Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Merk als weduwe aan: 
niet minder dan zestig 
jaar geworden, van één 
man vrouw
   1 Timotheüs 5:9

Mogelijk betreft het hier een
weduwe die in de (plaatselijke)
groep gelovigen een speciaal
dienstwerk (zie 5:5) kan doen.
Van één man vrouw wijst daar
(vergelijk 3:2) op. Ook hier zien
we, dat Paulus zorgvuldig, wijs,
weloverwogen aanwijst.
Zo’n weduwe met leeftijdgrens
60, behoeft ondersteuning als
dat nodig is, materieel gezien.
Uit het contrast met de jongere
(vers 11) blijkt waarom Paulus
dit hier opmerkt.
Zo zien we hoe de Heer via Zijn
apostel liefdevolle aanwijzingen
geeft. Als orde(ning) ter plaatse,
gelet op omstandigheden, Gods
genade klinkt door alles. We zien
elkaar aan in Zijn liefde.   

Indien nu iemand op de eigen 
mensen en allermeest op haar 
gezinsleden, niet tevoren 
bedacht is – heeft zij het 
geloof geloochend en zij is 
slechter dan een ongelovige
         1 Timotheüs 5:8

Wat belangrijk is: de zorg
voor eigen mensen, mede
gelovigen en familie. Daar
zou de weduwe – gelet op
de eigen situatie, mee bezig
zijn. Zij kan hen, die in hun
druk zwak zijn, helpen.
Ook de gebeden (5:5) kan
zij doen.
Gastvrij de ander in de liefde
van God bemoedigen.
Zulke weduwen zijn, volgens
de tekst, onaanvechtbaar.
Het geloof werkt zo uit in
goede werken, die God al
tevoren gereedmaakte.

Zij die verkwist echter, is, 
levend, doodgegaan.
Draag ook deze dingen op, 
dat zij onaanvechtbaar zijn
   1 Timotheüs 5:6,7

De weduwe zou niet zinken in
zelfbeklag. Dat kan snel zo zijn
nu haar man is weggevallen
en de kinderen ook de deur
uit zijn. Om dat op te vullen,
geeft Paulus wat waardevolle
aanwijzingen. Bij de opzieners
viel ook het onaanvechtbaar op.
De weduwen kunnen gebeden
en voorbeden doen. Daarnaast,
indien (lichamelijk) mogelijk, is
de aandacht voor zwakke(ren)
een goede zaak.
Dit is een schril contrast met
verkwistend bezig zijn; doelt
op de tijd die (we) ze nog rest
op aarde, in het vlees. Laten de
weduwen (en wij) de kostbare
korte tijd die nog rest tot Zijn 
eer invullen!  

Wie echter werkelijk weduwe 
is en alleen is, heeft haar 
verwachting gesteld op God 
en blijft bij de smeekbeden en 
gebeden, nacht en dag.
    1 Timotheüs 5:5

De steun en toeverlaat, haar
man, is weggevallen.
De weduwe moet alleen nu
verder. Grote verandering in
het leven, en de omgeving,
en zeker de medegelovigen
onderschatten dat niet, als
het goed is. Wat de weduwe
kan doen is wat Paulus hier
aangeeft. Gebed en smeking,
alles met Vader bespreken.
Een gelovige verwacht het in
zo’n situatie nóg meer van
God dan wellicht eerder het
geval was. Je kon immers alles
met elkaar bespreken als man
en vrouw. God geve, dat altijd
genadevolle zorg en aandacht
voor de zwakke(re)n binnen
het lichaam van Christus is.   

Indien nu enige weduwe 
kinderen of nakomelingen heeft 
– laten zij eerst het eigen huis 
leren godvruchtig te zijn en 
wederdiensten terug te geven 
aan het voorgeslacht, want dit 
is welkom voor het aangezicht 
van God
     1 Timotheüs 5:4

De Thora, later ook de profeten,
en de apostelen, spreken allen
over aandacht voor zwakkeren.
De weduwe en de wees worden
in het bijzonder genoemd.
Het ligt voor de hand, toch wijst
Paulus op de zorg voor (jongere)
weduwen. Dat ligt eerst bij de
eigen kinderen en eventueel
andere familieleden.
In ons land zijn het instellingen
die veel zorg op zich nemen.
Dat is ongekende luxe en was
lange tijd niet zo. Eventueel is
voor de gelovige weduwe hulp
nodig, die door de plaatselijke
gelovigen gegeven kan worden.
Daar schrijft Paulus later over.
Maar dat het nageslacht zorgt
voor het voorgeslacht is logisch,
en vooral welkom voor God,
net als wat de apostel schrijft
in 1 Timotheüs 2:1-4.