Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Wij smeken voor Christus:
wordt verzoend met God!
      2 Korinthiërs 5:20^b

Het ambassadeursschap is
iets bijzonders. De diplomaat
zal zich steeds hoffelijk en in
vrede opstellen. Voor ons als
gelovigen is het onmogelijk
ook maar iets van ongenade
(laat staan dreiging) te uiten.
Het woord smeken spreekt
uit, dat de ander ootmoedig
benaderd wordt. God zelf is
het, die de zondaar dringend
vraagt Hem te danken voor
Zijn liefde in Zijn Zoon.
Geen eisen, geen reiligieuze
plichten, niets van dat alles.
Wij als gelovigen, zijn slechts
het kanaal waardoor God Zijn
goede nieuws bekendmaakt.

Voor Christus dan zijn wij
gezanten, alsof God
aanspreekt door ons
      2 Korinthiërs 5:20

Wij mogen ‘ambassadeurs’
van Christus zijn. Laten wij
dat niet vergeten. Hij, Die
de verzoening vanuit God
tot stand bracht. De Gezalfde
van God, Die in Tenach (OT)
bestemd was om Koning van
de koningen (in de lijn van
David) te zijn. Die Koning én
Hogepriester in de komende
eon (de duizend jaren) is.
Naar de ordening van die
‘mysterieuze’ Melchizedek.
Het blijkt, dat Zijn gezalfd
zijn veel meer betekent;
Christus is de Verzoener.
Wat een voorrecht, dat wij
wereldwijd de ‘ambassade
van vrede’ zijn. De hoogste
daarin is Christus zelf.  

Voor Christus dan zijn wij 
gezanten, alsof God 
aanspreekt door ons
      2 Korinthiërs 5:20

‘Gezant’ verwijst naar (senior)
ambassadeur in beeldspraak.
Een ambassade van een land
zal zich in het vreemde land  
vredelievend opstellen. Zodra
er strijd tussen de twee landen
ontstaat, zal men diplomaten 
terugtrekken. Zo lang wij nog
hier op aarde zijn, is dat een 
teken, dat God vrede predikt 
aan de mensen. Alleen door
onze aanwezigheid spreekt de
verzoening vanuit God. Door
Zijn Zoon niet te sparen, maar
over te geven, gaf God alles 
en kon het vrede zijn.
Laat wij dat uitspreken! 

 

zoals dat God was in Christus, 
de wereld verzoenend met 
Zichzelf, hen niet hun 
krenkingen aanrekenend, en 
plaatsend in ons het woord 
van de verzoening
    2 Korinthiërs 5:19

God is nu actief in het roepen 
van mensen tot het lichaam 
van Christus. Hij zwijgt niet. 
Mensen, hun eigen woorden 
vinden zij belangrijker, horen 
Zijn liefdevolle stem niet. 
God was in Christus! 
Daar is ook mee gezegd, dat 
Hij als Vader geleden heeft.
De krenkingen, gericht tegen
Zijn geliefde Zoon, raakten 
Vaders hart. Toch rekent Hij, 
in diepe liefde, de grootste 
krenking niet aan. Dat was de 
kruisiging van Christus en het 
lijden wat zij Hem aandeden. 
De dood van Zijn Zoon. God 
wekte Hem op! 
En op grond daarvan rekent
God álle krenkingen niet toe.
Niets kan ons scheiden van 
Zijn liefde in Christus Jezus,
onze Heer.

zoals dat God was in Christus, 
de wereld verzoenend met 
Zichzelf, hen niet hun 
krenkingen aanrekenend, en 
plaatsend in ons het woord 
van de verzoening
    2 Korinthiërs 5:19

God rekent de krenkingen 
niet aan. Dat geldt nu heel 
de wereld; als gelovigen 
lezen wij, dat heerlijke ook
in Efeziërs 1:7. Wij hebben 
in Christus de vergeving van
de krenkingen. Geheel in 
overeenstemming met de
rijkdom van Gods genade.
Die bijzondere zekerheid 
van Zijn genade is ons deel. 
God plaatst ook in ons hart
het woord van de verzoening.
Zo kunnen wij dat spreken 
met de mond en met ons 
gedrag. Verzoenend zijn, de
‘sandalen van vrede’ uit de
Efezebrief onder onze voeten.