Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Dat was nogal wat op Kreta.’

Paulus geeft heel wat instructies 
aan Titus. Daar profiteren wij van:

..die men de mond moet snoeren, 
die hele huishoudens omwerpen, 
onderwijzend wat niet past, ten 
gunste van schandelijke winst          
                                     Titus 1:11

Het lijkt streng dat hij bij deze zo-
geheten, opgeworpen oudsten 
wat op de mond moest doen. De 
redenen zijn helder.

‘Paulus is vaak erg duidelijk.’

Dat moest in deze situatie zeker;
de eer van Christus en bewaring 
van mede broeders en zusters. 
Daar ging het om. De bedriegers 
spraken met gevolgen:

1. Huishoudens omgeworpen;
2. Onderwijs wat niet past;
3. Schandelijke winst.

Mogelijk ontstonden echtelijke 
ruzies door het afwijkende on-
derricht, of opstand van kinde-
ren tegen ouders.

‘Nou nou, dat is heel wat, ja.’

Uit Titus 1:12-16, 2:1-3:11 blijkt
wat mis was. Daarom moest Pau-
lus corrigeren. Mogelijk kwamen 
werknemers tegen werkgevers in 
opstand, et cetera. Ook was spra-
ke van schandelijke winst; ze ver-
plichtten de gelovigen tot geven
op grond van de wet (tienden). 
Of een andere tactiek, die van de
niet giftige slang, wurgen: lucht
(geld) uit de prooi persen.

‘Verlammend ander onderricht.’

Daarom was de nood aanwezig, de
apostel had het waargenomen. Hij
werd door de geest van God geleid
om Titus de bewuste opdracht te 
geven. We lezen verder:

Want velen zijn niet ondergeschikt,
ijdele zwetsers en bedriegers, aller-
meest die uit de besnijdenis
                                         Titus 1:10

Daar waren gelovigen die zichzelf
als oudsten hadden opgeworpen.

‘Daar lijkt het wel op.’

Paulus benoemt ze: medegelovigen
die niet onderschikkend waren. Die
waren dus geen oudsten, zoals hij al
in 1:6 had aangegeven. In Filippen-
zen 1:1 worden opzieners en diena-
ren genoemd. Die brief stelt de oot-
moedige gezindheid van Christus in
het middelpunt. Alle gelovigen zien
op Hem als dé Ondergeschikte van
God, de Vader. Hij is het Voorbeeld.

‘Paulus’ aanwijzingen zijn helder.’

Ja, zo zien we hoe nodig het was 
dat Titus de oudsten en opzieners
benoemde die dat ook echt waren.
Op Kreta bleken veel oudsten niet
onderschikkend, allermeest die uit 
de besnijdenis. Zij beriepen zich op
de vleselijke afkomst; zo stelden ze 
zich boven de gelovigen. Het gaat 
echter om geestelijke kwaliteiten, 
in Christus bestaat het onderscheid 
in het vlees niet. Allen zijn in Hem 
een nieuwe schepping. 

‘Boeiend om Titus te lezen.’

…het houdend bij het betrouwbare 
woord in overeenstemming met het
onderwijs, opdat hij bij machte is zo-
wel aan te spreken met de gezonde
onderwijzing als de tegensprekers
aan te spreken            Titus 1:9

Dit was de achtergrond van de nood
waarvoor Paulus Titus opdroeg oud-
sten en opzieners voor te stellen.

‘Ze volgen het evangelie van Paulus.’

Dat blijkt uit de dagtekst. Het belang-
rijkste punt komt naar voren; het be-
trouwbare woord, het onderwijs, de
gezonde onderwijzing is wat Paulus 
voor deze tijd van genade aangeeft.
Er waren dus tegensprekers en die 
moesten niet alleen aangesproken 
worden. Alle gelovigen hebben dat
nodig opdat ze niet misleid worden.

‘Dat ligt altijd op de loer.’

Zoals een giftige slang in de natuur.
Die ligt doodstil te wachten en slaat
dan met giftanden toe. Dan wordt 
de prooi door het gif verlamd. Ver-
volgens verslindt de slang het met
huid en haar. Zo ook in geestelijk op-
zicht; de slang wil met het gif van af-
wijkend onderricht via twijfel de ge-
lovigen verlammen.  Om die daarna
zo snel mogelijk te ‘op te eten’. Zie 
Galaten 1:6-9; 3:1-3; 4:9-11.

‘Titus stelde oudsten voor.’

Het was echter geen democratisch 
proces, zoals soms gedacht wordt.

…maar gastvrij, vriend van het goede,
verstandig, rechtvaardig, goedgunstig,
onthoudend                     Titus 1:8

Kwaliteiten, door de geest van God in
genade bewerkt. Dit zijn ook criteria
door bij oudsten en dienaren passen,
en zeker bij de opziener. Het houdt  
een voorbeeld in voor gelovigen.

‘Ook voor de ongelovigen, toch?’

Ja,voor ‘de buitenwacht’ is dit nodig; 
de Naam van de Heer is steeds in het
geding. Voorheen was het gedrag van
het volk Israël (lees Tenach) bron van
spot onder de andere volkeren. Nog
steeds wordt iedere daad van Israël
als natie en als staat uitvergroot. Men
is van verschillende kanten hyper kri-
tisch op Israël. Dat geldt net zo voor
leden van het lichaam van Christus.

‘De wandel, het gedrag als voorbeeld.’

Dat blijkt uit de omschrijving van on-
ze dagtekst. Natuurlijk is dit geen wet-
geving zoals het oude verbond. We le-
ven te allen tijde in en onder de gena-
de van God. En juist de kracht van die
genade blijkt uit deze criteria. De oud-
sten, opzieners en dienaren zijn pre-
cies eender leden van het lichaam van
Christus als ieder ander lid; ze leven 
net zo van genade van God. 

‘Oudsten nodig in Kreta.’

Ja, Paulus noemt nog wat criteria:

Want de opziener moet als een be-
heerder van God onbeschuldigbaar 
zijn, onbaatzuchtig, niet opvliegend, 
geen wijnzuiper, geen ruziezoeker, 
niet gierig                         Titus 1:7

Hieruit blijkt, dat een opziener ge-
loofsgroei doorgemaakt heeft. Zo
leeft hij, niet de eigen begeerten na-
lopend, matig in alles. De vrucht van
de geest is zichtbaar bij de opziener.

‘Zijn alle oudsten opzieners?’

Nee, het lijkt wel of het zo is, wan-
neer je deze verzen in Titus 1 leest,
maar wanneer we 1 Timotheüs 3:2 
ernaast leggen, blijkt de opziener de 
extra kwaliteit te hebben:

bekwaam om te onderwijzen

Dat wordt bij de oudsten in Titus 1
niet genoemd, maar bij de opziener
wel (in Titus 1:9).

‘Niet een jongere in het geloof.’

De ousten en opzieners hebben de
nodige ervaring in de wandel opge-
daan. Zij weten in de hele wapen-
rusting van God (Efeziërs 6:10-20)
te wandelen. Ze kennen de tactie-
ken van de tegenstander. Geestelij-
ke gelovigen (1 Corinthiërs 2:14,15)
zijn niet in zielse dingen mee te sle-
pen, maar zijn gericht op wat boven
is, waar Christus is.