Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Broeders, inderdaad, het 
welbehagen van mijn hart en mijn 
smeekbede tot God voor hen is tot
redding.
                 Romeinen 10:1

De apostel is weer terug bij 9:2.
Daar sprak hij van hartzeer over
zijn volk. Zijn gebed en smeking
waren tot God voor redding.
Dat bid, smeek je voor geliefden.
Maar, in deze tijd roept God uit,
het lichaam van Christus bestaat
uit veel leden. Israël bleek zich
niet tot Jahweh te bekeren in
Paulus’ dagen. Dat bracht hem
op de knieën om God te smeken.
Die gaf antwoord zoals verder
in hoofdstuk 10, 11 te lezen.
Israël is en blijft in Gods hand.
Dat geldt ook onze geliefden,
waarvoor we dagelijks bidden.

zoals geschreven staat: “Zie,Ik
plaats in Sion een steen van
aanstoot en een rots als strik, 
en hij die op Hem gelooft zal
niet te schande worden.”
             Romeinen 9:33

In de gebruikelijke vertalingen
staat die op Hem gelooft haast
zich niet. Hier haalt Paulus de
Griekse vertaling aan, die zegt:
die op Hem gelooft zal niet te
schande worden. Dat lijkt in de
tekst Jesaja 8:14 de correcte
lezing. Israël werd te schande
door vasthouden aan tradities
en hun werken vanuit het vlees.
Aangekondigd was wegvoering
van Israëlieten; Assyrië was de
dreiging uit het noorden. Die
zou hen wegvoeren als gevolg
van hun consequente afgoderij.
Als Israël Jahweh vertrouwde,
geloofde, dan gaf Hij de zegen.
Dat zal in het Messiaanse rijk  
wel het geval zijn. De shalom zal
Hij geven en bewaken: Zijn grote
heerlijkheid voor Hemzelf, Israël.

zoals geschreven staat: “Zie,Ik
plaats in Sion een steen van
aanstoot en een rots als strik, 
en hij die op Hem gelooft zal
niet te schande worden.”
             Romeinen 9:33

Paulus citeert hier Jesaja 8:14
en 28:16. Jezus Christus is die
aanstootgevende Steen en de
Rots van valstrik voor Israël, dat
Zijn genade niet aannam, maar
wilde volharden in werken van
de wet. Geloof blijft hét principe
dat met genade harmonieert.
Het punt is ook, dat God Hem
in Sion (plaats die aangewezen
is als troon) als zodanig plaatste.
Israël zou over Hem struikelen,
dat was Gods voornemen.

Waarom? Omdat het niet uit 
geloof is, maar als uit werken 
van de wet. Zij stoten zich aan
de steen van aanstoot
                Romeinen 9:32

De natiën ontvingen geloof van
God. Israël ging door -als volk-
in najagen van de wet. Zo was
Israël onrechtvaardig. Werken
zijn ontoereikend. Jahweh leert:
vlees heeft geen toekomst. Wat  
vlees produceert, vergaat snel.
Jesaja zegt: alle vlees is als gras.
De Steen van aanstoot kwam en
deed wat zij niet konden. Zo is
Hij gedood door degenen die
de wijngaard zouden bouwen
(Mattheüs 21:33-46). Hij sprak
naar aanleiding van ongeloof
(Mattheüs 21:28-32);
Hij had daar verdriet over, en
Paulus (Romeinen 9:1-5) ook.
Voor mensen is Hij nog steeds
aanstoot gevend. Ze willen hun
eigen werken niet inleveren om
in genade te gaan leven.

Israël nu, najagend een wet van
rechtvaardigheid, heeft een wet
van gerechtigheid niet ingehaald.
     Romeinen 9:31

Israël was steeds druk met doen
van Thora; in de praktijk waren
daar allerlei aanvullende geboden
bij gekomen. Het vlees bleek niet
bij machte de rechtvaardigheid
volgens de Thora te bereiken. Dat
was ook de bedoeling. Ze hebben
onvoldoende snel kunnen lopen
om het rechtvaardige niveau van
Thora in te gaan. Ze bereikten
niet het leven: ‘doe dat en je zult
leven’. De natiën hebben dat wel
‘gegrepen’ (9:30). Dat was geloof
waardoor ze wél ontvingen. God
geeft dat, in Zijn genade.