Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Maar wij, tevoren lijdend en 
mishandeld in Filippi, zoals 
jullie weten, waren vrijmoedig
in onze God om het evangelie 
van God tot jullie te spreken 
in veel strijd.
  1 Thessalonicenzen 2:2

Het goede nieuws van God ís 
de bijzondere boodschap die
steeds strijd oplevert. Ja, van
Genesis 3 af zien wij de slang
bezig Gods woord ter discussie 
te stellen. De tegenstander is
nog steeds druk doende om 
wat Elohim zei, te ontkennen.    
God maakt Zijn geheimenissen 
via profeten bekend, Amos 
3:7. Paulus was een profeet. 
Hij sprak, moest het evangelie 
van God brengen. 
Mishandeld in Filippi en hij 
en Silas zongen in de nacht, 
zij leden in de gevangenis.
Waarom? Het woord dat door
hen gesproken werd. 
Paulus kreeg vrijmoedigheid
en dat gebeurde in veel strijd.
Dit conflict is geestelijk; Paulus
was zich dat bewust, en droeg 
Gods wapenrusting. En zo kon
hij vreugdevol zingen in lijden.

Maar wij, tevoren lijdend en
mishandeld in Filippi, zoals
jullie weten, waren vrijmoedig
in onze God om het evangelie
van God tot jullie te spreken
in veel strijd.
 1 Thessalonicenzen 2:2

Paulus heeft veel geleden om
het woord, het evangelie.
Zoals bij zijn roeping gezegd
was, ‘hoeveel hij zou lijden
omwille van de Naam van de
Heer’. Die Naam, erg nauw
verbonden met het Woord,
brengt lijden, want het is de
waarheid die de apostel in
de diaspora (verstrooiing)
mocht brengen.
De Heer Jezus zei Zelf dat
Hij, de Weg, de Waarheid en
het Leven is.
In de synagoge sprak Paulus
evangelie: Gods koninkrijk in
de aardse aspecten voor het
volk Israël.
En de apostel was het, die te
Thessaloniki buiten de sjoel
(de synagoge) het evangelie
van God verkondigde.

Tot wie nu heeft Hij gezworen
niet binnen te komen in Zijn
ophouden, behalve tot hen
die weerspannig geweest zijn?
          Hebreeën 3:18

Een waarschuwing aan deze
Hebreeën vanuit Tenach.
De woestijnreis toonde scherp
het innerlijk van de zonen van
Israël. De uitnodiging van de
Heer Jahweh was om op Hem
te vertrouwen en zo Zijn rust
of ‘ophouden’ in te gaan.
Zoals Hij stopte met werken in
de zevende dag van Genesis 1
en 2, zo zouden de zonen van
Jakob in kunnen gaan in de rust.
Dat verwijst naar de grote en
definitieve Sjabbat: 1000 jaar
lang Shalom. Zij, de Hebreeën
uit de Handelingentijd, worden
geroepen om volledig op Hem
te blijven vertrouwen en niet
terug te vallen in ongeloof en
weerspannigheid.
God geve, dat ook wij in vrede
en rust en geloof blijven en
alles van Hem verwachten!

Van wie nu heeft Hij veertig
jaar gewalgd? Juist niet van
hen die gezondigd hebben,
van wie de lijken gevallen
zijn in de wildernis?
          Hebreeën 3:17

Tegenspreken, murmureren;
het zijn uitingen van ongeloof.
Men had geen vertrouwen in
Jahweh. Hij zou hen brengen
in het beloofde land. Daar zijn
onder meer de Amorieten, en
de Kanaänieten et cetera. Daar
was men bang voor. Wat is de
mens zonder God? Niets. Een
bang, vreesachtig hart en alles
doen om zekerheid te hebben.
Zo vertrouwden velen in Israël
tijdens de woestijnreis niet op
Jahweh, men wilde terug naar
de vleespotten van Egypte (een
beeld van ‘de wereld’).
Om de zonde van ongeloof zijn
velen tijdens de reis gesneuveld.
Jahweh walgde van hun gedrag.
Het was tegelijk demonstratie
en voorbeeld voor ons, op wie
de einden van de eonen zijn
gekomen (1Kor.10:11). Laat wie
meent te staan uitkijken dat hij
niet valt!