Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

aangezien “de brieven 
inderdaad” zo verklaart hij, 
“zwaar en sterk zijn, maar 
de aanwezigheid van het 
lichaam zwak is en zijn 
woord gekleineerd wordt”
    2 Korinthiërs 10:10

Wat men allemaal van de
apostel zei in Korinthe, was
gebaseerd op meningen.
Zij begrepen zijn houding 
verkeerd. Zij dachten, dat 
hij wel per brief krachtig 
kon zijn, maar niet als hij
lijfelijk aanwezig was. Het 
waren ‘praatjes’ zonder 
enig bewijs. De gelovigen 
in Korinthe wilden zelf, nu
al, regeren. Paulus diende
zijn Heer als slaaf en wilde
zich dienstbaar voor de 
gelovigen opstellen. 
Het terughoudende in zijn 
optreden had met vrede,
verzoening, te maken. En
als hij sprak, dan deed hij
dat in de geest van God, 
zodat hij krachtig uit het 
Woord kon verkondigen.

Opdat het niet schijnt alsof ik 
jullie grote vrees aanjaag door
de brieven
           2 Korinthiërs 10:9

De eerste brief die Paulus aan
hen schreef, was zeer ernstig.
Maar dat was nodig; zeer zeker 
wilde hij hen niet bang maken.
Het was gericht op de eer van
de Heer Christus Jezus, herstel
binnen de plaatselijke ekklesia.
De brief was in genade van God
en liefde van de Vader bedoeld.
Al wat beschadigen kon, moest
verwijderd. Zodat de gemeente 
kon functioneren, het Woord 
te allen tijde centraal. 
De motieven van Paulus waren
gewogen en verkeerd uitgelegd;
daarom moest deze tweede er
komen. 
En Vader bedoelde ook, dat het 
woord van de verzoening uit
zou gaan.

Als u bovenaan in de ‘zwarte balk’
Onderwerpen aanklikt, (op smartphone
drie horizontale streepjes en dan
Onderwerpen aanklikken) ziet u in het
uitklapmenu in alfabetische volgorde
onder andere Gog en Magog.
Dit onderwerp is tijdens de Openbaring
studieserie in twee delen opgenomen.
Onderaan het uitklapmenu ziet u een
studie over de zeventigste jaarweek
van Daniël 9.

Want ingeval ik bovendien 
ook overmatiger in wat dan 
ook roem aangaande onze 
volmacht, die de Heer ons 
gegeven heeft tot opbouw 
en niet tot afbreking van 
jullie, zal ik niet beschaamd 
worden.
           2 Korinthiërs 10:8

De volmacht die Paulus had, 
was het woord van verzoening
dat hij mocht spreken. Dát is
werkelijk tot opbouw van het
lichaam van Christus. Het is
de focus op wat Gód en Zijn 
Zoon hebben gedaan en doen.
God was in Christus de wereld
met Zich verzoenend, hun de
krenkingen niet aanrekenend.
Het maakt een einde aan de
zelfgerichtheid van de mens.
Niet langer voor jezelf, maar 
voor Hem leven, Die voor jou,
u, mij stierf en opgewekt werd.
Het zal nooit beschamen, als 
wij ons hele leven richten op
wat boven is, waar Christus is. 
Het maakt een einde aan het
religieuze, vrome vlees en het
richt alle aandacht op Christus
Jezus en Zijn Vader.

Want ingeval ik bovendien
ook overmatiger in wat dan
ook roem aangaande onze
volmacht, die de Heer ons
gegeven heeft tot opbouw
en niet tot afbreking van
jullie, zal ik niet beschaamd
worden.
           2 Korinthiërs 10:8

Paulus roemde nooit op vlees.
Hij stak zichzelf niet boven de
anderen uit. Hij roemde wel
in de bediening die hij van de
Heer had gekregen, want die
was tot opbouw. Hij sprak, en
dat was net als zijn Heer, als
gevolmachtigde. Als apostel
had hij dat, als leraar van de
natiën was dat hem gegeven
door Christus Jezus.
Die gaf hem volmacht én een
bijzonder vermogen om dat
wat nodig was te spreken.
En bij gelegenheid optreden
als er dingen speelden, die
tot oneer waren.
Dan was dat nooit afbrekend,
maar steeds opbouwend.
het lichaam van Christus zou
uitgeroepen worden als een
wezenlijk deel van dat grote
‘bouwwerk’ van de Vader.