Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Wij nu, die bij machte zijn, zijn
verschuldigd de zwakheden 
van hen die krachteloos zijn 
te dragen en niet onszelf te 
behagen          Romeinen 15:1

Voor ‘bij machte zijn’ staat in
de grondtekst het woord dat
‘vermogend’ of ‘vermogen
hebben’ betekent. Het wijst op
het vermogen van de sterke in
het geloof. Dat is (ook) bedoeld
om zwakke(ren) in geloof te
dragen. Het gaat om uitwerking
van genade, dat je niet jezelf
maar Christus wil behagen. Net
zoals Hij wilde doen wat Vader
wil. De Heer gaf Zich over voor
al de anderen. Uit liefde tot de
Vader en tot de mens.  

Wie echter twijfelt wanneer hij 
eet is veroordeeld omdat hij het 
niet uit geloof doet. Alles nu 
wat niet uit geloof is, is zonde
          Romeinen 14:23

Het alles nu, wat niet uit geloof
is, is zonde is geen definitie van
zonde. Wanneer we twijfelen
over iets dat God over ons zegt,
dan is dat geen uiting van een
levende, heilige, voor God wel-
gevallige, logische godsdienst;
je mist op dat moment het doel
ervan. We kunnen God niet eren
en Hem op ideale manier dienen
wanneer we (nog) bezig zijn met
regels over voedsel en houden
van dagen, en eventueel regels
inzake samenkomst, aanbidding
en dergelijke. Laten wij God in
al wat Hij zegt voluit geloven.
Destijds gold de wet voor Israël;
wij leven nu onder Gods genade.
Zo is dan nu geen veroordeling
voor hen die in Christus Jezus zijn.

Wie echter twijfelt wanneer hij 
eet is veroordeeld omdat hij het 
niet uit geloof doet. Alles nu 
wat niet uit geloof is, is zonde
          Romeinen 14:23

Een gelovige kan, door twijfel
te hebben over wat wel/niet te
eten, zichzelf veroordelen. Je
voelt dat je te veroordelen bent
om wat je eet door voorschrift
uit de wet van Mozes.
Dan is het nog niet duidelijk wat
Romeinen 8:1 over jou zegt. Het
is genade van God wanneer we
dat mogen verstaan voor wat
het is. Degene die dit nog niet zo
kan zien, is niet echt gelukkig, er
is nog een bijgedachte dat … en
je twijfelt over Gods uitspraak.
God heeft je lief, houdt je vast.

Wie echter twijfelt wanneer hij 
eet is veroordeeld omdat hij het 
niet uit geloof doet. Alles nu 
wat niet uit geloof is, is zonde
          Romeinen 14:23

Het gaat nog om gelovigen in
deze, maar kennelijk de zwakke.
Abram kreeg belofte omtrent
Izaäk en werd niet betwijfeld in
ongeloof (Romeinen 4:20). Ook
nu kunnen gelovigen in de tijd
van genade, de waarheden om-
trent de dood en opstanding van
Christus volledig accepteren.
Niettemin kunnen ook wij hierin
twijfelen aan het volkomene van
Christus’ werk en de verdiensten
ervan voor ons.
Er is geen veroordeling voor hen
die in Christus Jezus zijn. Indien
wij dit echt geloven kunnen wij
evenwel niet ‘roemen’ tegenover
onze zwakkere mede-gelovigen.
Wij zouden alles doen wat hun
groei bevordert, en direct klaar
staan als God een mogelijkheid
geeft om hen te helpen.

Het geloof dat jij hebt, heb het 
voor jezelf voor het aangezicht 
van God. Gelukkig hij die 
zichzelf niet richt in dat wat 
hij accepteert
           Romeinen 14:22

Geloof, net als geest, kenmerkt
dit beheer van de genade van
God. Geen zichtbare tekenen of
wonderen, geen tastbaar land,
niets materieels. Geloof zou in
alles onze handel, wandel, vast
bepalen, kenmerken. In zekere
zin zijn we net als Abram en zijn
vrouw Saraï. Tijdelijk verblijf in
onze ‘aardse tentwoning’ als
beeldspraak voor ons lichaam.
Abram en zijn Saraï verbleven
in tenten, ze hebben vervulling
van de beloften niet tijdens hun
leven gezien.
Zo ook de meeste leden van het
geestelijke lichaam van Christus.
Abram en Saraï verwachtten de
aardse heerlijkheid, de hemelse
is voor ons weggelegd.