieven van de
Besnijdenis apostelen. Paulus
noemt het regelmatig, omdat
‘zijn’ evangelie het hele plan
van God toont. Genade van
van God is de ondertoon in
zijn boodschap. Wanneer je
daar ietsje van werken, hoe
klein ook, bijmengt, is het
geen genade meer.

Indien het nu in genade is, is
het niet langer uit werken, 
anders wordt de genade niet
langer genade. Indien het 
echter uit werken is, is het 
niet langer genade, anders is 
het werk niet langer werk
        Romeinen 11:6

Deze uitspraak is in verband
met de uitkiezing van genade
(vers 5). De gelovige rest, ook
in Paulus’ dagen is er door de
genade van God. En sluit werk
van de mens uit. Dat geldt ook
voor leven in geloof; het is in
de genade van God.
Romeinen 11:6 geldt altijd, elke
fase van je (geloofs)leven is in
genade. Israëlische gelovigen
in Paulus’ dagen beseften dit
onvoldoende. Ze zullen dat in
het aardse koninkrijk wat meer
erkennen. Op de nieuwe aarde
zal die erkenning toenemen.
In de voleinding, ná de eonen,
volledig; tot eer, verheerlijking
van God.  

Zo is er dan ook in de huidige 
periode een rest geworden in
overeenstemming met de 
uitkiezing van genade
                Romeinen 11:5

Paulus en Elia; beiden zagen in
hun dagen een gelovige rest.
Het was echter zo, dat Paulus
en Elia in hun dagen weinig
contact konden hebben met
die gelovige rest. Het punt is:
het overblijfsel is een bewijs
van wat God doet. Hij kiest uit
in harmonie met Zijn genade.
Het vormt een patroon, het is
voorbeeld van wat Hij zal doen
met allen. Zo ook nu: aantallen
gelovigen zijn niet zo belangrijk.
Wij vormen het bewijs van wat
God doet. Dát is van belang te
beseffen. Hij roept in genade.
In de komende eonen zal God
laten zien: de overstijgende
rijkdom van Zijn genade in Zijn
mildheid voor ons, in Christus
Jezus – Efeziërs 2:7