Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Wie bedacht is op de dag: 
voor de Heer is hij erop bedacht, 
en wie eet: voor de Heer eet hij, 
want hij dankt God. 
En wie niet eet: voor de Heer 
eet hij niet, en hij dankt God
            Romeinen 14:6

Het bedacht zijn op is hier in
feite: gezind zijn (op).
Opnieuw lees je dat Christus
Heer is. Hou je (nog) een
bepaalde dag (of dagen)? Dan
kan er slechts één motief zijn.
Je doet dat niet voor mensen,
maar voor de Heer. Dat is zo,
ook als het om eten gaat. Dat
doe je wel/niet voor de Heer.
Dat is ook zo wanneer je voor
je broeder of zuster geen aan-
stoot wil geven. De liefde van
God stuurt jou dan aan.
1 Corinthiërs 8 zegt daar iets
over; lees dat hoofdstuk naast
deze verzen in Romeinen.
In je eigen relatie met Hem is
het zo: dank je God voor wat
je eet? Uitstekend, ongeacht
wat je nuttigt.

De een acht inderdaad een
dag naast een dag, een 
ander nu, acht iedere dag. 
Laat eenieder in de eigen 
denkzin vol verzekerd zijn.
        Romeinen 14:5

Paulus’ toonzetting is ook hier
mild, omdat het niet leraren
betrof die de gelovigen wilden
sturen. Mensen wilden naar
hun geweten de sabbat en/of
andere dagen houden. Later
werd het: zondag voor sabbat
in de plaats. In de voorbije 40,
50 jaar is onder (evangelische)
christenen het meedoen met
Israëls ‘feesten’ populair, zoals
loofhutten (9-16 oktober 2022).
Merkwaardig: schaduwen van
wat zou komen, zijn in en door
Christus vervuld. En de gezette
tijden zijn voor Israël ingesteld;
niet voor de natiën. Twee zeer
belangrijke redenen waarom
wij, die leden het lichaam van
Christus zijn, hier niet aan mee
hoeven te doen. Je draait dan
de geestelijke klok ver terug.

De een acht inderdaad een
dag naast een dag, een 
ander nu, acht iedere dag. 
Laat een ieder in de eigen 
denkzin vol verzekerd zijn.
        Romeinen 14:5

De kwestie van houden van
zekere dagen, zoals sabbat of
zondag, is aan de orde. Ook
dat gaat om sterk en zwak in
het geloof. Elke gelovige leeft
onder één Heer: Christus Jezus.
Dat blijft bepalend, ook hierin.
Het geweten speelt bij zwakken
in het geloof een (grote) rol.
Dat is gevormd door traditie en
opvoeding. Gelovigen hebben
nogal eens moeite een vaste
dag (van rust) los te laten. De
sterken zouden in liefde hier
rekening mee houden.  

Wie ben jíj, dat je andermans 
huisknecht richt? Het is aan 
zijn eigen Heer of hij vast
staat of valt. Hij zal echter 
staande gehouden worden, 
want de Heer is bij machte 
hem staande te houden.
           Romeinen 14:4

Dit is tegen zowel zwak als
sterk in het geloof gezegd.
Het gaat niet aan om anderen
in het geloof te richten. Het is
aan de Heer of iemand staat
of valt, ongeacht of diegene
zwak of sterk in het geloof is.
Daarom zouden wij leven uit
het besef dat er één Heer is,
en dat is Christus Jezus. Hij is
Heer over iedereen, zwakken
en sterken. We gaan ervan uit,
dat de Heer bij machte is om
zwak én sterk vastheid in het
ene geloof te geven.

Laat wie eet hem die niet 
eet niet kleineren en laat 
wie niet eet hem die eet 
niet richten, want God 
heeft die tot zich genomen.
        Romeinen 14:3

De toonzetting is hier niet zo
als in Kolossenzen 2:20-23 en
Galaten 4:8-11. In die situaties
ging het om leraren die wel of
niet eten een zaak van redding
(of het completeren ervan)
maakten. Het gaat nu niet om
de zuivere genade prediking.
Minachten en richten door
zwak en sterk kan niet aan de
orde zijn. Iedere gelovige is in
genade en liefde geroepen
door God. God, Die weet van
onze zwaktes en tekorten.
Paulus’ aanspreken gebeurt
niet op basis van zijn wijsheid.
Zoals altijd is zijn evangelie, in
wandel en geloof, leidend.