Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

En David zegt: Laat hun tafel 
tot een valstrik worden en tot 
een jachtnet, En tot een strik 
en tot vergelding voor hen
          Romeinen 11:9

Paulus citeert Psalm 69:23,24
in vers 9,10. De tafel van het
volk Israël was gevuld met hun
tradities. Ze roemden in hun
gegeven voorrechten en voor-
delen. De tradities, verplichte
zaken die ze hadden, maakten
dat hun leven zwaar was.
Zou deze situatie altijd zo zijn?
Dat kan niet, nu daar wel een
gelovige rest was. Dat gaf een
uitzicht op iets beters. Als God
nu geloof gaf in een deel van
het volk, dan Hij dat te Zijner
tijd heel het volk schenken. In
wezen is dat ook zo met deze
tijd. De gelovigen zijn vooral
en nu al gered; een aanwijzing
dat God Redder van allen is.

net zoals geschreven staat:
God geeft hen de geest van
verdoving, ogen om niet te 
zien en oren om niet te horen 
tot op de huidige dag
          Romeinen 11:8

Wanneer mensen niet kunnen
geloven, zitten ogen en oren
dicht. Dat kan het ‘werk’ van
ongure geesten (demonen) zijn.
Vanzelfsprekend zonder dat de
mens dat zelf beseft. Het heeft
niet met intelligentie te maken;
het woord van het kruis is nu
eenmaal dwaasheid voor wijzen
en intelligenten van de wereld
Te midden van Zijn volk is de
Heer verdrietig, ongeloof blijkt.
Toch dankte Hij Zijn Vader toen
Hij zag, dat het verborgen was
voor de ogen van de wijzen en
verstandigen onder hen
(Mattheüs 11:25-26).

net zoals geschreven staat:
God geeft hen de geest van
verdoving, ogen om niet te 
zien en oren om niet te horen 
tot op de huidige dag
          Romeinen 11:8

Paulus citeert Jesaja 29:10, daar
spreekt de profeet:
want Jahweh giet over jullie een
geest van verdoving, en Hij
verzegelt jullie ogen: de profeten
en Hij bedekt jullie hoofden:
de zieners
Ernstige woorden, en ze tonen,
dat het ongeloof niet zomaar in
het volk en andere mensen zit.
Het komt in diepste zin niet uit
hen zelf, maar uit God. We zien
dat God beide kanten, geloof én
ongeloof, volledig in Zijn hand
heeft en dat het gaat om geest:
dé uiteindelijke (ver)oorzaak(er)
van (on)geloof en het gedrag dat
daaruit voortvloeit. De uitkomst
is ook in Zijn hand: allen gered.

net zoals geschreven staat:
God geeft hen de geest van
verdoving, ogen om niet te 
zien en oren om niet te horen 
tot op de huidige dag
          Romeinen 11:8

We zien in dit gedeelte stap
voor stap de antwoorden. In
Romeinen 10:21: het ongeloof
van Israël vertaalt zich in het
gedrag van weerspannigheid
en tegenspreken. Dat is vaak
het geval bij mensen.
Vanaf 11:1 lezen we over een
gelovige rest; die is daar als
uitkomst van Gods uitkiezing
in genade. De overigen werden
verhard. Die zijn daarin passief.
Daar is dus een kracht of macht
die dat bewerkt. Ook dan is het
God, Die de geest van verdoving
geeft. Zodat beide groepen, de
gelovige rest en de ongelovigen
door God, Die dat bewerkt, zijn
zoals Paulus ze toont.

Wat dan? Waar Israël naar
zoekt, dat ontmoette het niet, 
de uitkiezing echter, ontmoette
het. De overigen nu, werden
vereelt
            Romeinen 11:7

Het woord ontmoeten is hier
letterlijk: opwaarts-toevallen.
Om hier verkrijgen te zeggen
zoals de statenvertaling doet,
is wat tegengesteld aan de
genade van vers 6. God doet
redding aan de gelovige rest
toevallen, zodat zij dat als het
ware ontmoeten. Israël als volk
zocht via rechtvaardige daden
voor God welgevallig te zijn.
Maar alleen de groep die God
uitkoos, ontmoette de redding
die Hij gaf in geloof, in genade.
De overigen vereelten; bleken
ongevoelig voor het woord dat
tot hun redding klonk.