Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

maar zoals wij alles in 
waarheid spreken tot jullie, 
zo is ook ons roemen voor 
Titus de waarheid geworden.
       2 Korinthiërs 7:14

Paulus was waar, en sprak de
waarheid van God. Tegen de
Korinthiërs moest hij heel wat
zeggen, en deed dat in liefde.
Dat leidde tot erkennen van
de waarheid van Gods genade
bij hen. In eerste aanleg zeker
niet bij alle Korinthiërs, want 
God moest de groei geven.
Natuurlijk, de genade is nu, in
onze dagen, ja waar de zonde
toeneemt, overstromend.
Toch had de apostel geroemd 
over hen bij Titus; en dat was 
ook waar gebleken. Titus was
daar verheugd over. De genade
van God had gewerkt; dat was 
de eer van God én Zijn geliefde 
Zoon. 

Want indien ik enige mate 
bij hem over jullie geroemd 
heb, werd ik niet te schande 
gemaakt, maar zoals wij alles 
in waarheid spreken tot jullie, 
zo is ook ons roemen voor 
Titus de waarheid geworden.
     2 Korinthiërs 7:14

Paulus had geroemd over de
Korinthiërs; het was een van
de grote gemeentes. In de 
dagen dat Paulus daar was,
werkte hij intensief 1,5 jaar, 
want de Heer had ‘veel volk’
in die stad. De rijkdom van en
in Christus was onder hen in
genade bekendgemaakt.
Er was ook groei in geloof 
gekomen, maar zeker niet bij
allen. Toch had hij positief 
over hen gesproken, in zijn 
contact met Titus. 
Het roemen; Paulus gebruikt 
dat woord regelmatig in zijn 
brieven aan hen. Zij roemden
vooral in en over mensen; de
apostel roemde in Christus 
Jezus en al wat Hij in Zijn 
liefde deed en doet. 

Derhalve zijn wij vertroost,
maar in onze vertroosting 
verheugen wij ons veeleer 
overvloeiender in de vreugde 
van Titus, omdat zijn geest 
rust gekregen  heeft van 
jullie allen.
    2 Korinthiërs 7:13

Paulus zei in 7:1 iets over de
voltooien van de heiligheid; 
dat is de wandel die op God 
gericht is.
Licht en duisternis; Christus 
en Belial; dat kan niet samen.
Paulus en zijn medewerkers
verheugden zich bovenmate 
in de berichten van Titus.
Ook Titus zelf was dankbaar
en had eindelijk rust in de 
geest omdat de Korinthiërs 
als geheel geestelijk gezien 
gezonder waren geworden.
Zo kon de apostel verder in
waar de Heer hem leidde.
Zo zijn wij dankbaar door de
twee brieven; zeer leerzaam
in veel opzichten. 
Vader, dank U wel voor deze
brieven; en Paulus’ voorbeeld 
om na te volgen. 

Derhalve zijn wij vertroost,
maar in onze vertroosting 
verheugen wij ons veeleer 
overvloeiender in de vreugde 
van Titus, omdat zijn geest 
rust gekregen  heeft van 
jullie allen.
    2 Korinthiërs 7:13

Het aanspreken is hier, in de
tweede brief aan hen, zeer
troostrijk. In de eerste was
veel aanspreken te lezen;
vooral ernstig aansporend
en zelfs vermanend.
Het had gewerkt; daarom
is er veel bemoediging. 
In deze brief is verzoening
(2Kor.5:14-21) centraal en 
dat is optimale vertroosting.
God, in Christus, verzoende
de wereld zelfs tot Zich! 
En zo was de toonzetting in
deze brief vanaf het begin 
(2Kor.1:1-11) vertroostend.
God van alle vertroosting, 
Vader van het mededogen,
in U verheugen wij ons! 
     

Dus, ook indien ik jullie schrijf,
is dat niet omwille van 
die onrecht doet, maar ook 
niet omwille van die onrecht 
gedaan wordt, maar omwille 
van het openbaar gemaakt 
worden van jullie ijver, de ijver 
voor ons bij jullie voor het 
aangezicht van God.
    2 Korinthiërs 7:12

Het ging om de eer van God 
en Zijn Christus. Daar is het 
hele lichaam van Christus in
de eerste plaats voor.

opdat Hij in alles de eerste 
wordt                      Kol.1:19

Staat ook voor ons nu als de
gelovigen in deze tijd vast.
Dat was ook de ijver van de
Korinthiërs; geen vleselijke, 
maar gericht op wat van de
geest van God is. Zo ijverden
zij voor Paulus’ boodschap, 
zijn evangelie waarin God en
Christus centraal staan. 
Zij – en ook wij – zouden zo 
leven: voor het aangezicht 
van God. Dat besef leidt als
vanzelf tot gedrag dat zich
op Hem en Zijn liefde richt.