Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De bazuin zal klinken.’

Jawel, op Gods tijd, Hij bepaalt,
het gaat om de bazuin van God.
Dat is die van de Plaats-er, Die
ook dat moment in Zijn plan ge-
plaatst heeft. De doden in Chris-
tus zullen dan eerst opstaan; in
dat woord zit krachtige bemoe-
diging. De ons ontvallen geliefde
medegelovigen zullen eerst op-
staan. Zij blijven niet achter!

‘Ze zullen daar bij zijn.’

Ja wat een heerlijke belofte. Hij
gaat dat waar maken. Geen twij-
fel mogelijk. Het is zo merkwaar-
dig, dat deze verwachting al snel
uit de christenheid is weggeëbd.
Dat gebeurde ongetwijfeld onder
de druk van opkomend wetticis-
me (Galatenbrief) waardoor men
Paulus verliet. En dus raakte de
enorme verwachting waar alleen
hij van schrijft in de vergetelheid.

‘In kerken hoor je dit niet.’

Daar is alle verwachting gericht
op de jongste dag. Men ziet dan
de 70^e jaarweek, grote verdruk-
king, niet als toekomst. De 1000
jaar (Openbaring 20) is in kerken
weggepoetst: beeldspraak!
Dé verwachting van het unieke
lichaam van Christus werd in de
kerk verzet naar: direct voor de
jongste dag. In die jongste dag 
zal de grote witte troon staan.

‘De unieke verwachting.’

We lezen daar verder van:

want de Heer Zelf zal, met een
bevel, met de stem van de vorst
van de boodschappers en met 
de bazuin van God, afdalen van
de hemel, en de doden in Chris-
tus zullen eerst opstaan
        1 Thessalonicenzen 4:16

De Heer Zelf zal afdalen; Olijf-
berg wordt niet genoemd. Het
bevel klinkt; wat mij betreft is
dat zoiets als:
‘Leden van het lichaam: sta op!’

‘Je zou dat vermoeden, ja.’

Het is de stem van de vorst van
de boodschappers; dat kan de
Heer Zelf zijn. Mogelijk zou aan
Michaël of Gabriël gedacht kun-
nen worden. Gabriël ligt dan wat
meer voor de hand dan Michaël.
Michaël wordt vooral in verband
met de verlossing van Israël ge-
noemd, terwijl het nu over het
lichaam van Christus gaat.

‘De bazuin klinkt ook.’

Het is een trompet of een sjofar
die geblazen wordt. Beiden wa-
ren bij Israël in gebruik in dienst
bij tabernakel en tempel. Hier is
een uniek signaal dat gehoord
wordt door het lichaam van de
Christus. Het is niet de zevende
bazuin uit Openbaring 11:15. Die
klinkt bij aanvang van het konin-
krijk over Israël.

‘Onze verwachting.’

Ja, we lezen verder:

want dit zeggen wij jullie in een
woord van de Heer, dat wij, de
levenden, die overblijven tot de
aanwezigheid van de Heer, in
geen geval uitgaan vóór hen die
te rusten zijn gelegd
       1 Thessalonicenzen 4:15

Hier biedt de Heer ons door Zijn
woord uitzicht en rijke troost. Als
wij nog leven bij Zijn (toekomsti-
ge) aanwezigheid, dan zullen wij 
uitgaan -wat dat is volgt nog- sa-
men met de ontslapen gelovigen.

‘Ja, weer fijn om dit te horen.’

We zijn ons bewust, dat Paulus 
dit schrijft, niet Petrus of een van
de andere apostelen van de Be-
snijdenis. De verwachting van Is-
raël is de aanwezigheid van Hem,
de Zoon des mensen, op de Olijf-
berg. Paulus zag dat in deze ge-
meente iets ontbrak.

‘Het gaat om deze verwachting?’

In feite wel, want in 3:10 lees je:

nacht en dag smeken wij boven
alle mate om jullie aangezicht te
zien en het ontbrekende van jul-
lie geloof aan te passen

Mogelijk was bij een aantal be-
kend wat Israël verwacht uit Da-
niël en Zacharia. Paulus was be-
zig in een andere lijn. Wat kon
de gemeente uit alle natiën ver-
wachten? Daarop geeft Paulus
in deze (en zijn tweede brief) en
de andere brieven antwoord. 

‘Hele gemeente gaat mee.’

Als Hij komt voor ons, zal het een
en al heerlijkheid zijn. We lezen:

want indien wij geloven dat 
Jezus stierf en opstond, zo zal
ook God hen die te rusten zijn
gelegd, door Jezus tezamen 
met Hem mee voeren
      1 Thessalonicenzen 4:14

Hier staat als voorwaarde, dat al-
leen degenen die geloven dat Je-
zus stierf en opstond onderdeel
zijn van de verwachting die Pau-
lus hier bekend mocht maken.

‘Het geloof is niet van allen.’

God schenkt aan al degenen die
Hij tevoren kende en bestemde,
geloof. Hij roept ze, rechtvaar-
digt en verheerlijkt ze, volgens
Romeinen 8:28-30. Dat houdt in
dat al degenen die al ontslapen
zijn en waarachtige gelovigen
waren, gewekt zullen worden en 
met Hem meegevoerd worden. 
Wat dat precies is, gaan we zien.

‘Geloven dat Hij opgestaan is.’

Ja, dat houdt in dat Hij stierf. Dat
zijn feiten, is werkelijk gebeurd.
Troost die dit woord ons geeft, is
dat ontslapen gelovigen bij Zijn
terugkeer óók meegevoerd wor-
den. Waarheen? Dat lees je niet
in de dagtekst. Dat komt iets ver-
derop in dit fijne gedeelte aan de
orde. Paulus beantwoordt, door
heilige geest geleid, de vragen.

‘De heerlijke verwachting.’

Paulus geeft in zijn eerste brief
antwoord op vragen.

wij willen echter dat jullie niet
onwetend zijn, broeders, aan-
gaande hen die rusten
   1 Thessalonicenzen 4:13a

Het ging daar om de verwachting
van de gelovigen. Men verwacht-
te het aardse koninkrijk onder de
Messias Jezus. Wat gebeurt met
de gelovigen als Hij komt? Mee
het koninkrijk in? Overledenen,
staan zij op en zijn ze daar ook?

‘Vragen die ze hadden.’

Met name over de overledenen.
Dat blijkt uit wat we net lazen. In
dat vers vervolgt hij met:

opdat jullie niet bedroefd zijn zo-
als ook de overigen die geen ver-
wachting hebben
     1 Thessalonicenzen 4:13b

Ongelovigen hebben niets te ver-
wachten. Meestal heeft men er
een heel onduidelijk idee van. In
een (denkbeeldige) hemel zijn of
in een soort paradijselijk iets. De
Schrift geeft aan Israël en de ge-
meente een grote verwachting.

‘De Heer Jezus Christus.’

Ja, Hij is onze Verwachting (1 Ti-
motheüs 1:1). Absoluut, zeker, in
Hem ligt al onze verwachting. HIJ
gaat komen! Daarom heffen ook
wij onze hoofden opwaarts, daar
komt alle zegen vandaan: boven.
Het woord, dat onze directe ver-
wachting beschrijft, is in 1 Thes-
salonicenzen 4:13-18 te lezen. In
je hart gesloten als je het al kent.