Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Over dit heb ik driemaal de 
Heer aangesproken, opdat 
Hij hem terugtrekt van mij
         2 Korinthiërs 12:8

Ja, tot drie keer toe. De Heer
antwoordde niet. Of toch wel.
Als de Heer onze verzoeken,
die wij met gebed en smeking 
doen, niet verhoort, wat dan?
Wij leren dan, dat dat óók een
antwoord van de Heer is. 
Hij doet niet wat wij willen of 
wensen, maar naar Zijn plan. 
Zo leren wij danken voor het 
feit, dat Vader anders doet,
en dus: beter.  Gods weg is de
beste, de beste altijd, zingen
kinderen; het is de waarheid.
Zo leren wij in afhankelijkheid 
van Hem te leven. Dat geeft 
de vrede van God in het hart!

Over dit heb ik driemaal de
Heer aangesproken, opdat
Hij hem terugtrekt van mij
         2 Korinthiërs 12:8

Het was heel moeilijk voor de
apostel; hij riep ernstig, tot
drie keer toe de Heer aan.
En dat wellicht onder tranen.
Gebed is wezenlijk onderdeel
van de wapenrusting van God.
Voortdurend gebed, smeking
zelfs, bij iedere gelegenheid
in de geest waakzaam (Ef.6:18).
Aanvallen, geestelijk gezien,
komen van links (ongelovigen)
en rechts (gelovigen). In beide
gevallen: geestelijke machten
en krachten die oorlog voeren
tegen de heiligen, u, jij en ik.
Paulus bad om verlichting van;
de Heer hoorde en reageerde.
Vader heeft alles volkomen in
Zijn hand, dank U wel!

een boodschapper van satan,
opdat hij mij stompt, opdat ik  
mij niet verhef
        2 Korinthiërs 12:7^b

Dit was kennelijk de splinter.
God gaf dit in het leven van de
apostel. Figuurlijk gestompt ja,
door een boodschapper van
de tegenstander. Dat was iets
onaangenaams. Mogelijk was
deze voortdurend bezig om te
herinneren aan zijn verleden,
waarin hij de gemeente van
God vervolgde.
Hoewel Paulus wist dat zelfs
zo’n verleden Gods plan met
hem was. Hij was immers van
voor zijn geboorte al helemaal
afgezonderd, Gal.1:15.
Later werd hij geroepen in de
genade van God.
De boodschapper trof hem
steeds pijnlijk (gedachten,
herinneringen).
Opnieuw klinkt: opdat ik mij
niet verhef. Dit is wat God
doet. Salomo (Prediker 1:13),
merkte dat al op: het is de
ervaring van het kwaad, die
Elohim aan de zonen van
Adam geeft, om hen ermee
te verootmoedigen.  

En in het bovenmatige van de 
onthullingen, daarom, opdat ik 
mij niet verhef werd mij een 
splinter in het vlees gegeven
          2 Korinthiërs 12:7^a

Let op het: werd  …. gegeven. 
De Heer gaf actief aan Paulus
een splinter in het vlees; het 
is niet zo, dat Hij het toeliet. 
In ons leven doet God in feite
alles samenwerken tot wat Hij
goed vindt. Als daar ongemak,
tegenslag, moeite is; dan is 
God het, Die ons opvoedt. 
Ook dat is de genade van God.
In Zijn woord laat God veel 
voorbeelden van mensen zien,
die verootmoedigd werden in
de omstandigheden waarin 
God hen bracht. Opmerkelijk
is Nebukadnezar, die 7 tijden 
bij de dieren in het veld gras
at en daarna God loofde en 
prees en ootmoedig erkende,
dat alleen God koningen aan-
en afstelt. Maar ook Jakob; 
de aartsvader worstelde bij 
de Jabbok met Elohim. Pas
toen werd hij Israël: oprecht
met God.   

En in het bovenmatige van de 
onthullingen, daarom, opdat ik 
mij niet verhef werd mij een 
splinter in het vlees gegeven
          2 Korinthiërs 12:7^a

De Heer heeft eigen methodes
om ons ‘klein te houden’. 
Nu ook wij, via Paulus’ brieven, 
‘bovenmatige onthullingen’ in
genade mochten leren, geeft 
Christus Jezus ons ‘splinters’.
Paulus had er een, en dat was:
opdat ik mij niet verhef. In het 
dagelijks leven kan een kleine 
splinter ons steeds dwarszitten.
Je bent dan net zo lang bezig 
tot het vervelende splintertje 
verwijderd is. Geestelijk gezien
neemt de Heer meestal zo’n
‘splinter’ niet weg. En dan lukt
het ons ook niet om ervan af 
te komen, hoe graag je dat ook
wil. Totdat wij, net als Paulus 
leren, dat het een ‘zegen’ is, 
hoe raar dat ook klinkt. Het 
houdt ons ootmoedig; opdat
wij in die gezindheid leven,
tot eer van Vader.