Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

En Jozef zei tegen zijn broers: 
Ik ga sterven, maar God zal 
zeker naar jullie omzien en 
jullie uit dit land laten trekken 
naar het land dat Hij zwoer 
aan Abraham, Izak en Jakob.
En Jozef liet de zonen van 
Israël zweren: God zal zeker 
naar jullie omzien en dan 
moeten jullie mijn beenderen 
vanhier meenemen.En Jozef
stierf, en was honderdtien
jaar oud; ze balsemden hem
en men legde hem in een kist,
in Egypte.
          Genesis 50:24-26

Jozef, toevoeger, is een van
mooiste typen van Christus.
Genesis eindigt met zijn dood,
maar in wezen verwijst Jozef
naar de opstanding, naar de
grote beloften die Elohim had
gegeven. Het volk Israël zou 
leven in het beloofde land. 
Daarom wilde Jozef daar echt
definitief begraven worden, in 
verwachting van de opstanding. 
In zijn leven was hij in de put 
gegooid om dood te gaan en 
in wezen werd hij ‘opgewekt’ 
en trok als slaaf naar Egypte.
In Egypte werd hij ten onrechte
in de gevangenis opgesloten. 
Hij verklaarde dromen en gaf
zo aan de schenker het leven.
Hij kwam uit de gevangenis;
dat was wéér een uitbeelding 
van opstanding.
In zijn functie van onderkoning
gaf hij als ‘opgestane’ leven aan
zijn broers en volk door hen in
hongersnood (de dood) van het
broodnodige graan (leven) te 
voorzien. 
De verbijsterde vader Jakob 
ervoer de ontmoeting met zijn
geliefde zoon als leven uit de
doden. 
Zo staat boven het leven van 
Jozef zijn Elohim: Levengever! 

Want U zult mijn ziel niet
in het onwaarneembare
verlaten,
U staat niet toe dat Uw
Goedgunstige verderf ziet.
U maakt mij vertrouwd met
het pad ten leven;
overvloed van vreugde is
voor Uw aangezicht,
lieflijkheid is in Uw
rechterhand, voortdurend
     Psalm 16:10,11

Petrus sprak op Shavuot van
de opstanding van Christus.
Hij gaf aan, door heilige geest
geleid, dat Psalm 16 spreekt
van de opstanding van Christus.
Op pinksteren draait het in de
toespraak om de Opgewekte.
Hij is uit de doden opgewekt!

Op een van de sabbatten ging
Mirjam van Magdala, (vroeg in
de) ochtend, (toen) er nog
duisternis was, naar het graf
en zag dat de steen voor de
ingang van het graf weggerold
was….
Jezus echter zei tegen haar:
‘Mirjam!’ Zij echter, omkerend,
zei tegen Hem in Hebreeuws:
‘Rabboeni!’, dat is: Leraar!
          Johannes 20:1,16
 
Op de eerste sabbat waarop
men tot Shavuot ging tellen,
ontmoette Mirjam de Heer.
Eerst was zij verward omdat
zij de weggerolde steen had
gezien, met de verbroken
verzegeling. Zij kwam, zo zij
dacht, de hovenier tegen.
Toen Hij nadrukkelijk haar
naam noemde, wist zij dat
het de Heer, de Leraar, was.
Dat bracht een schok, een
mengeling van ontzetting en
vreugde teweeg.
Wij, leden van het lichaam
van Christus, weten ons met
Hem opgewekt. Laten wij
dan, wandelen in nieuwheid
van leven, aan Zijn hand!

