Gods woord is leven
Jij zal dan tot mij uitspreken:
“Waarom doet Hij dan nog
beklag? Want wie heeft Zijn
bedoeling weerstaan?”
Romeinen 9:19
Een tweede voorbeeld uit de
geschiedenis is Zijn kruisiging.
De menigte riep: ‘kruisig Hem’
en ging daarmee in tegen Gods
(geopenbaarde) wil: Je zult niet
doodslaan. Hij werd gekruisigd
en zo werd Gods (verborgen)
bedoeling bereikt. De menigte
kon Gods bedoeling ermee niet
weerstaan. Vader wekte Hem
op uit de doden, en zo wordt de
Naam van God verheerlijkt.
Jij zal dan tot mij uitspreken:
“Waarom doet Hij dan nog
beklag? Want wie heeft Zijn
bedoeling weerstaan?”
Romeinen 9:19
God heeft alle touwtjes in Zijn
handen. Niemand is in staat om
Zijn bedoeling te weerstaan. Zijn
(geopenbaarde) wil, daar ging
Farao tegenin. Gods bedoeling
was, dat Zijn Naam verheerlijkt
en groot gemaakt zou worden .
Dat gebeurde: de hardheid van
het hart van Farao (door God)
blokkeerde doorgang van Gods
wil. Toch ging Gods bedoeling
door. God kan wel degelijk iets
aan te merken hebben. Daar is
Hij God (Plaats-er) voor.
Dan is Hij dus voor wie Hij wil
barmhartig, wie Hij echter wil,
verhardt Hij.
Romeinen 9:18
God is barmhartig voor wie Hij
dat wil zijn, passend in de fase
van Zijn plan. Uiteindelijk blijkt
God dat voor eenieder te zijn.
En: wie Hij echter wil, verhardt
Hij bezorgt ons moeilijkheden.
Dat was zo bij Farao. Men zegt:
eerst verhardde Farao zijn hart,
als ‘straf’ daarop verhardde de
God van Israël dat hart. Bekijk
je de tekst in Exodus, dan blijkt
dat Jahweh Zelf steeds het hart
van Farao verhardde. Farao was
anders te zwak en had het volk
al na de eerste of tweede plaag
laten gaan. Reden: zodat Mijn
Naam afgekondigd zou worden
over heel de aarde.
Want de schrift zegt tot de farao:
“Juist hiertoe heb Ik jou verwekt,
zodat Ik in jou Mijn kracht zou
betonen en zodat Mijn naam
afgekondigd zou worden over
heel de aarde.”
Romeinen 9:17
We lezen hier uit Exodus 9:16.
Zo is God, Jahweh, Degene Die
alles regisseert. Hij, Die alles in
Zijn hand heeft, ook de Farao.
De Egyptische vorst was zich in
zijn hoogmoed niet bewust, dat
Jahweh hem had ‘verwekt’ om
koning te zijn. En in te zetten in
Zijn plan met Israël. Jahweh, de
God van Israël, zou in Farao Zijn
kracht betonen. Toen Israël het
land uit moest, gaf Jahweh 10
plagen waar Farao niet tegenop
kon. Daarna kwam hij om in de
Rode Zee. Jahweh, die Naam is
vervolgens wijd afgekondigd en
nu nog steeds.
Dan hangt het dus niet af van
wie wil, noch van wie rent,
maar van God Die barmhartig is
Romeinen 9:16
Als wij dit echt gaan beseffen,
dan is dat enorme bevrijding.
God, de Barmhartige heeft ons
bovenmate lief. In het leven van
de aartsvaders was Hij het, Die
besliste. God had Jakob lief. En
zo kwam het volk Israël uit hem
voort. Andere volkeren konden
rennen met grote inzet; toch
hing het niet af van presteren.
Of ze wilden had geen invloed
op Gods keuze. Israël was Gods
keuze, uit Zijn liefde. Onder het
oude verbond bleek regelmatig
dat zij niet wilden. Dat wijzigde
hun uitgekozen zijn niet.
De doorslag geeft de God, Die
barmhartig is; Jahweh, de God
van Israël.