Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want de Zoon van God, Jezus 
Christus, Die onder jullie door 
ons ^─verkondigd werd – door 
mij en Silvanus en Timoteüs, 
werd niet “ja” en “nee”, maar 
het is “ja” in Hem geworden.
2 Korinthiërs 1:19

De Korinthiërs wilden hem op
woorden vangen. Ja, Paulus’
reisplan was gewijzigd. Maar 
de aandacht was afgeleid. In
plaats van discussie over zijn
reisplannen leest u hier waar
het werkelijk om gaat. 
De Zoon van God, Jezus, dé
Christus, werd verkondigd!
Hier is het de Zoon van God
en dat wijst op verzoening.
De lijn van waarheid is, dat 
vijanden met God verzoend
worden door de dood van de
Zoon. Váder verandert u, jou
en mij in Zijn vrienden.
Vader had Timotheüs, Paulus
en Silvanus veranderd. En die
spraken van de Zoon, in Wie
wij de Vader zien.  

Betrouwbaarechter is God:
dat ons woord naar jullie
toe niet is “ja” en “nee”          
         2 Korinthiërs 1:18

Sommige Korinthiërs achtten
Paulus minder betrouwbaar.
Hij had mogelijk eerst gezegd
of de indruk gewekt dat hij tot
hen zou komen. Later wijzigde
het plan en trok hij eerst naar
Macedonië. In liefde benadert
de apostel ze en wijst op God,
Die uiterst, in alles, tot en met
betrouwbaar is. En God maakte
ook Paulus, Timotheüs en Titus
betrouwbaar.
Daar zouden de Korinthiërs op
kunnen vertrouwen. In alles
is het het allerbeste op de ene
ware God te vetrouwen, Hij
stelt nooit teleur!

 

Dus, dit dan bedoelend, dat
ik toch niet lichtvaardigheid
gebruik; of wat ik beraad,
beraad ik naar het vlees, opdat
bij mij het “ja-ja” ook het
“nee-nee” is?
             2 Korinthiërs 1:17

Paulus geeft aan zeker niet op
lichtvaardige wijze beslissingen
te nemen over zijn reizen.
Voortdurend biddend, wachtend,
kijkend naar de omstandigheden.
Wat de Heer bepaalde, dat zou
zijn richting zijn. Dat was anders
dan gedacht: eerst Macedonië
en dan naar Korinthe.
Het moest zo duidelijk uitgelegd
worden anders begrepen zij het
niet. De licht ironische toon zien
we in wat hij zegt over ‘beraad’.
Hij stelt zoals vaker, vragen aan
deze gemeente en zij konden in
wezen daaruit het antwoord al
aflezen. Dat zou hen tot gebed en
dankbaarheid brengen, opziend
naar de Heer Die bepaalt.

en door jullie naar Macedonië
door te komen, en weer vanuit
Macedonië naar jullie toe te
komen, en door jullie vooruit
gezonden te worden naar Judea
         2 Korinthiërs 1:16

Eerst naar Korinthe, dan naar
Macedonië, vervolgens weer
naar Korinthe en van daaruit
naar Judea, Jeruzalem (?).
Dit was Paulus’ plan, later in de
brief zegt hij dat hij eerst naar
Macedonië ging. Deze kritische
gemeente reageerde kennelijk
ontstemd en legde het motief
van de apostel anders uit. In
heel deze brief legt Paulus (ook)
uit wat werkelijk zijn motieven
waren. De kern is verzoening.
Uiteindelijk zou de apostel ook
in Jeruzalem zijn alwaar grote
vervolging hem zou overkomen.
Hij keek naar de Heer Die hem
leidde, dag na dag.

En in dit vertrouwen bedoelde 
ik eerder naar jullie toe te 
komen, opdat jullie een 
tweede vreugde hebben
          2 Timotheüs 1:15

Meestal vertaalt men hier:
tweede genade en vult dat
in als was het een tweede
collecte. Het woord chara, 
vreugde, ligt dicht tegen 
genade aan. 
Gelet op de context is hier 
echter de tweede komst van 
Paulus aan de orde. Dát zou
grote vreugde voor een deel
van de Korinthiërs inhouden. 
Het ging er niet om wat zij 
zouden opbrengen. 
Het was het evangelie dat de 
apostel zou spreken wat weer
vreugde in vele harten zou 
brengen.