Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Weet je, elke keer maakt de boodschap van genade mij blij.’

Dat maakt onze God en Vader ook blij. Het is Zijn welbehagen,
dat mensen Hem beter leren kennen. In Zijn wezen, in Wie Hij
werkelijk is: liefde. En Vladimir Gelesnof, die van Russische,
adellijke komaf was, zei ooit:

genade: dat is Gods liefde in actie.

Deze startte in 1909 met A.E. Knoch de bijbelstudie uitgave
UR (Unsearchable Riches: onnaspeurlijke rijkdom), dat nog
steeds verschijnt.

‘Ja, een bijzondere genade, dat God dat geeft.’

In die ruim 100 jaar zijn ongelooflijk veel artikelen verschenen,
met grote nadruk op de boodschap van genade en verzoening,
die de apostel Paulus mocht verkondigen. Daarin verschenen
allerlei studies, die laten zien wat de Schrift over het probleem
van het kwaad zegt. Antwoorden. God gebruikte deze twee
broeders om die te geven.

‘Wanneer je dat verstaat, krijg je volle vrede in je hart.’

We zijn gezegend, dat we die grote God en Vader mogen
leren kennen. Hij laat niet los wat Zijn hand begon. We zijn
op weg naar het grote einddoel van Gods plan. Nu is Hij nog
niet alles in allen. Daarom weten we, dat we er nog niet zijn.
Hij is niet als de god van het christendom, die mensen voor
eeuwig pijnigt in de hel. Dat is een zeer grove karikatuur van
wie God werkelijk is.

‘Hij redt allen. Punt uit.’

De tegenstander is erin geslaagd het juiste beeld van God
te verduisteren. Doet zich voor als een boodschapper van
licht, maar brengt duisternis. De boodschappers en men-
sen die onder de tegenwerker staan, maken het leven voor
anderen tot een hel. Dat is wat zij doen, en het is schandelijk
zelfs maar te noemen waar zij zich mee bezig houden.
Gelukkig heeft Gods liefde het laatste woord.
Dát is de bijbelse boodschap!

‘We zijn gezegende mensen. Veel genade ontvangen.’

Opmerkelijk blijft, dat het paulinische evangelie zo weinig waardering
ontvangt. Misschien komt dat, omdat mensen van jongs af leren een
prestatie te leveren om waardering te krijgen. En daarom is sinterklaas
een aansprekend iets voor kinderen. Ze krijgen zomaar cadeautjes.
Maar ook dan zit er een adder onder het gras: ze moeten wel goed
gedrag hebben getoond. Dus toch weer religie.

‘Genade is iets anders dan pakjesavond.’

Daarom kun je wel begrip opbrengen voor mensen die om redenen niet
aan sinterklaas doen. God schenkt genade. Dat wil zeggen: mensen die
het allemaal verspeeld hebben, die het niet verdienen, ontvangen rijke
zegeningen. Ook het geloof ontvangen ze als een genade-geschenk.
Over wie hebben we het dan? Over u, jou en mij. En ieder die dit leest
en God gelooft. Zoals een kind simpel de ouders gelooft, zo geloven
wij God. Onze Vader, die ons vertrouwen voor de volle 100% waard is.

‘Heerlijk. Wat is het toch een rijk evangelie.’

De mensen –ze verwachtten Hem niet, 2000 jaar geleden. Alleen het
uitverkoren volk Israël kon weten dat Hij zou komen. Maar een min-
derheid van het volk keek naar Hem uit. Hij kwam wel, op de door de
Vader aangewezen tijd. Jozef en Mirjam waren blij. De boodschappers
spraken het: ‘Ere zij God’ uit, als geweldig type van het later te roepen
lichaam van Christus. Hij kwam, en stierf later aan het kruis. Voor alles
en iedereen. Vader wekte Hem op en zo kwam de redding van alle
mensen tot stand. ‘Wat moeten wij doen?’ Roept de religieuze mens.

Niets! Zegt het evangelie. ‘Het is volbracht’!   

‘Ja, die hemelse roeping is een heerlijke toekomst.’

We zijn uiterst gezegend, we leven daar vaak langs, het besef ervan
raakt zo snel op de achtergrond. Omdat we sterk gehecht zijn aan de
aarde en het aardse. Wanneer Vader je door Zijn geest ertoe trekt om
gericht zijn op de hemelse dingen, dan ben je gezegend. Daarom bidt
de apostel om een geest van wijsheid en onthulling in erkenning van
Hem – Efeziërs 1:18,19.

