Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zeg, die hogepriester, Aäron en opvolgers, dat is ook een type?’

Nou en of! Alle hogepriesters spreken van die Ene ware Hogepries-
ter, die nu in de hemelen is. De Heer Jezus Christus. Hij is de grote
Hogepriester waar Hebreeën uitvoerig over spreekt. Niet naar de
ordening van Aäron, maar die van Melchizedek, die op zich al groter
was dan Aäron, zo spreekt de brief (3:1; 5:5,6,10; 7:1-10).

‘En Aäron was een schaduw en type van Christus.’

Ja, wanneer je dat ziet in parallel met de aardse tabernakel was
hij een aardse priester, naar de wet, met zwakheid bekleed (7:28).
Niettemin was hij een type van de hemelse Hogepriester. De Heer
is nu in de hemel de ware Hogepriester en uitvoerend Dienaar, Die
in is gegaan met een Offer dat geen herhaling nodig had: Hij Zelf
was het ware Offer (7:27). Daarmee brengt Hij anderen tot volko-
menheid (10:14). Hij zal, niet alleen op aarde, maar ook in het he-
melse bereik de dienst aan God in volheid herstellen.

‘Daarom kreeg Mozes op de berg bijzondere vergezichten.’

Hem werd op de berg getoond wat later de weerslag kreeg in de
tabernakel en de tempel en de bijbehorende dienst. Zo kon IEUE
genaderd worden. Dat gold dus ook in het hemelse voor de gees-
telijke, hemelse machten en krachten.
In Hebreeën 9:1 zien we, dat de goddelijke dienst vereist was bij
het oude verbond dat God met Israël sneed. Het werd verbonden
met een ‘wereldlijke heilige plaats’.-

‘Dus de mens heeft niets in te brengen in Gods plan?’

De mens is instrument in Gods hand. Dat is een plek met voor-
recht. Dat had de mens kunnen waarderen. Het plan verliep
precies zoals God bedoelde. De mens werd opstandig tegen Vader,
de slang zorgde er wel voor dat de mens zondigde en vijand van
God werd. Daardoor leek het alsof de mens niet langer instrument
in Zijn hand kon zijn. Feitelijk ging alles volgens Vaders bedoeling.

‘Dus de verlossing kwam later wel tot stand.’

De Vader wil ook aanbidding van de hemelse machten ontvangen,
net als van de mens. Daarbij hoort ook een goddelijke eredienst.
Die kan alleen echt goed zijn, wanneer de aanbidders ongehinderd
toegang hebben tot Degene aan Wie zij die dienst bewijzen. Zoals
gezegd werd juist dat verhinderd door de vervreemding die tussen
de hemelse machten en God ontstond.

‘Dat was dus ook zichtbaar door de tabernakel op aarde.’

God koos het volk Israël uit om te midden van hen te wonen. Daar-
door leek Hij dichtbij. Alleen kon slechts de hogepriester één keer
per jaar echt naderen in het heilige van de heiligen. Dan kwam
hij in de aanwezigheid van IEUE. De rest van het volk en de mens-
heid bleven op (grote) afstand van Hem. Zo was de tabernakel op
aarde afbeelding van de ware, geestelijke (of figuurlijke) taberna-
kel in het hemelse bereik!

‘Mooi, dat we via een vergelijking zoveel mogen weten.’

We hebben eerder gezien, dat duisternis kwam bij na de schepping
van de tegenstander. God hield het licht terug, en wat resteert is
dan donkerheid. Dat is het woord voor duisternis in het Hebreeuws:
terughouden. God is licht (1 Johannes 1:5), in Hem woont in het ge-
heel geen duisternis. God schept duisternis door het licht terug te
houden (zie ook Jesaja 45:7).

‘Ja, dat geloven veel gelovigen niet.’

Ongeloof lijkt wel hand over hand toe te nemen. De mens is van-
daag de dag niet bepaald geneigd om te geloven. Dat is ook wat de
Schrift laat zien over deze tijd. Maar terug naar ons onderwerp.
God moest Zijn licht terughouden. Daardoor kwam duisternis, als
gevolg van de rebellie van de tegenwerker. Dat was lang voordat de
mens op aarde geschapen en gezet werd.

