Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want tot Mozes zegt Hij: “Ik zal 
barmhartig zijn voor wie Ik ook
barmhartig ben en 
Ik zal medelijden hebben met 
wie Ik ook medelijden heb.”
            Romeinen 9:15

Gods barmhartigheid gaat uit,
en bereikt degene(n) die Hij op
het oog heeft. Dat is -opnieuw-
Gods keuze, die bepaald wordt
door Zijn voornemen van liefde.
De betoonde barmhartigheid is
direct uit Zijn hart van liefde.
God is innerlijk bewogen over al
Zijn schepselen; tijdens Zijn plan
van eonen ontfermt Hij Zich en
toont barmhartigheid over wie
Hij wil. Gods hart is vol liefde.
En hoe Hij alles uitwerkt, het is
altijd met het oog op wat Hij
goed acht.

Petrus en degenen die met hem waren,
zagen verwonderd hoe God ook Zijn
heilige geest op de natiën uitgoot.
Petrus moet zich verantwoorden tegen-
over de Judese broeders te Jeruzalem.
Naluisteren: deel A en deel B

Wat zullen wij dan uitspreken? 
Toch niet, dat er 
onrechtvaardigheid is bij God? 
Moge dat niet gebeuren!
                    Romeinen 9:14

Vragensteller krijgt antwoord.
Omdat God in Zijn liefde kiest,
kan dat leiden tot vragen.
Die wel en die niet? God kiest
Jakob om de meerdere te zijn,
stelde dat tevoren vast. God
plaatste Esau lager; Zijn keuze.
De vraag van de mens(en) is,
of dat wel rechtvaardig is.
Dit komt voort uit ons beperkt
begrip van de rechtvaardigheid,
wijsheid en liefde van God.
Zo valt het licht van God op de
mens, en blijkt een opvallende
eigenwijsheid door deze vraag
heen te klinken.

zoals geschreven staat: “Jakob 
heb Ik liefgehad, Ezau nu, heb 
Ik gehaat.”
              Romeinen 9:13

Dit citaat uit de profeet Maleachi
heeft bij mensen een onrustig
hart gegeven. Uitkiezing is niet
voor eeuwige redding, maar voor
een bediening. De lijn van Jakob
was die van de belofte. Haten is
op de tweede plaats stellen.
God heeft iedereen lief, ook Esau.
Dus: zelfs waar Hij haat heeft Hij
lief! Dat is voor ons lastiger voor
te stellen. God bereikt Zijn doel,
hoe dan ook. Hij heeft u, jou en
mij lief, Vader dank U wel.

Want toen zij vooralsnog niet 
voortgebracht waren, ook niet 
iets goeds of slechts bedreven 
hadden –
opdat het voornemen van God 
overeenkomstig uitkiezing blijft,
niet uit werken maar uit Hem 
Die roept – werd tot haar 
uitgesproken: “De grotere zal 
de mindere als slaaf dienen”
           Romeinen 9:11,12

Hun leven was vooraf bepaald –
door God. Dat geldt ook voor ons
aller leven. Hij bepaalt, wij lopen
in Zijn spoor. Werken, ze doen er
niet toe als je wat wil verdienen
voor God. Waar het in wezen om
gaat, is dit: het voornemen van
God overeenkomstig uitkiezing.
Hij kiest uit en bepaalt. Wij gaan,
of we nu willen of niet, doen wat
God bedoelde. Waarom riep Hij
Abraham en al die anderen niet?
Israël en de andere volkeren niet?
Zijn liefde, ja, en: niet uit werken
maar uit Hem Die roept.