Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

zo zijn ook dezen nu 
weerspannig geweest, 
voor jullie barmhartigheid, 
opdat ook hen nu 
barmhartigheid bewezen
wordt
      Romeinen 11:31

Paulus schrijft naar de logische
conclusie. Israëls weerspannig
zijn bleek uit het niet willen
accepteren van het evangelie
van het koninkrijk. Dat bracht
Gods barmhartigheid naar de
natiën. In onze dagen loopt die
periode van barmhartigheid af.
Nu breekt de tijd bijna aan, dat
God Israël Zijn barmhartigheid
zal tonen, als beloofd. De start
is met de terugkeer van Jezus
Christus, die als ware Messias
Gods barmhartigheid aan Zijn
volk zal betonen. Zij zullen zien
Wie zij doorstoken hebben en
in diep berouw Hem aannemen.   

Want evenals jullie eens 
weerspannig waren tegen 
God, en aan jullie nú 
barmhartigheid is bewezen 
bij hun weerspannigheid
         Romeinen 11:30

De natiën waren weerspannig;
toch toonde God aan hen Zijn
barmhartigheid. Dat deed Hij
door Zijn Zoon in deze wereld
te sturen. Zijn smadelijke dood
aan het kruis zorgde voor een  
aangename tijd voor de natiën.
Nu, op hun ‘beurt’ blijkt óók de
weerspannigheid van Israël; ze
zijn niet te overtuigen.
Hun Messias Jezus kwam onder
hen; zij verwierpen Hem. Vader
vergaf het volk op grond van het
gebed van de Heer Jezus aan het
kruis. Opnieuw klonk evangelie;
dat van het koninkrijk. Dat was
het getuigenis van heilige geest.
Ook dat werd verworpen, hun
weerspannigheid is duidelijk. In
vers 29 klonk Gods liefde en Zijn
genade, zo groot. Die worden
evenwel niet buiten werking
door hun weerspannigheid. Die
moet er ook zijn; zwarte achter-
grond waartegen Gods liefde
des te beter zichtbaar is.

Want onberouwelijk zijn de 
genadegaven en de roeping 
van God.
          Romeinen 11:29

God vervult al Zijn beloften aan
Israël, ondanks hun verzet en
hardnekkigheid tot nu toe.
God heeft Zijn volk lief.
Hij heeft ze in genade gekozen
omdat Hij ze liefhad. Op basis
daarvan zijn zij geroepen. God
komt daar niet in ‘berouw’ op
terug. Hoeveel te meer wij, als
leden van het lichaam van Zijn
Christus! Als voor Israël geldt,
dat Zijn genadegaven en Zijn
roeping onberouwelijk zijn;
hoe veel te meer voor ons! Dit
woord van vers 29 straalt met
veel licht over de context.
Tegen het donkere decor van
ongeloof en tegenspreken
van Israël blijkt het licht van
Gods genade en liefde groter
en heerlijker dan gedacht.  

Naar het evangelie zijn zij wel
vijanden vanwege jullie, naar 
de uitkiezing echter geliefden 
vanwege de vaders
          Romeinen 11:28

De vijandigheid van Israël als
het om het goede nieuws gaat,
past in Gods plan. Zij krenkten
Jahweh, hun God. Dat leverde
de verzoening van de wereld
op. Toch blijft hun uitkiezing
staan, want die is gestoeld op
Gods liefde, niet op gedrag.
Ze zijn overeenkomstig de uit-
kiezing geliefden omdat God
de vaders (Abraham, Isaäk, Ja-
kob, Jozef, Efraïm) liefhad en
gekozen had. Hierin lees je de
verwachting en het uitzicht in
tegenstelling tot wat nu nog te
zien is bij Israël. God zal al Zijn
beloften vervullen in de nabije
toekomst.

En dit is het verbond van Mij 
met hen, Wanneer Ik hun 
zonden wegneem.
          Romeinen 11:27

Het afwenden van de oneerbie-
digheden (11:26) is: het weg-
nemen van hun zonden (11:27).
Ongeloof vormde de basis van
hun zonden. Afgoderij (aanbid-
den van het beest) is afgelopen
in de komende era waar vers 26
en 27 op wijzen.
Dit is het nieuwe verbond met
de huizen Israël en Juda. Wij,
leden van het unieke lichaam
van Christus, horen niet onder
dit nieuwe verbond. Wij hadden
ook geen deel aan het oude.
Wij zijn in Christus een nieuwe
schepping. Een veel nauwere
relatie dan verbond. Ondanks
het verharden, het ongeloof
(God geeft een geest van
verdoving), zal Israël alsnog
geloven in de Messias Jezus
(Gods giet Zijn geest over hen
uit). Alle eer is dus: aan God!