Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

opdat wij niet door de satan 
hebzuchtig zijn geworden,
want wij zijn niet onbekend 
met zijn gedachten.
          2 Korinthiërs 2:11

Later in deze brief stelt Paulus
vast, dat de satan zich anders
voordoet. Een boodschapper 
van licht; wellicht een ‘sociaal’
of ‘menselijk’ evangelie. Het 
‘bouwen aan Gods koninkrijk
op aarde’, ‘het verbeteren van
de mens of omstandigheden’.
Allemaal prachtig, maar het is
afleiding en biedt programma’s
om hard te werken ‘voor God’
of ‘voor de Heer’. Paulus was 
in zijn schrijven niet in de eerste 
plaats uit op het vleselijk-zielse
welzijn van de Korinthiërs. Het
ging om geestelijk welbevinden.
De groei waar het om gaat is 
geestelijk. Dat men daarna meer
mens van God is geworden, ja, 
dat is ook de bedoeling. Om tot
eer van God te leven.

want waarin ook ík genade 
heb geschonken (indien ik 
genade heb geschonken in 
iets), het is vanwege jullie 
in het aangezicht van 
Christus
    2 Korinthiërs 2:10^b

De liefde van Christus drong 
Paulus om zo te schrijven. In
Korinthe ging het om behoud,
redding van heel de ekklesia
daar. De getolereerde zonde;
dat kón niet zo zijn onder de
genade. Paulus schonk genade,
juist door hen wél ernstig te 
aan te schrijven. Voor heel de
ekklesia was daar de genade 
van God om ze op het juiste 
spoor, tot eer van Christus en
God, terug te brengen. Hij en 
de Korinthiërs, en alle leden
van het lichaam van Christus; 
wij leven en zijn te allen tijde
voor het aangezicht van de 
Christus.  

Aan wie jullie nu genade 
schenken  in iets, ik ook         
       2 Korinthiërs 2:10a

Paulus wist zich heel nauw 
betrokken bij de Korinthiërs.
In afhankelijkheid van God,
de Vader, schreef hij in liefde.
Genade schenken is iets heel
kostbaars; het gaat uit boven 
menselijke rechtvaardigheid.
De Korinthiërs leerden van de
apostel dit kostbare op juiste
wijze te doen. En hij zag, dat 
het in die ekklesia goed werd
toegepast; genade schenken
is niet hetzelfde als tolerant 
zijn. Altijd is genade van God
gebaseerd op de dood, en de
opstanding van onze Heer.

Want ook hierom schrijf ik,
opdat ik jullie beproefdheid ken,
of jullie in alles gehoorzaam zijn.
         2 Korinthiërs 2:9

Romeinen 1:5 en 16:26 zeggen:
geloofsgehoorzaamheid. Dat is
anders dan gehoorzaamheid
onder de wet. Geloof is principe
dat in harmonie is met genade.
Je luistert (als Abraham) naar de
ene ware God en je gaat en doet
naar Zijn wil. Abraham leefde ver
voordat de Thora aan Israël werd
gegeven. Ook wij leven in geloof
(en daardoor gehoorzaamheid)
op de beloften van God.
Als Paulus gehoorzaamheid in
zijn brieven noemt, is dat in de
context van overstromende en
heerlijke genade, in Christus.

Want ook hierom schrijf ik, 
opdat ik jullie beproefdheid ken, 
of jullie in alles gehoorzaam zijn.
2 Korinthiërs 2:9

Dit kon niet van alle leden van
daar gezegd worden. Wanneer 
vleselijk gedacht wordt zal men 
beweren, dat de overstromende 
genade het zondigen zal doen 
toenemen. Genade werkt actief 
tegen de zonde.
De Korinthiërs, die gemeente 
als geheel, was beproefd. En ze 
hadden goed gehandeld aan de 
hand van Paulus’ eerste brief. 
Zij bleken in alles gehoorzaam, 
ze waren gelouterd door wat in
hun midden gebeurd was. Nu er
herstel was, zouden ze ook aan  
aan wat de apostel schreef over 
genade schenken, liefde tonen,
in gehoorzaamheid uitwerken. 
Dat is alles tot eer van Christus!