‘Wat was de bedoeling van de schepping van de mens?’

Dit (de mens) was een latere en aparte schepping van God. Bedoeld
om ingezet te worden om het kwaad recht te zetten dat door de te-
genwerker in de eerdere hemelse schepping was gebracht. Een doel
in dat verband is ook het brengen van vrede tussen Hem en Zijn hele
universum (het al, ook wel ‘heelal’ genoemd). Dit is echter niet iets
wat de mens bewerkt, maar God.

‘Afstand tot God, ook bij de hemelse machten.’

Ja. Meestal wordt niet zo stilgestaan bij het feit, dat de mensen en de
dieren niet Gods enige schepselen zijn. Lang voordat de mens op aarde
geschapen werd, had God de hemelse machten geschapen. Geesten,
geestelijke machten en ondergeschikten. De mens is dan ook zeker niet
de grootste schepping van God. Zoals we meerdere keren gezien heb-
ben, spreekt Zijn woord van tronen, soevereiniteiten, gevolmachtigden,
heerschappijen (Kolossenzen 1:16 en Efeziërs 1:21).

‘Ja die waren al in de eerste eon aanwezig.’

Zeker. En door de schepping van de satan als tegenstander ontstond
rebellie onder de hemelse wezens. De tegenwerker zondigt vanaf zijn
begin, dus hij viel niet later in zonde. Hij zondigt vanaf het begin, zegt
1 Johannes 3:8. Hij stond en staat niet in de waarheid, Johannes 8:44.
De misleide hemelse machten verloren daardoor de toegang tot God,
en de goddelijke dienst van de hemelsen kon de betreffende geest
geen directe toegang tot Vader meer geven.

‘Net zoals op aarde later het bij de mensen ging.’

De mens werd geschapen zodat zij zouden zondigen en geen weer-
stand konden bieden aan het vlees en de tegenwerker. Daardoor
moest een hele lange geschiedenis ingezet worden, met veel gees-
telijk onderricht om aan de mens bekend te maken wie God is. Een
van de rijkste illustraties van wie Christus is, wordt door de taberna-
kel en de bijbehorende ingestelde rituelen duidelijk gemaakt.
Mozes moest dat (laten) maken overeenkomstig het (hemelse) voor-
beeld dat hem op de berg getoond was. 

‘Ben benieuwd wat er meer te zeggen is over deze dingen.’

De tabernakel en de tempel verschafte de Israëliet (en eventueel de
vreemdeling die te midden van het volk woonde)  toegang tot IEUE.
Alleen gold dat in het echt voor de hogepriester, die een keer per
jaar op jom kippoer in het heilige van de heiligen mocht naderen tot
IEUE, maar alleen met bloed van het geslachte dier.

‘Toegang tot God is voor ons rechtstreeks.’

Wij vinden het gewoon, dat wij vrij met Vader kunnen spreken, maar
dat was heel lang niet het geval. De hogepriester van Israël kon één
keer per jaar op jom kippoer in de nabijheid van IEUE komen. Maar nu
in dit beheer van de genade van God (Efeziërs 3:2) kan de gelovige vrij
tot God naderen. De zonde maakte dat voorheen onmogelijk, daarom
werd de eredienst bij Israël ingesteld.

‘De weg tot God was voor de hemelsen ook verhinderd?’

We mogen afleiden uit de dienst die in Exodus beschreven staat, dat
ook bij de hemelingen de toegang tot God verstoord was. We hebben
samen in het verleden gesproken over de eerste eon, waarin een rebel-
lie onder de hemelsen plaatsvond door de geschapen tegenwerker.
Daardoor deed de zonde intrede in het geschapene en werd de dienst
aan God van de hemelsen verstoord en nadering tot God onmogelijk.

‘Iets bijzonders moest gebeuren?’

De eredienst in Israël, vol met tyologie naar de Heer Jezus Christus,
sprak van Hem die komen zou. Het sprak dus van betere dingen dan
deze dienst zelf. Het offer op jom kippoer moest steeds, elk jaar, her-
haald worden. Het wachten was op een definitieve ‘oplossing’ van
Het probleem van de afstand tussen de mens en God. Zo ook te mid-
den van de hemelingen.