Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Indien nu de eersteling heilig is, 
dan ook het kneedsel; en indien 
de wortel heilig is, dan ook de 
takken.
               Romeinen 11:16

Opnieuw begint het met indien.
De gedachte in vers 16-28 is, dat
God startte met het zegenen van
Israël, en zal dat vervolmaken in
de nabije toekomst. God maakt
af waar Hij mee begint. Hij laat
niet los wat Zijn hand begon.
Israël was vanaf de start heilig,
zoals Exodus 19:6 zegt. Zij zullen
koningen en priesters zijn.
Dat heilig betekent niet, dat zij
te allen tijde een rechtvaardige
natie waren. Wél apart gezet in
Gods plan. En God zal zeker met
hen tot Zijn doel komen.

Want indien hun wegwerping de 
verzoening van de wereld is, wat 
is hun aanneming anders dan 
leven uit de doden?
          Romeinen 11:15

In dit vers klinkt: indien, net als
in vers 12. In de dagtekst staat
hun wegwerping tegenover hun
aanneming. Indien het ene de
verzoening van de wereld is, dan
is het andere leven uit de doden.
Uit beide opmerkingen blijkt, dat
met Israël iets gebeurt wat zorgt
voor grote zegen voor de natiën.
Het negatieve én het positieve
blijken door Gods hand gunstig
voor de volkeren te zijn.
Grote belofte is, dat Israël daad-
werkelijk wordt aangenomen in
Gods ontferming (Ruchama).
Zij zijn voluit Zijn volk (Ammi) in
de komende ruim 1000 jaren én
daarna. Door de geest van God
wedergeboren, zullen zij leven
uit de doden ervaren; de natiën
zullen ook een grote opleving in
die heerlijke toekomst meemaken.  

Want indien hun wegwerping de 
verzoening van de wereld is, wat 
is hun aanneming anders dan 
leven uit de doden?
          Romeinen 11:15

Israëls krenking (11:11) geeft de
redding van de natiën. Woord is
hier: verzoening van de wereld.
Ook in 2 Cor.5 lees je het niet
toerekenen van de krenkingen
als het om verzoening gaat. Het
is het gevoel in het hart dat bij
krenking verwond is. Zo ook legt
Romeinen 5:10-21 een duidelijk
verband met verzoening door de
dood van de Zoon en de krenking
door Adam en Eva.
Krenking komt uit vijandschap
voort; verzoening leidt tot vrede.
Verzoening is: niet toerekenen
van de krenkingen. Verzoening
raakt je hart door liefde van God.
De diepste gevoelens naar God  
toe zijn geheeld, het is vrede.

of ik, hoe ook maar, naijver 
zou opwekken bij mijn vlees 
en enigen uit hen zou redden
          Romeinen 11:14

De liefde van God, uitgegoten
in Paulus’ hart, dreef hem tot
gebed en smeking om Israël.
God was jaloers in het verleden
om de afgoderij van Zijn volk.
Beelden maakten ze, terwijl
Jahweh duidelijk gezegd had
dat niet te doen.
En nu, in deze tijd van genade,
is Israëls ongeloof reden voor
Paulus om hen tot naijver, tot
jaloersheid te wekken. Zodat
ze door het werk van God aan
en in de natiën zouden zeggen:
wat zij hebben wil ik ook. En zo
sommigen hun Messias, Jezus,
in geloof zouden aannemen.        

Tot jullie nu zeg ik, tot de natiën: 
voor zover ík dan inderdaad de
afgevaardigde van de natiën 
ben, verheerlijk ik mijn dienst
                  Romeinen 11:13

Paulus acht het de heerlijkheid
van zijn dienst, dat hij als de
afgevaardigde (apostel) van de
natiën is ingezet. Daarnaast had
hij ook een bediening voor Israël.
Rechtstreeks naar de natiën gaan
leverde venijnige vervolging op.
De apostel stelde er een eer in,
hetzij thuis, hetzij in de vreemde
Hem (Christus Jezus) welgevallig
te zijn. Én verheerlijkte zijn ene
unieke bediening waarin hij niet
zichzelf, maar Christus Jezus als
Heer verkondigde (2 Cor.4:5).
Verguisd door zijn eigen volksge-
noten; later bij medegelovigen
minder in tel. Toch verheerlijkt
hij zijn bediening, in dank en de
genade van God.