Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

24 december 2016
‘God zelf verhardde het hart van Farao.’

We lezen drie keer (8:15,32; 9:34), dat Farao
zijn hart verheerlijkte. Achteraf lezen we als
toelichting:

IEUE zei tegen Mozes: ga naar Farao, want
Ik heb zijn hart doen verheerlijken, en de
harten van zijn dienaren, opdat Ik Mijn teke-
nen zou zetten in het midden van hen…

                                           Exodus 10:1

‘Eigenlijk was het God zelf.’

Farao was zich niet bewust, dat hij niets te
vertellen had. Wat betreft het verheerlijken
van het hart hebben we nu duidelijkheid.
Dat werd door IEUE bewerkt.

Kijken we naar het andere woord dat ge-
bruikt wordt bij het hart van Farao:

en het hart van Farao was standvastig
                Exodus 7:13,22; 8:19; 9:12,35

Vooraf was door IEUE gezegd:

Ik zal zijn hart standvastig maken (4:21).

Verder lezen we:

en IEUE maakte het hart van Farao stand-
vastig                    Exodus 10:20,27; 11:10

Vooraf (4:21) en achteraf (11:10) wordt ge-
zegd dat IEUE het doet. Tijdens de plagen
wordt geconstateerd, dat het hart van de
Farao zo (standvastig) was.

‘Farao maakte zijn hart niet zo.’

We lezen geen directe uitspraak dat Farao
zelf zijn hart standvastig maakte.

Conclusie: IEUE zelf maakte Farao’s hart
standvastig én bewerkte het verheerlijken.
God was het, die zijn hart aanstuurde.
Farao kon zelf niets in zijn eigen hart wer-
ken. Het was zwak. Hij had het volk al veel
eerder laten gaan wanneer IEUE zijn hart
niet standvastig had gemaakt.

23 december 2016
‘Was opmerkelijk met Farao.’

Dat is uitvoeriger aan de orde gekomen op
de laatste Openbaring-avond. Dat had als
aanleiding de lofprijzing van de 24 oudsten,
de 4 dieren en de boodschappers in Open-
baring 7:12:

Amen. De lofprijzing, de heerlijkheid, de wijs-
heid, de dankzegging, de eer, de kracht en
de sterkte is aan onze God voor de eonen
van de eonen. Amen.

Zo wordt God 7 keer geprezen.

‘Hij heeft alles in Zijn hand.’

Dat zeggen we, en geloven we dat ook als
het om het hart van Farao gaat? In Exodus
worden diverse woorden gebruikt. God zei
tot Mozes voordat hij naar Farao moest gaan,
dat Hij Zelf het hart van deze heerser stand-
vastig/sterk zou maken (Exodus 4:21). Daaruit
blijkt, dat dat hart niet sterk of standvastig ge-
noeg was. IEUE moest iets doen om te voor-
komen dat Farao het volk te snel liet gaan.

‘Zo hoor je dat niet vaak.’

Het is wat de Schrift ons laat zien. Ook in
Exodus 7:3 lezen we iets dergelijks, alleen le-
zen we daar een ander Hebreeuws woord.
Dat is verstijven of vast maken. Dat wordt ge-
zegd als het gaat om wat God doet in het hart
van Farao. We lezen ook drie keer:

..en hij verheerlijkte (maakte zwaar) zijn hart..
                                Exodus 8:15,32; 9:34

In zijn dwaasheid meende Farao dat hij zijn
hart kon verheerlijken, zodat hij het volk niet
liet vertrekken. Morgen meer.

De menigte die niemand tellen kan, wie zijn dat ei-
genlijk? Na de 144.000 vormen zij het antwoord op
de vraag die in Openbaring 6:17 gesteld werd.
We zien palmtakken waardoor iets duidelijk wordt.
De 24 oudsten en de 4 dieren prijzen God in 7 woor-
den. God heeft alles in Zijn hand. Daarom wordt Hij
zo geprezen. We zien dat ook in de geschiedenis
van Farao, waar nauwkeurig bij stilgestaan werd.
Wie zorgde ervoor, dat het hart van deze leider van
Egypte zo standvastig bleef, en hij pas na plaag 10
het volk liet vertrekken?
Dat en meer valt te beluisteren: deel A en deel B 

22 december 2016
‘Het kruis is cruciaal.’

God rekent nadrukkelijk vanuit wat op Gol-
gotha gebeurde. God rekent dat de hele ou-
de mensheid ook gekruisigd werd. En daar-
door ook gestorven, begraven werd. Met
Zijn geliefde Zoon, gezamenlijk. Dat is wat
we ook rekenen, voor onszelf, als gelovigen.
Maar in Christus zijn we een nieuwe schep-
ping. In Hem zijn wij gezegend.

‘Gezegend met alle denkbare zegen.’

God heeft ons in Hem nieuw leven gegeven.
Het leven van Christus in ons is de nieuwe
identiteit. Niet langer ik maar Christus. Dat
opstandingsleven is wat Zijn geest in ons
uitwerkt. Tot vrucht, dat woord gebruikt de
tekst in 6:21,22 en 7:5. Het gaat in Romei-
nen om de vrucht die eerst door zonde de
dood was, maar nu: leven door de geest.

‘God werkt dat uit.’

Zo is dat hart van ons geopend voor evan-
gelie. Dat hart is geraakt en gevuld met iets,
dat een nieuw leven is. Dat zet vrucht van
geduld, zachtmoedigheid, geloof, vrede in
en door ons heen. God werkt dat uit, het
gaat om het hart. God raakte Lydia’s hart
en werkte in het verleden ook in het hart
van een Farao, maar toen heel anders.

21 december 2016
‘Dat is het geheim: het kruis.’

Dat lezen we in Romeinen 6,7 en 8. We
rekenen zoals God rekent: met Christus ge-
kruisigd, gestorven, begraven en opgewekt.
Waartoe? Een nieuw leven in Hem. We re-
kenen daarom dood te zijn voor de zonde,
en levend voor God in Christus Jezus, onze
Heer. Dat is de kern van Romeinen 6, en
we lezen het in vers 11.

‘Ja mooi, zo ook Romeinen 7?’

Ja, want in Romeinen 7 stelt de tekst dit
vast en komt opnieuw de werking van het
kruis naar voren:

zo, mijn broeders, werden ook jullie dood
voor de wet door het lichaam van Christus,
voor jullie om van een Ander te worden,
Die uit de doden opgewekt is, opdat wij
vrucht dragen voor God

Staat in Romeinen 6 de dood voor de zon-
de voorop, zo lezen we hier over de dood
voor de wet. In beide gevallen tot stand
gebracht door Zijn dood aan het kruis.

‘En zo dan rekenen.’

Paulus herhaalt het woord rekenen niet in
Romeinen 7, maar het blijft hetzelfde prin-
cipe. We (voor zover we ook onder de wet
geleefd hebben) rekenen onszelf dood te
zijn voor de zonde én voor de wet. Hoe kan
dat? Omdat Romeinen 6:6 zegt:

…dit wetend, dat onze oude mens(heid) ge-
zamenlijk gekruisigd werd……

Samen met wie? Met Christus (6:4) en met
elkaar (hele oude mensheid). Resultaat: nu
Hij is opgewekt uit de doden, zijn wij het ook,
gezamenlijk met Hem!