Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Ja, dieper in Zijn woord komen.’

Nou, dat kan. Veel is voorhanden, te lezen,
te luisteren (geloof komt door horen). En
dan ontdek je meer na verloop van tijd.
Je komt langzaam maar zeker tot het diepe
besef, dat je het zelf niet kan.

‘Wat is dat ‘het’ wat je noemt?’

In feite alles. Je komt tot inzicht, dat eigen
inspanning helemaal niets voorstelt. Als je
dat gaat zien in het licht van Vader. God is
licht, en in Hem is geen spoortje duisternis.
Als Zijn licht je denken, je verstand en je
hart volkomen gaat verlichten, dringt tot
je door, dat je alles van Hem nodig hebt.

‘En Hij geeft dat?’

Zeker! Vanaf je geboorte ontvang je elke
ademhaling van Hem. Daar denk je niet
vaak bij na, en je meent in je waan iets te
zijn. In de maatschappij, in de gemeente,
et cetera. In werkelijkheid bezit je niets,
je ontvangt alles van God.

‘Genade roept weerstand op?’

Ja, dat verwacht je niet direct, maar
het evangelie van de genade van God
doet dat. Het is niet naar de mens.
Die wil -vanuit het vlees- het verdienen.
En onder de genade gaat dat niet, niet
tot redding van zonde en dood. Maar
evenmin voor dagelijkse praktijk.

‘Dat laatste is moeilijk.’

Dat roept de meeste weerstand op. De
gelovige denkt al snel –zonder het zich
bewust te zijn- dat je het zelf moet doen
als het om dagelijkse praktijk gaat. En
waar je het dan zelf niet redt, doet Hij
(Christus Jezus) de rest. Anders gezegd:
Hij vult aan wat wij niet kunnen.

‘Tsjonge, zo is het vaak, dus?’

Meestal komt de gelovige in nood als ie
merkt, dat eigen inspanning niet voldoen-
de is. Dan zijn er tranen en roept men de
Heer aan. In de wereld kennen ongelovi-
gen dat ook. ‘Nood leert bidden’. Dat
soort ervaringen kunnen ertoe leiden dat
de gelovige dieper Zijn woord wil kennen.

‘Alle aspecten in genade.’

Deze tijd verschilt geestelijk gezien van
de andere. We zouden dat meenemen,
omdat we het woord van de waarheid
recht willen snijden. Dat was de uit-
drukkelijke aanwijzing van Paulus aan
Timotheüs. Dat had alles met de genade
van God te maken.

‘Het is uiterst waardevol.’

Dit beheer van de genade van God is
qua karakter compleet anders dan de
vorige periode, waarin de Thora van
Mozes leidend was Israël. En dus voor
de volkeren die door het volk van God
onderricht zouden worden.
Zo is het ook in de nabije toekomst;
dan is de bergrede van de Heer Jezus
leidend als levensprincipe in Zijn aards
koninkrijk.

‘En nu gelden de brieven?’

Die van Paulus, ja. Als je ze leest, merk
je na herlezen en nog eens lezen, dat
een andere sfeer heerst. Dat is de ge-
nade, die Paulus mocht bekendmaken.
Hij verkondigt de volle diepte en reikwijd-
te van Gods rijkdom aan genade .
Dat werd en wordt hem niet in dank af-
genomen. Vrijwel altijd komt de reactie
tegen Paulus met opleggen van wet en
regels. Zo werkt de tegenwerker het liefst.

‘Heerlijk, die genade in deze tijd.’

In het beijveren het woord van de waarheid
recht te snijden (2 Timotheüs 2:15) zouden
we alles aan Gods genade toetsen. In deze
bijzondere tijd sinds de opstanding van Chris-
tus, regeert Zijn genade (Romeinen 5:20,21).
In zo’n situatie kán niet wettisch opgetreden
worden in het lichaam van Christus.

‘Dat gebeurt vaak wel.’

Helaas wel. Dat het gebeurt is gevolg van
wettisch denken. Vanuit tradities van men-
sen wordt, terwijl de genade van God geldt,
tóch elke zondag Mozes (de 10 woorden)
gelezen. In de tweede Korintebrief zegt
Paulus, dat dan een bedekking op het hart
komt (2 Corinthiërs 3:14-16).

‘Net zoals Mozes zijn gezicht bedekte.’

Om de verdwijnende heerlijkheid van het
oude verbond te verbergen. De bedek-
king houdt in, dat men dan bezig gaat
met het wel/niet kunnen houden van
voorschriften. Aandacht wordt afgeleid
van Christus naar zelf proberen te leven
naar gestelde regels/wetten. Dan val je
uit de genade (Galaten 5:4).

‘We zijn dankbare mensen.’

Het goede nieuws dat je bij Paulus leest,
is opbouwend. Alles wat hij schrijft, heeft
die bijzondere achtergrond van Gods rijke
genade. Daarom is hij juist niet wettisch
als hij aanwijzingen voor de praktijk van
elke dag geeft.

‘Anders dan bij het oude verbond?’

Zeker! Onder de Thora bijvoorbeeld, kon
een man zijn vrouw wegsturen met een
scheidbrief wanneer hij ‘iets onbehoorlijks’
aan haar had gevonden. Later zei de Heer
Jezus, dat dat was om de hardheid van de
harten van Israël. Maar vanaf het begin
was het niet zo geweest.

‘En onder de genade?’

Daar wordt de man juist aangewezen de
eigen vrouw lief te hebben, te voeden en
te koesteren, zoals Efeziërs 5:25-30 dat
zo prachtig aangeeft. Aan de andere kant
beantwoordt de vrouw die liefde met on-
derschikking: …laten zij zich aan hun eigen
man onderschikken als aan de Heer (5:22).
Juist in dat laten ….. onderschikken zit de
genade. Paulus zegt niet: de vrouwen
moeten…. ; juist het vrijwillige en verzoe-
nende wordt weerspiegeld in hoe de werk-
woordsvorm in de grondtekst staat!