‘Gezegend met iedere geestelijke zegen te midden van de hemelsen.’

En dat is: in Christus. In Hem zijn wij bijzonder rijk gezegend. Je raakt
daar nooit op uitgekeken. Als je de verwondering van de apostel door
de regels heen leest, krijg je ook een verwondering over je. Over zo-
veel heerlijkheid die de Vader ons om niet geeft. Het is geweldig.
En dan word je stil, en dankbaar.

‘Ja, erg fijn om over dit alles met elkaar te spreken.’

De uitgeroepen gemeente wordt vergeleken met een huis. Een wo-
ning waar God in woont door Zijn geest. Dat zou een pijler en funda-
ment van de waarheid zijn. Het lijkt nu meer op een open gelegen-
heid waar mensen elkaar zien en waar het doen en het gericht zijn
op het zichtbare overheerst. In dit bijzondere huis zou echter het
met elkaar spreken en delen van deze dingen tot opbouw aanwezig
zijn. Dan wordt de gerichtheid wat op boven is versterkt. En dat is
goed, want dáár is: Christus Jezus!  

‘God geloven blijkt soms lastig.’

Wanneer we op weg zijn met Zijn woord en we nemen dat zo
serieus als het hoort, kom je steeds dieper in de waarheid. Aan-
gezien de tegenwerker niet in de waarheid staat (Johannes 8:44),
is hij de vader van de leugen. Dat is zijn wezen. Het komt er op
aan dat wij Zijn woord nauwgezet volgen. Anders kom je heel snel
op een ander spoor.

‘Je wijkt al snel af, heb ik ondervonden.’

Het merkwaardige feit doet zich voor, dat juist gelovigen en chris-
tenen zich bezig houden met het wegredeneren van wat staat ge-
schreven. Wanneer je niet al wat geschreven staat wil meewegen,
blijf je steken. Of je ontkent een stuk waarheid. Onlangs hebben we
daar nogal ernstig naar gekeken. Toen we spraken over wat Efeziërs
vijf keer zegt: te midden van de hemelingen.

‘Soms denk je: Paulus had dat eigenlijk niet mogen schrijven.’

Wanneer je het –soms hevige- verzet tegen de betekenis van deze
uitdrukking leest, bekruipt je dat gevoel. Het is dan ook de uitdrukking
die het werkingsgebied van de uitgeroepen gemeente weergeeft. Wij
zijn daar nu al met en in Hem gezet. De bazuin van God en wat gebeurt
wanneer die geblazen wordt, is het startpunt van de bediening van de
voltallige gemeente, en dat is een hemelse!  

‘Zijn woord is heel kostbaar.’

Dat wordt ook gezegd in de tijd dat de profeet Samuël begint. In
het begin van 1 Samuël staat in de vertalingen, dat het woord van
Ieue (Ik ben) schaars was geworden. Er staat eigenlijk: kostbaar,
of dierbaar. Wanneer het echte woord van God steeds minder
klinkt, zoals in onze dagen, dan wordt dat kostbaar of dierbaar.
Waar wordt nog werkelijk het woord van God zelf echt serieus
genomen?

‘Men wijkt snel af.’

Zo vroeg in de Schrift begon het al. Het woord van God was er, en
werd door de slang veranderd. Daardoor werd de vrouw misleid
en zij at van de boom van kennis van goed en kwaad. Heeft te ma-
ken met het onderscheid van wat goed is en wat niet. Religieuze
mensen houden zich daar steeds mee bezig. ‘Is wat ik doe op dit
moment, goed of niet?’ En zo word je krampachtig.

‘Je hoort weleens over: ‘wat zou Jezus doen?’’

Dat weet je niet. Je weet wel wat Hij toen deed en wat Hij nu doet,
en dat kunnen wij niet imiteren. Hij roept en heiligt en reinigt de
gemeente die Zijn lichaam is. Dat kunnen wij niet doen, dat doet
Hij. Zo kunnen wij evenmin doen wat Hij op aarde deed. Wij kun-
nen niet, net als Petrus, wandelen op het water. Wat wij wel kun-
nen (en dat is door God gegeven), is God geloven op Zijn woord.