Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

En God plechtig meegetuigt 
door tekenen en wonderen
en velerlei krachten en 
toedelingen van de heilige 
geest, in overeenstemming 
met Zijn wil?
           Hebreeën 2:4

Nadrukkelijk ging het zoals 
in Tenach voorzegd.
Het beloofde koninkrijk zou
komen, het evangelie ervan 
zou verkondigd worden. Dat 
zou met tekenen, wonderen
en toedelingen van de geest,
de heilige gepaard gaan.
Het spreken van andere talen
zonder die eerst geleerd te
hebben. Dat vond op de
pinksterdag plaats.
Voor de Israëlieten moest dit
alles getuigen, dat vervulling 
van beloften en profetieën in
korte tijd plaats zou vinden.
Dit was voor de ontvangers 
van deze brief aansporing om
het gehoorde en geziene 
niet te vergeten, en niet te
wanhopen. Wij zien, dat 
deze brief aan hen gericht 
is, terwijl wij eruit kunnen 
leren, net als de rest van 
de Schriften die allereerst 
voor Israël bestemd zijn. 

hoe zullen wij ontsnappen, 
ons niet om een redding van 
zulke proporties bekommerend, 
die een aanvang nam door het 
spreken van de Heer, en door 
hen die horen bevestigd werd 
aan ons      
             Hebreeën 2:3

Het woord dat de Heer Jezus
sprak, was een verdieping en
bevestiging van Tenach (OT). 
Het woord van het koninkrijk 
dat uit de hemelen op aarde
zou komen, werd gesproken.
In de ‘bergrede’, zoals onder
meer in Mattheüs 5-7 te lezen,
sprak de Heer de ‘grondwet’
van dat koninkrijk. 
Hij werd als Koning van dat 
koninkrijk afgewezen.
Zou Hij als Messias aanvaard
zijn, dan was dat koninkrijk
zeker aangebroken. Maar Hij
werd afgewezen, gekruisigd
en stond op uit de dood.
Na Zijn hemelvaart spraken 
de apostelen; het koninkrijk 
der hemelen werd opnieuw 
verkondigd. Bevestiging was
daar, te zien en te horen in de 
genezingen en tongentaal.
Laat ons (Israëlische gelovigen)
dat vasthouden en uitbreiden,
zegt de Hebreeënschrijver.
Hoe duidelijk wilden zij het 
hebben? Maar toch, er was in
de loop van de tijd een ander 
geluid gaan klinken. Paulus.  

hoe zullen wij ontsnappen, 
ons niet om een redding van 
zulke proporties bekommerend, 
die een aanvang nam door het 
spreken van de Heer, en door 
hen die horen bevestigd werd 
aan ons
              Hebreeën 2:3

Goed nieuws, het koninkrijk 
van de hemelen, is door de 
Heer Jezus, direct na Johannes 
de doper, in Israël gesproken. 
Dat getuigt van de Messias, 
de Koning van de koningen, 
die Israël wilde verlossen.
Dat zal, onder Romeins juk,
als muziek in de oren hebben
geklonken. 
Nu, na Zijn dood, opstanding 
en hemelvaart, was het goede 
nieuws, het aardse koninkrijk, 
zoals in Daniël 2:44 aangezegd, 
groots verkondigd. Israël zou 
nu horen, het geloven en hun 
wedergeboorte zou feit zijn.
Toch bleef het uit, de Messias
daalde nog niet op de Olijfberg
neer. De dringende roep aan 
de Messias gelovige Israëlieten 
spreekt in dit vers.
Wij, als lichaam van Christus, 
mogen uitzien naar Zijn afdalen
in de lucht, bij de bazuin van
God. 

Want indien het door
boodschappers gesproken
woord bevestigd werd, en
iedere overtreding en
ongehoorzaamheid de
gerechtigde beloning ontving
    Hebreeën 2:2

In Tenach (OT), maar ook in de
‘evangeliën’ wordt gesproken
over hemelse boodschappers.
Zij spelen, zie Openbaring, een
grote rol in de gerichten. Dat is
ook bij Israël zelf zo. En iedere
overtreding, ongehoorzaamheid,
heeft gevolgen. Israël was het
weerspannige volk en moest
extra 38 jaar in de wildernis
verblijven. De generatie die uit
Egypte vertrok, kwam voor een
redelijk groot deel om in de 38
jaar. Israëlische gelovigen zijn
daardoor gewaarschuwd. Het
beloofde koninkrijk op aarde
brak in hun dagen (de tijd van
Handelingen) nog niet aan.
Nu zou opnieuw ongeloof ook
een niet ingaan betekenen.
Als zij echter door de prediking
van Paulus met zijn evangelie
mee zouden gaan, dan zouden
zij toegevoegd worden aan het
lichaam van Christus, verzegeld
met heilige geest.   

Want indien het door
boodschappers gesproken
woord bevestigd werd, en
iedere overtreding en
ongehoorzaamheid de
gerechtigde beloning ontving
    Hebreeën 2:2

In 2:1 werd de gelovigen uit
Israël, die op weg waren naar
het aardse koninkrijk, gezegd:
blijf bij wat je hoorde. En dat
nog meer als de tijd verloopt.
In 2:2 vandaag herinnert de
schrijver hen aan het eerder
gesproken woord door van
God gezonden boodschappers
te waarderen. Die woorden
werden bevestigd en dat zal
ook voor hen zo zijn.
En voor zover daarin enkele
waarschuwingen zaten, ook
die zal God waarmaken. Later
in Hebreeën zal de schrijver
dat verder uitwerken.
Dat geldt ook ons, wij die het
evangelie van Paulus volgen.
Ook wij worden aangesproken
en blijven luisteren naar wat
ons wijst om te leven tot Zijn
eer!