Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

voor zichzelf leraren ophopen 
die het gehoor strelen, en het 
gehoor zullen zij inderdaad 
van de waarheid af afkeren, 
maar naar de mythen zullen 
zij afgewend worden 
      2 Timotheüs 4:3^c,4

Daar waar het woord van de 
waarheid niet recht gesneden
wordt (2 Tim.2:15), is afwijking
aan de orde. Men gaat dan het
oor lenen aan onheilig, leeg
gezwets. Dat is ook: waarheid 
voor een andere tijd, in deze 
tijd willen toepassen. Zoals de
opstanding in het verleden en 
niet in de toekomst (Hymeneüs
en Filetus) zien. En dat geldt 
voor al het andere; zoals het 
evangelie van het koninkrijk 
nu prediken aan de natiën.
Of: de wet vermengen met 
de genade van God. 
Gelegen, ongelegen, blijf op
en bij het via Paulus te horen
Woord staan! 

voor zichzelf leraren ophopen 
die het gehoor strelen, en het 
gehoor zullen zij inderdaad 
van de waarheid af afkeren, 
maar naar de mythen zullen
zij afgewend worden
      2 Timotheüs 4:3^c,4

Net zoals ‘allen in Asia’ van de
waarheid afgekeerd werden,
zoals 2 Tim.1:15 zegt, zo wordt
het gehoor afgewend naar de
mythen. Het gaat bijvoorbeeld
om ‘leraars van de wet’, zoals
1 Tim.1:3-7 meldt. Al wat met
Joodse mythen (Titus 1:14) te
maken heeft, kan betoverend
mooi zijn (Gal.3:1).
Leraren die het gehoor strelen
met verdichtsels (mythen) zijn
er genoeg. Men sluit aan bij
de verlangens, begeerten van
de mens. Paulus spreekt het
woord van het kruis (Gal.3:1).
Een verdichtsel: de hades is
verblijfplaats van de doden
met twee afdelingen. Dit is
Griekse mythologie die men
in de gelijkenis van de rijke en
Lazarus (Luk.16:19-31) heeft
gedrongen. Velen slikken het
als zoete koek.
Die onjuiste betekenis heeft
men ingelezen in sheol, het
Hebreeuwse begrip, dat óók
onwaarneembaar betekent,
net als hades.  
Dit heeft grote invloed weer
gehad op de vertalingen.
De uitspraken van de Schrift
zelf zijn duidelijk genoeg.

En Jozef zei tegen zijn broers: 
Ik ga sterven, maar God zal 
zeker naar jullie omzien en 
jullie uit dit land laten trekken 
naar het land dat Hij zwoer 
aan Abraham, Izak en Jakob.
En Jozef liet de zonen van 
Israël zweren: God zal zeker 
naar jullie omzien en dan 
moeten jullie mijn beenderen 
vanhier meenemen.En Jozef
stierf, en was honderdtien
jaar oud; ze balsemden hem
en men legde hem in een kist,
in Egypte.
          Genesis 50:24-26

Jozef, toevoeger, is een van
mooiste typen van Christus.
Genesis eindigt met zijn dood,
maar in wezen verwijst Jozef
naar de opstanding, naar de
grote beloften die Elohim had
gegeven. Het volk Israël zou 
leven in het beloofde land. 
Daarom wilde Jozef daar echt
definitief begraven worden, in 
verwachting van de opstanding. 
In zijn leven was hij in de put 
gegooid om dood te gaan en 
in wezen werd hij ‘opgewekt’ 
en trok als slaaf naar Egypte.
In Egypte werd hij ten onrechte
in de gevangenis opgesloten. 
Hij verklaarde dromen en gaf
zo aan de schenker het leven.
Hij kwam uit de gevangenis;
dat was wéér een uitbeelding 
van opstanding.
In zijn functie van onderkoning
gaf hij als ‘opgestane’ leven aan
zijn broers en volk door hen in
hongersnood (de dood) van het
broodnodige graan (leven) te 
voorzien. 
De verbijsterde vader Jakob 
ervoer de ontmoeting met zijn
geliefde zoon als leven uit de
doden. 
Zo staat boven het leven van 
Jozef zijn Elohim: Levengever! 

Want U zult mijn ziel niet
in het onwaarneembare
verlaten,
U staat niet toe dat Uw
Goedgunstige verderf ziet.
U maakt mij vertrouwd met
het pad ten leven;
overvloed van vreugde is
voor Uw aangezicht,
lieflijkheid is in Uw
rechterhand, voortdurend
     Psalm 16:10,11

Petrus sprak op Shavuot van
de opstanding van Christus.
Hij gaf aan, door heilige geest
geleid, dat Psalm 16 spreekt
van de opstanding van Christus.
Op pinksteren draait het in de
toespraak om de Opgewekte.
Hij is uit de doden opgewekt!

Op een van de sabbatten ging
Mirjam van Magdala, (vroeg in
de) ochtend, (toen) er nog
duisternis was, naar het graf
en zag dat de steen voor de
ingang van het graf weggerold
was….
Jezus echter zei tegen haar:
‘Mirjam!’ Zij echter, omkerend,
zei tegen Hem in Hebreeuws:
‘Rabboeni!’, dat is: Leraar!
          Johannes 20:1,16
 
Op de eerste sabbat waarop
men tot Shavuot ging tellen,
ontmoette Mirjam de Heer.
Eerst was zij verward omdat
zij de weggerolde steen had
gezien, met de verbroken
verzegeling. Zij kwam, zo zij
dacht, de hovenier tegen.
Toen Hij nadrukkelijk haar
naam noemde, wist zij dat
het de Heer, de Leraar, was.
Dat bracht een schok, een
mengeling van ontzetting en
vreugde teweeg.
Wij, leden van het lichaam
van Christus, weten ons met
Hem opgewekt. Laten wij
dan, wandelen in nieuwheid
van leven, aan Zijn hand!

Men heeft Zijn graf bij de 
goddelozen gesteld, en Hij 
was in de tombe van de rijke 
in Zijn dood, Hij deed geen 
onrecht en geen bedrog 
was in Zijn mond –
                       Jesaja 53:9

Deze profetie werd nauwgezet
vervuld. Jozef van Arimathea
vroeg Zijn lichaam aan Pilatus, 
hij wikkelde dat in fijn linnen 
en legde het in een nieuw graf,
In de rots uitgehouwen (o.a. 
Lukas 23:49-56). 
De Heer stierf en werd in het 
graf gelegd op de 14^e Nisan,
de dag van Pèsach. Hij at 
samen met Zijn discipelen
op de avond ervoor Pèsach;
na zonsondergang, toen de
14^e Nisan al begonnen was.
(In 2024: 21 april officieel). 
Later, dezelfde dag, werd Hij 
Zelf het Paaslam (1Kor.5:7).   
Dat was voorbereidingsdag
voor de grote jaarsabbat, de
15^e Nisan (Aviv). Dat is de 1^e
dag van ongezuurde broden.
Daarop mocht men absoluut 
geen enkel dienstwerk doen.

Wij zijn gedoopt naarbinnen 
in Christus Jezus, en zo ook 
naarbinnen in Zijn dood 
gedoopt. Wij werden dan 
met Hem begraven door de 
doop in de dood (Rom.6:3,4).
Wat Hem gebeurde, werd 
ook aan ons voltrokken en
zo mogen wij rekenen!