Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Wie echter twijfelt wanneer hij 
eet is veroordeeld omdat hij het 
niet uit geloof doet. Alles nu 
wat niet uit geloof is, is zonde
          Romeinen 14:23

Een gelovige kan, door twijfel
te hebben over wat wel/niet te
eten, zichzelf veroordelen. Je
voelt dat je te veroordelen bent
om wat je eet door voorschrift
uit de wet van Mozes.
Dan is het nog niet duidelijk wat
Romeinen 8:1 over jou zegt. Het
is genade van God wanneer we
dat mogen verstaan voor wat
het is. Degene die dit nog niet zo
kan zien, is niet echt gelukkig, er
is nog een bijgedachte dat … en
je twijfelt over Gods uitspraak.
God heeft je lief, houdt je vast.

Wie echter twijfelt wanneer hij 
eet is veroordeeld omdat hij het 
niet uit geloof doet. Alles nu 
wat niet uit geloof is, is zonde
          Romeinen 14:23

Het gaat nog om gelovigen in
deze, maar kennelijk de zwakke.
Abram kreeg belofte omtrent
Izaäk en werd niet betwijfeld in
ongeloof (Romeinen 4:20). Ook
nu kunnen gelovigen in de tijd
van genade, de waarheden om-
trent de dood en opstanding van
Christus volledig accepteren.
Niettemin kunnen ook wij hierin
twijfelen aan het volkomene van
Christus’ werk en de verdiensten
ervan voor ons.
Er is geen veroordeling voor hen
die in Christus Jezus zijn. Indien
wij dit echt geloven kunnen wij
evenwel niet ‘roemen’ tegenover
onze zwakkere mede-gelovigen.
Wij zouden alles doen wat hun
groei bevordert, en direct klaar
staan als God een mogelijkheid
geeft om hen te helpen.

Het geloof dat jij hebt, heb het 
voor jezelf voor het aangezicht 
van God. Gelukkig hij die 
zichzelf niet richt in dat wat 
hij accepteert
           Romeinen 14:22

Geloof, net als geest, kenmerkt
dit beheer van de genade van
God. Geen zichtbare tekenen of
wonderen, geen tastbaar land,
niets materieels. Geloof zou in
alles onze handel, wandel, vast
bepalen, kenmerken. In zekere
zin zijn we net als Abram en zijn
vrouw Saraï. Tijdelijk verblijf in
onze ‘aardse tentwoning’ als
beeldspraak voor ons lichaam.
Abram en zijn Saraï verbleven
in tenten, ze hebben vervulling
van de beloften niet tijdens hun
leven gezien.
Zo ook de meeste leden van het
geestelijke lichaam van Christus.
Abram en Saraï verwachtten de
aardse heerlijkheid, de hemelse
is voor ons weggelegd.   

Het geloof dat jij hebt, heb het 
voor jezelf voor het aangezicht 
van God. Gelukkig hij die 
zichzelf niet richt in dat wat 
hij accepteert
           Romeinen 14:22

Hoe sterker je geloof, hoe meer
je gegroeid bent, hoe meer je
rekening houdt met de zwakke
in geloof. Dat is genade van de
grote God, Die ons riep en Die
de groei gaf. God geve, dat we
geduld hebben met elkaar.
We kennen geen restricties uit
de Mozaïsche wet als het om
eten/drinken en houden van
dagen gaat. We zijn immers, in
onze tijd geroepen in genade.
Zo schenken we genade, óók
als we kritiek van de zwakken
krijgen. Ook dan welwillend en
ootmoedig blijven; het is niet
zo eenvoudig voor het vlees.
In ons echter werkt -door de
geest van God- Zijn kracht. We
hebben geluk, want we leven
uit de genade van de gelukkige
God!

Het geloof dat jij hebt, heb het 
voor jezelf voor het aangezicht 
van God. Gelukkig hij die 
zichzelf niet richt in dat wat 
hij accepteert
    Romeinen 14:22

Geloof. Dat is in het volbrachte
werk van Christus. God heeft in
Zijn liefde de grote overwinning
behaald over het kwaad. Door
de dood van Zijn geliefde Zoon,
en Zijn opstanding. Wij geven
antwoord en danken Vader Die
zoveel genade schenkt.
Erg veel van wat wij zien, horen,
spreekt dat geloof tegen. Zelfs
onze mede-gelovigen spreken
soms tegen wat wij geloven in.
Daardoor besef je te meer wat
een uiterst waardevol geschenk
het geloof is. Zoals Filippenzen
1:29 ons aangeeft, is het genade
voor Christus te lijden, maar ook
in Hem te geloven.