Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De Filippenzen kenden hun domein in de hemelen.’

In 3:20,21 wordt eraan herinnerd. Dat geldt ook ons: ons domein is in
de hemelen, waaruit wij onze Heer Jezus Christus als Redder verwachten.
Enige tijd geleden hebben we het gehad over de eerste eon, dat daarin
de hemelingen al bestonden en er onrust ontstond door toedoen van de
tegenwerker. We hebben toen ook gezien, dat er een dienst aan God van
de hemelsen bestond, kennelijk.

‘We hebben heel even daarover gesproken.’

Misschien goed, in verband met ons steeds dichterbij komende hemelse
bediening, daar wat uitgebreider bij stil te staan. In de Hebreeënbrief
wordt dat genoemd in 8:5. Het goddelijk dienstbetoon van de hemelsen.
We lezen in de Schrift, dat er een dienst aan IEUE werd ingesteld. Mozes
werd gezegd de tabernakel te ontwerpen en in te richten.

‘Gods ontmoetingsplaats in de tent.’

Mozes was bij IEUE op de berg en daar werden hem de hemelse dingen
getoond. Wat Mozes precies zag weten wij niet. In elk geval was er wel
een dienst aan God bij en door de hemelsen. Er werd een tent en allerlei
instrumenten gemaakt, waarvoor Bezaleël en Aholiab een speciale toede-
ling van Gods geest kregen. Zodat zij inzicht hadden in hoe een en ander
moest worden.
Voor ons zijn dergelijke rituelen niet nodig, wij hebben als gelovigen van
nu rechtstreeks toegang tot de Vader!

‘Duidelijk gezegd in 2 Korintiërs 11.’

Met hun woorden slaat men niet zelden de gelovigen in het gezicht, wan-
neer zij zeggen, dat de gelovigen zulke verschrikkelijke zondaren zijn, slecht,
tot niets nut. Zij zijn uiterst wettisch, zij geven geen ruimte aan de gelovigen,
zodat zij kunnen groeien. Dit komt te vaak voor binnen de christenheid.
We zien dan de zeer ernstige uitwerking van een wettische geest, waar-
door de gelovigen niet tot bloei kunnen komen.

‘Wanneer je leest in de brieven, ligt het anders.’

Daarin klinkt de genade door, die aan de gelovigen gebracht is. Daar past
geen enkele wet bij. Ook van de Filippenzen wordt gezegd, dat zij deelne-
mers waren geworden aan de genade. God werkte onder hen en zij hadden
bijgedragen aan het evangelie vanaf de eerste dag. Ook zij leefden in genade
en dat gaf hen kracht om zo Paulus te ondersteunen.

‘Ja Filippenzen is erg fijn. Ook gisteravond weer.’

We zijn uiterst gezegend, en de Filippenzen hadden dat gehoord, zij geloof-
den de geweldige boodschap van rechtvaardiging, genade en verzoening.
Zij wisten van hun hemels burgerschap en hemelse bediening. Paulus kan niet
anders dan danken voor deze gemeente. Heel bijzonder, dat zij zo in hun
dienstbetoon stonden. Een voorbeeld voor ons.

‘De Korintiërs lijken model te staan voor de huidige christenheid.’

Zij verdroegen niet alleen de leraren die met een andere Jezus kwamen;
of die met een andersoortige geest en andersoortig evangelie kwamen.
Zij verdroegen ook wat die leraren hen aandeden. Dat schrijft hij in 11:20:

want jullie verdragen het indien iemand jullie tot slaven maakt, indien
iemand jullie verslindt, indien iemand wegneemt, indien iemand zichzelf
verheft, indien iemand jullie in het gezicht slaat

Dit is binnen de christenheid aan de orde van de dag. Alleen worden deze
praktijken niet herkend als afwijkend. Een leraar die de genade en de ver-
zoening verkondigt, zou gekenmerkt worden door de zachtmoedigheid en
welwillendheid van Christus (2 Corinthiërs 10:1).

‘Het soort leraren die Paulus noemt, zijn wettische?’

