Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want met genot verdragen
jullie de onbezonnenen, zelf
zo bezonnen zijnd.
      2 Korinthiërs 11:19

Paulus in ironie wederom;
het was precies andersom.
De Korinthiërs waren zelf
niet verstandig; lieten zich
meeslepen in zielse emotie.
Paulus zag hoe ongeestelijk
ze waren, nog onmondigen
in Christus. Gelovigen die af
gaan wijken van Paulus, of
zijn evangelie nooit hebben
kunnen accepteren, kunnen
niet doorgroeien. Zij worden
meegenomen met allerlei
wind van leer.
Je geloof steeds toetsen aan
de waarheid van het evangelie
dat Paulus brengt, blijft nodig.   

Daar velen roemen naar 
het vlees, zal ook ík roemen.
    2 Korinthiërs 11:18

Paulus zei, onder tranen, 
later (Fil.3:18,19), dat veel
gelovigen als vijanden van 
het kruis van Christus leven.
Daar is roemen naar het 
vlees onderdeel van. Het is
dan eigen roem, prestaties 
van mensen, ‘grote namen’. 
Paulus schreef eerder:

Wat nu heb jij, dat jij niet 
ontvangen hebt? Indien jij 
nu ook ontvangen hebt, 
waarom roem je als niets 
ontvangend?  (1Kor.4:7).

En hier is het woord van het
kruis aan de orde. Het vlees 
van de mens is samen met 
Christus gekruisigd. 
Daar valt dus niets meer in 
te roemen. 
Paulus gaat wel spreken over
eigen ervaring als ‘roem’ in 
2 Korinthe 11, dat is echter
totaal anders dan hoe de 
Korinthiërs roemden.

Wat ik spreek, spreek ik niet
overeenkomstig de Heer,
maar als in onbezonnenheid,
in deze aanneming van roemen
       2 Korinthiërs 11:17

Paulus was zeer terughoudend
als het om zijn eigen ervaring
ging. Mensen konden al snel
zijn woorden opvatten als
iets dat op hem zelf gericht
was. De houding die hij had
moest wel kloppen met het
evangelie dat hij bracht.
Paulus was niet hypocriet of
egoïstisch. Hij leefde wat hij
geloofde. Hij stelde zich zeer
terughoudend, geduldig en
verdraagzaam op, zo blijkt in
dit gedeelte (11:7-33).
Het woord van het kruis (de
zwakheid en schande in de
dood van Christus) is daarin
te zien.
Ondanks alle onbegrip, hoon
en laster van de Korinthiërs
bleef hij in Gods liefde naar
hen toe.
Net zoals de Heer aan het
kruis bad tot Vader om
vergeving voor Zijn vijanden.

Weer zeg ik: niemand zou 
menen, dat ik onbezonnen 
ben. Indien echter niet zo, 
ook wanneer het als een 
onbezonnene is: ontvangt mij,
opdat ook ik in iets kleins zou 
roemen.
       2 Korinthiërs 11:16

Maar liefst drie keer gebruikt 
Paulus ‘onbezonnen’ en ook
drie maal ’onbezonnenheid’ 
in 2 Korinthiërs 11; en in 12
nog twee keer ‘onbezonnen’.
De Korinthiërs verweten de
apostel ‘niet goed bij zinnen’
te zijn; of ‘onverstandig’. 
Zij stelden andere redenaars,
goed in de rhetorica, voorop.
Vandaar dat Paulus weer met
lichte ironie spreekt. In wezen
was het andersom. 
De Korinthiërs waren vooral 
onbezonnen; Paulus sprak de
waarheid in liefde tot hen. 
En hij is ootmoedig, hij wilde 
graag te midden van hen zijn,
ook al was hij ‘onbezonnen’.
In Gods liefde ging hij rond; 
laten wij de apostel navolgen.

Het is niet groot dan, indien 
ook zijn dienaren omgezet 
worden als dienaren van 
gerechtigheid, van wie de 
voltooiing zal zijn in 
overeenstemming met hun 
werken.
          2 Korinthiërs 11:15

Gerechtigheid ziet men vaak
als iets dat in het sociale vlak
van belang is: sociaal evangelie. 
Het blijkt regelmatig op het 
christelijke erf alleen sociaal,
evangelie blijft achterwege. 
Velen hebben zich in de loop 
van de tijd als ‘dienaren van
gerechtigheid’ opgeworpen.
Wat ondergeschoven bleef: 
Romeinen verkondigt Gods 
gerechtigheid en Zijn genade. 
God rechtvaardigt al degenen 
die uit het geloof van Jezus 
zijn (Rom.3:26). En zo blijkt: 
God is volkomen rechtvaardig.
Veel ‘dienaren’ spreken daar
niet over. Kijk naar hun ‘einde’; 
wat komt uit al hun werk voort? 
Wij zijn dankbaar, dat God Zijn 
evangelie doet verkondigen in 
deze tijd!