Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Weer menen jullie dat wij ons
voor jullie verdedigen. In het
aangezicht van de God, in
Christus, spreken wij, maar
dit alles, geliefden, voor jullie
opbouw.
      2 Korinthiërs 12:19

Sommige gelovigen meenden,
veronderstelden, dat Paulus
en zijn naaste medewerkers
zich aangevallen voelden.
En dat zij zich verdedigden.
Daar leek het misschien op,
ook zo als Paulus zijn brieven
schreef.
Het ging om de waarheid. Zij
spraken in het aangezicht van
de God en in Christus. En zo
hoorden de gemeenteleden
exact hoe het was; er waren
geen zelfzuchtige motieven.
Het ging om de opbouw van
de Korinthiërs; biddend, en
in de gemeenschap van de
Christus. God geve, dat álle
gemeenteleden, oprecht, in
de liefde van de Christus
bezig zijn.

Ik heb Titus aangesproken 
en gestuurd samen met de 
broeder. Naar geeneen van 
jullie was Titus hebzuchtig.
Wandelen wij 
niet in dezelfde geest, 
niet in dezelfde voetsporen?
     2 Korinthiërs 12:18

Wandelen in dezelfde geest 
als de apostel en de trouwe
medewerkers. In dezelfde 
voetsporen gaan; dat is het 
volgen van het evangelie zo
als hij dat verkondigde.
Wij vergeten wellicht soms,
dat als Paulus later zelf een
evangelie verkondigde, dat
afweek van wat hij zelf eerst
verkondigd had, hij net zo 
onder de ban (anathema) 
zou komen als ieder ander.
Zelfs een boodschapper uit
de hemel die afwijkend zou
verkondigen, ook voor die
geldt dan het: ‘in de ban’!
Echt Paulus volgen? 
Kijk naar Timotheüs, trouw
medewerker en navolger 
van de apostel. 

Ik heb Titus aangesproken
en gestuurd samen met de
broeder. Naar geeneen van
jullie was Titus hebzuchtig.
Wandelen wij
niet in dezelfde geest,
niet in dezelfde voetsporen?
     2 Korinthiërs 12:18

Titus en (mogelijk) Tychikus
waren de broeders die naar
de Korinthiërs vooruit waren
gestuurd door Paulus.
Daarboven was het de Heer
Die dat zo leidde. Waar de
gemeenteleden deels tegen
mensen aankeken en ziels
op de broeders reageerden,
zegt Paulus, dat het motief
zuiver uit Hem was.
Titus vroeg niets van hen,
laat staan dat hij eiste. Dat
laatste zou helemaal tegen
de gezindheid van Christus
in gaan.
Paulus en medewerkers; zij
belastten de gemeenten niet.
Zo kon alles ingezet worden
om het woord van de Heer
te doen rondgaan.

Niet is er iemand van hen
die ik gestuurd heb naar
jullie door wie ik hebzuchtig
was aangaande jullie.
       2 Korinthiërs 12:17

Het is beschamend voor de
Korinthiërs en hun roddels,
dat Paulus zich zo verdedigen
moet. Zelfs het vooruitsturen
van een trouw medewerker
werd daar verkeerd uitgelegd.
Paulus’ motief was de liefde
van Christus. Om tegemoet te
komen aan hun wens dat hij
zou komen, werden Titus en
(mogelijk) Tychikus vooruit-
gestuurd. Natuurlijk was dat
geen poging om via hen iets
van de Korinthiërs te krijgen.
Integendeel; vanuit de liefde
van Christus en de genade
van God kwamen zij eerder.
 

Laat het dan zo zijn. Ík heb 
jullie niet overbelast, maar 
inherent listig zijnd, heb ik 
jullie door bedrog gegrepen!
       2 Korinthiërs 12:16

De ironie van het tweede deel
van deze tekst is heel scherp. 
Paulus heeft in 2 Korinthiërs 11
de schijn- of valse apostelen 
benoemd. Zij, die zich voordoen
als echte apostelen maar het 
niet zijn. Hij bedoelde daar niet
de Besnijdenis-apostelen mee. 
Dat waren wél echte. Paulus, 
de Heer Jezus, Petrus; door de
geest geleid spraken zij over 
misleiding en verleiding. Wij 
leven nu in de tijd, dat er erg 
veel bedrog en afleiding en 
misleiding is. Het kan net echt
lijken, maar is het niet. 
Paulus spreekt de waarheid 
voor vandaag; geen spoor van 
bedrog in zijn evangelie. 
Integendeel; wij zouden alles
toetsen of testen. Waaraan?
Aan het evangelie van genade,
van redding, het woord van de
waarheid (Efeziërs 1:13).