Ja, want de prediking van de wet leidt tot slavernij, angst en vrees. Er wor-
den dan allerlei geboden met dreiging opgelegd. Wanneer de gelovigen
niet aan de regels voldoen die de betreffende leraar/voorganger/evange-
list oplegt, wordt het gemeentelid uitgestoten of soms publiek te kijk
gezet. De psychologische druk die daarvan uitgaat, is groot en niet zelden
leidt het tot angst, depressiviteit en lichamelijke klachten. Het zich niet
houden aan wat opgelegd is wordt gezien als ongeloof dan wel ontrouw.

‘Nou nou, dat is nogal wat.’

En het trieste is, dat bovenvermeld type leraren de gelovigen verslinden,
dat wil zeggen: zij leven niet zelden van de giften van de gelovigen en eisen
meestal de tienden, zoals de wet (voor Israël!) zegt. En zij eisen méér zodra
zij iets extra’s menen nodig te hebben. Zo waarschuwde de apostel de oud-
sten in Milete uit Efeze dat wrede wolven zouden binnenkomen bij hen, die
de kudde niet sparen, en dat uit uw eigen midden mannen zullen opstaan
die verdraaide dingen spreken om de discipelen weg te trekken achter zich
aan (Handelingen 20:29,30).

‘Tsjonge jonge.’

Het zijn ernstige woorden. Paulus had in Efeze 3 jaar lang gearbeid, en nacht
en dag de gelovigen daar opgebouwd door het woord van genade.
Gemeenten die het woord van de apostel Paulus hebben leren kennen, wor-
den door genoemde dingen bedreigd. Toetsen aan de Schrift is nodig, bij alles
wat je hoort en ziet, wat gebracht wordt. Al te snel komen leraren op, die zich-
zelf verheffen en boven de anderen gaan staan. Hoe veel kunnen wij dan leren
van iemand als Paulus, die de ootmoedige gezindheid toonde!

Op 6 oktober 2015 kwam weer een aspect van de vrucht van de
geest naar voren. Mildheid. Onder mensen meestal niet zo merkbaar.
Het is juist een van de ‘kwaliteiten’ van God zelf. Daarom zeer de
moeite waard te ontdekken hoe dat in ons praktisch uitwerkt.
Luister hier: deel A en deel B 

‘Indringend, wat we gisteren zagen.’

Paulus is scherp in zijn brieven aan de Korintiërs. Over allerlei geestdrij-
verij zou veel meer te zeggen zijn. Maar dat is hier nu niet aan de orde.
In 2 Corinthiërs 11:4 spreekt de apostel over een andersoortig evangelie
dat jullie niet ontvingen. Dat doet sterk denken aan de brief aan de Ga-
laten. Daar gaat het in 1:6,7 over de verbazing van Paulus, dat onder de
Galaten sommigen zich zo snel lieten overplaatsen naar een andersoor-
tig evangelie, dat geen ander is.

‘Ja, dat is waar. Het staat er, we hebben het gezien.’

Daar in Galaten gaat het over leraren, die niet de zuivere genade van
Christus spreken, maar een wonderlijke mengeling van wet en evangelie.
Daarvan zegt de apostel, dat dat geen ander evangelie is. Niet een ander
van dezelfde soort. Maar duidelijk een andersoortig evangelie. Iets dat
de genade en de wet wil prediken. Dat gaat niet. Men aanvaardde in de
gemeente in Korinte krachtdadige en strenge leraren, die ferm de wet
predikten, liever dan Paulus, die met genade en verzoening kwam.

‘Het was een verdrietige zaak voor de apostel.’

Ook aan de Filippenzen schrijft hij, dat sommigen weliswaar de Christus
verkondigen uit afgunst en twist (1:15). Daarmee bedoelt hij mogelijk
ook die leraren, die aan de evangelieverkondiging allerlei voorwaarden
verbinden en zo de genade wegnemen. Dat soort leraren waren kennelijk
ook onder de Korintiërs aanwezig. En zij werden geaccepteerd, terwijl zij
steeds moeilijker tegen Paulus begonnen te doen. Daardoor bleef hij op
een afstand, terwijl hij zich daar anderhalf jaar lang dag en nacht voor de
Korintiërs had ingezet!