Men heeft Zijn graf bij de 
goddelozen gesteld, en Hij 
was in de tombe van de rijke 
in Zijn dood, Hij deed geen 
onrecht en geen bedrog 
was in Zijn mond –
                       Jesaja 53:9

Deze profetie werd nauwgezet
vervuld. Jozef van Arimathea
vroeg Zijn lichaam aan Pilatus, 
hij wikkelde dat in fijn linnen 
en legde het in een nieuw graf,
In de rots uitgehouwen (o.a. 
Lukas 23:49-56). 
De Heer stierf en werd in het 
graf gelegd op de 14^e Nisan,
de dag van Pèsach. Hij at 
samen met Zijn discipelen
op de avond ervoor Pèsach;
na zonsondergang, toen de
14^e Nisan al begonnen was.
(In 2024: 21 april officieel). 
Later, dezelfde dag, werd Hij 
Zelf het Paaslam (1Kor.5:7).   
Dat was voorbereidingsdag
voor de grote jaarsabbat, de
15^e Nisan (Aviv). Dat is de 1^e
dag van ongezuurde broden.
Daarop mocht men absoluut 
geen enkel dienstwerk doen.

Wij zijn gedoopt naarbinnen 
in Christus Jezus, en zo ook 
naarbinnen in Zijn dood 
gedoopt. Wij werden dan 
met Hem begraven door de 
doop in de dood (Rom.6:3,4).
Wat Hem gebeurde, werd 
ook aan ons voltrokken en
zo mogen wij rekenen!  

En Zijn eigen kruis dragend, 
kwam Hij op wat gezegd is:
Schedelplaats, gezegd in het
Hebreeuws: Golgotha, waar 
zij Hem kruisigden, en met 
Hem twee anderen, in (deze)
plaats en in (deze) plaats, (in 
(het) midden echter: de Jezus. 

De soldaten dan, toen zij 
Jezus kruisigden, namen Zijn 
bovenkleden en maakten
vier delen, voor elke soldaat 
een deel, en het onderkleed. 
Het onderkleed echter, was 
zonder naad, van boven (af)
geheel doorgeweven. 
Zij zeiden dan tegen elkaar: 
‘Wij zouden het niet scheuren, 
maar erom loten van wie het 
zal zijn’, opdat de Schrift
vervuld wordt, die zegt:
 
‘Zij verdelen Mijn bovenkleden 
onder henzelf, en over Mijn 
kleding werpen zij het lot.’ ^Ps.22:19

De soldaten dan, deden die 
dingen inderdaad. 
Nu stonden bij het kruis van 
Jezus Zijn moeder en zuster 
van Zijn moeder, Maria van 
Klopas, en Maria v Magdala. 
   Johannes 19:17-18; 23-26

Opnieuw zien we, in deze 
sobere beschrijving door de
Johannes, de 4 en de 1. 
Ook de genoemde vrouwen
blijken er vier te zijn; Maria, 
de moeder van de Heer, en
haar zus Maria (van Klopas), 
en Maria van Magdala en 
Salome, de moeder van de
zonen van Zebedeüs.
Salome wordt in de andere
verslagen genoemd.

In vers 17-18 lezen we over 
anderen die met Hem 
gekruisigd werden.
Twee, in (deze) plaats en in 
(die) plaats; samen vier en 
de Heer Jezus in het midden,
die Ene, zondeloze. 
Gisteren zagen we dat het om 
twee rovers, twee misdadigers 
gaat, die de oude mensheid 
typeren. 
Daar waren ook 4 Romeinse
soldaten; zij verdeelden Zijn
bovenkleden in vier delen. 
En er was één onderkleed als 
één geheel (zonder naad). 
Zo komt een andere waarheid 
door 4 dobbelende soldaten 
op Golgotha naar voren. 
De wereld, het oude systeem 
(onder Romeins juk) is te zien.
Ja, verdeeldheid van het vlees
in de wereld is in bovenkleden 
zichtbaar: eenheid ontbreekt.
Daarbij spreekt vier ook van 
de zichtbare, vergankelijke, 
aardse dingen. 
Het wereldse gedrag is dat de 
soldaten, vleselijk als ze waren, 
het lot wierpen om iets, dat 
uiterlijk en zichtbaar was. 
Één onderkleed (zonder naad) 
spreekt van ware eenheid. Het
spreekt ook van de (innerlijke) 
gezindheid van de Zoon. 
Die was niet zichtbaar aan de 
buitenkant, als ‘onderkleed’
sloot die naadloos bij Vaders 
wil en bedoeling aan. Dat is: 
de verzoening van de wereld
(Rom.11:15; 2 Kor.5:19)!