Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

heb ik geen ontspanning
gehad in mijn geest hierin,
dat ik Titus, mijn broeder,
niet vond, maar afscheid
genomen hebbend van hen
vertrok ik naar Macedonië
     2 Korinthiërs 2:13

Paulus wilde de zeer trouwe
en betrouwbare Titus graag
spreken. Die was in Korinthe
geweest en kon uit eerste
hand zeggen hoe het met ze
is. Geen rust voor de geest;
dat was vaker zo bij Paulus.
De Heer gaf aan hem zeer
veel; een bediening tot het
roepen van de gemeente
die het lichaam van Christus
is. Zorgen voor plaatselijke
gemeentes; het vele lijden,
de verdrukkingen. De Heer
gaf hem bijzondere kracht;
Zijn genade was genoeg in
allerlei omstandigheden.
Zo is het ook voor ons; niets
is er, dat kan scheiden van
Gods liefde!

Gekomen nu in Troas voor
het evangelie van de Christus,
waar voor mij ook deur
geopend  werd in de Heer
      2 Korinthiërs 2:12

De Heer opent; Paulus kwam
via Troas in Macedonië, want
de Heer leidde hem zo.
God opent; Hij opent oren,
ogen, harten. Zo ook toen
in Macedonië; Paulus kon
daar het evangelie van de
Christus spreken. Hij, Die
verheerlijkt was en is aan
Gods rechter(hand).
In Troas en Macedonië was
voor de apostel ruimte om
te spreken en het heerlijke
evangelie van Gods genade
klonk. Wat bijzonder, dat in
deze tijd ook die grote liefde
van God door Zijn Zoon in
alle toonaarden bezongen
kan worden!

opdat wij niet door de satan 
hebzuchtig zijn geworden,
want wij zijn niet onbekend 
met zijn gedachten.
          2 Korinthiërs 2:11

De tegenstander is erop uit, 
het toegewezen lotdeel (het 
door loting bepaalde, Jozua)
te bestrijden. Voor Israël is 
dat het land van de Eufraat 
tot de grote rivier in Egypte.
We zien dagelijks hoe fel er
gestreden wordt.
Voor ons als leden van het 
lichaam van Christus ligt dat
in de ^op-hemelse ‘gebieden’,
boven, niet op aarde. In ons
leven hebben we te maken 
met een geestelijke strijd.
De tegenwerker wil ons van
dat lotdeel boven afdrijven.
Zoals we gisteren zagen, is 
zijn tactiek de gelovigen te 
richten op het aardse. 
Paulus zegt ons dan ook:
weest bedacht op wat boven 
is, waar Christus is, niet op 
wat op de aarde is.  

opdat wij niet door de satan 
hebzuchtig zijn geworden,
want wij zijn niet onbekend 
met zijn gedachten.
          2 Korinthiërs 2:11

Later in deze brief stelt Paulus
vast, dat de satan zich anders
voordoet. Een boodschapper 
van licht; wellicht een ‘sociaal’
of ‘menselijk’ evangelie. Het 
‘bouwen aan Gods koninkrijk
op aarde’, ‘het verbeteren van
de mens of omstandigheden’.
Allemaal prachtig, maar het is
afleiding en biedt programma’s
om hard te werken ‘voor God’
of ‘voor de Heer’. Paulus was 
in zijn schrijven niet in de eerste 
plaats uit op het vleselijk-zielse
welzijn van de Korinthiërs. Het
ging om geestelijk welbevinden.
De groei waar het om gaat is 
geestelijk. Dat men daarna meer
mens van God is geworden, ja, 
dat is ook de bedoeling. Om tot
eer van God te leven.

want waarin ook ík genade 
heb geschonken (indien ik 
genade heb geschonken in 
iets), het is vanwege jullie 
in het aangezicht van 
Christus
    2 Korinthiërs 2:10^b

De liefde van Christus drong 
Paulus om zo te schrijven. In
Korinthe ging het om behoud,
redding van heel de ekklesia
daar. De getolereerde zonde;
dat kón niet zo zijn onder de
genade. Paulus schonk genade,
juist door hen wél ernstig te 
aan te schrijven. Voor heel de
ekklesia was daar de genade 
van God om ze op het juiste 
spoor, tot eer van Christus en
God, terug te brengen. Hij en 
de Korinthiërs, en alle leden
van het lichaam van Christus; 
wij leven en zijn te allen tijde
voor het aangezicht van de 
Christus.