Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

dat wij jullie roem zijn,
net zoals jullie ook de
onze in de dag van onze
Heer Jezus
    2 Korinthiërs 1:14^b

De dag van de Heer Jezus;
daarover heeft Paulus al het
nodige gezegd in zijn eerste
brief. De activiteiten, in het
bijzonder het onderwijs, zijn
aan de orde bij de bêma van
Christus (1Kor.3:10-15; 4:1-5).
Ook zeer immoreel gedrag
benoemt Paulus ernstig, en
spreekt dan over de dag
van de Heer Jezus (1Kor.5:5).
Dan wordt duidelijk hoe bij
Paulus de toekomst en die
dag bepalend waren voor
hier en nu. Zo ook wij; het is
voor ons een dagelijks zeer
bewust voor Hem leven, als
zou Hij direct, dezelfde dag
nog, de bazuin laten horen.
 

zoals jullie ook ons ten dele 
erkenden, dat wij jullie roem 
zijn, net zoals jullie ook de 
onze in de dag van onze 
Heer Jezus
     2 Korinthiërs 1:14

De Korinthiërs roemden wel, 
maar verkeerd. Zij hielden 
vleselijk mensen omhoog.
Het roemen in Paulus en 
Timotheüs is anders, want
dan is het de eer van God, 
het evangelie van Christus,
waar het om draait. 
Paulus navolgen; Christus 
navolgen, dat lag moeilijk 
bij heel wat gelovigen in die
gemeente. Toch zag Paulus
hen als hun roem in de dag
van de Heer Jezus. 
Opvallend is hoe vaak hij in
zijn brieven wijst op die
toekomstige dag. Paulus
leefde daarop gericht, elke
dag weer. 

Ik verwacht echter dat jullie 
ten volle zullen erkennen, 
zoals jullie ook ons ten dele 
erkenden
     2 Korinthiërs 1:13^b,14^a

Paulus’ verlangen en gebed
was, dat de gelovigen zijn
bediening erkennen. Dat is in
wezen nog steeds zo. En ten
volle erkennen is nóg een stap
verder.
Zoals Paulus van Timotheüs 
kon zeggen, dat hij de apostel
volledig volgde (2Tim.3:10,11).
Onder de Korinthiërs was dat 
‘ten dele’. Sommigen onder hen
hadden liever andere sprekers
dan Paulus, Timotheüs, Titus.
Dat leidde zonder twijfel tot 
een ‘ten dele’ erkennen van
het evangelie van Paulus.
Dat geldt vandaag nog net zo.
Velen in het geloof willen wel
de Bijbel geloven, en ‘hebben
Paulus erbij’. Daardoor zien
zij niet ten volle de strekking 
van zijn brieven. En blijft het 
bij hen -deels- bedekt. 


 

Want niets anders schrijven
wij jullie dan wat jullie lezen
of jullie ook erkennen.
2 Korinthiërs 1:13^a

Paulus bidt voor de Korinthiërs
en maakte duidelijk, dat uitstel
van zijn bezoek niet berustte
op vleselijke overwegingen. In
heiligheid, oprechtheid, genade
van God was hij bezig. Zij zouden
ook de tweede brief lezen.
De apostel verwachtte dat ze er
niet alleen kennis van namen,
maar ook zouden erkennen hoe
Vader hem leidde. Geloofsgroei
is kostbaar. Bij de Korinthiërs zag
Paulus dat wel, er was ook nog
heel wat op te merken.
Iets dat blijkt uit -opnieuw- een
lange brief. Geduld en wijsheid
waren nodig, laten wij biddend zijn
voorbeeld navolgen.

Want ons roemen is dit, het 
getuigenis van ons geweten, 
dat wij ons in heiligheid en 
oprechtheid van God, niet 
in vleselijke wijsheid, maar 
in de genade van God 
gedragen hebben in de 
wereld, overvloeiender 
echter naar jullie toe.
         2 Korinthiërs 1:12

Oprechtheid en heiligheid, en
dat alles in de genade van God.
Dat was en is de ondertoon in
Paulus’ evangelie. Genade zit 
op de troon. Niet langer is de
zonde die plaats toebedeeld.
In Romeinen 5:20,21 is dat
helder uiteengezet.
Zodoende staan en leven wij, 
gelovigen, onder een andere 
regeerder: genade van God.
Wij leven zeker niet in wet,
maar in genade (Galaten 5).
Zó gedroeg de apostel zich in
de wereld en onder gelovigen;
óók naar de lastige en dwarse
Korinthiërs toe was hij altijd in
genade bezig, om na te volgen.