Gods woord is leven
De Heer Jezus is de Christus waar de Schriften over
spraken en spreken. Enkelen van Zijn volk herkenden
dat Hij de ware Messias, de Gezalfde is. Zij waren erg
blij en dankbaar. Aan de andere kant waren anderen,
die Hem niet aanvaardden, zoals Hij merkte in Zijn eer-
ste optreden in de synagoge. Wat houdt dat in, gezalfd
zijn? Dat en meer kwam naar voren op 30 november.
Na te luisteren: deel A en deel B.
1 december 2016
‘Was diepgaand gisteravond.’
We raken zo snel de grote waarheden
uit Zijn woord kwijt. Daarom is het na-
denken over Zijn Naam en titels goed.
We herinneren ons wat onze Heer doet.
We zien opnieuw zien hoe groot Hij is.
Christus is de Gezalfde en dat heeft bij-
zondere betekenis.
‘We zijn gezegend.’
Onverdiende gunsten hebben we ont-
vangen. Het is louter Gods genade dat
wij deze zaken mogen overdenken en
naspreken. Het gaat om de betrouw-
bare uitspraken van God, onze Vader.
Dat geeft onherroepelijk strijd zoals
bij de profeten van Israël en bij onze
Heer zelf.
‘David doodde Saul niet.’
Omdat Hij de gezalfde van de Heer
was. Wijst op de bijzondere plaats
die de gezalfden innamen in Israël.
Zo heeft onze Heer een aparte plek
in Gods plan. Hij zal zelfs de hoogste
blijken te zijn in heel de schepping!
30 november 2016
‘De strijd spitst toe?’
Overal waar het woord van de waarheid,
het evangelie van redding uitgedragen
wordt, komt strijd. Vroeg of laat – mees-
tal op het moment waarop je het niet ver-
wacht – komt de aanval. In Paulus’ dagen
was dat zo, en nog steeds. Onveranderd.
De geestelijke machten reageren op de
melding van overwinning door de Heer
Jezus Christus.
‘God redt allen door Hem.’
God is redder, en tegelijk kun je zeggen,
dat Jezus Christus redder is. Bij Zijn ge-
boorte werd ook gezegd, dat Hij Zijn volk
kwam redden van hun zonden (Mattheüs
1:21). Daarom werd Hij uiteindelijk gekrui-
sigd. Door toedoen van geestelijke mach-
ten, die door mensen heen werken. Het
Sanhedrin, dat ook toen een belangrijke
rol speelde, bepaalde: Hij moet sterven.
‘De Romeinen deden het.’
Ja, zij voerden het praktisch uit. Pilatus
vond geen schuld in Hem, Herodes wist
niet wat hij met Hem aan moest. Over-
priesters en schriftgeleerden wel. Petrus
maakt later – door heilige geest gedre-
ven – duidelijk:
Jezus de Nazarener, een Man die jullie
van Godswege is aangewezen….deze,
die in overeenstemming met het vast-
gestelde raadsbesluit en de voorkennis
van God overgegeven is, hebben jullie
genomen en door de handen van on-
rechtvaardigen aan het kruis gespijkerd
en gedood.
God heeft Hem doen opstaan…
Handelingen 2:22-24 (hSV)
De opstanding was de grote overwinning
nadat de machten door Zijn werk aan het
kruis ontmanteld werden en tentoon ge-
steld (Kolossenzen 2:15).
29 november 2016
‘Efeziërs blijft boeien, vind ik.’
Telkens wanneer je de inhoud leest, kom
je onder de indruk. Gaat verder dan Ro-
meinen, bouwt erop. Dat vijf maal te mid-
den van de hemelsen is en blijft de brief
kenmerken. Je leest dat nergens anders.
Filippenzen en Kolossenzen horen erbij.
Gaat het in Filippenzen om dienstbetoon
en lijden, in Kolossenzen om correctie.
‘Een kostbaar drietal.’
Je ze niet genoeg tot je nemen. Het is
hét voedsel voor de geest en het hart
van de gelovige. Het gebed om een
geest van wijsheid en onthulling in er-
kenning van Hem is nodig. Onze hoge
plaats in Christus Jezus is te midden
van de hoogste hemelse machten.
De uitgeroepenen staan steeds onder
druk, die toeneemt naarmate de tijd
doorgaat.
‘De wapenrusting van God.’
Nou, en niet voor niets staat ook in
Efeziërs 6:10-20, dat onze strijd niet
met bloed en vlees is, maar de gees-
telijke boosheden in de lucht. Het gaat
dan om de hoogsten, onder andere
soevereiniteiten, en gevolmachtigden.
En wereldmachten van deze duisternis.
Veelheid aan geestelijke machten. Zo
zou een ware gelovige geestelijk toe-
gerust zijn om in deze verwarrende
tijd te staan en stand te houden.
28 november 2016
‘Wat een plaats wacht ons.’
Dat is nu al. In Christus Jezus zijn we
gezet: te midden van de hemelsen.
Dat is onze plaats. Wordt door zeer ve-
len helaas anders gezien. Het blijft dan
de vraag, waarom deze uitdrukking vijf
keer in Efeziërs staat. Wanneer dit al-
leen het karakter van onze zegen zou
aanduiden, zou Efeziërs als brief over-
bodig zijn, er niet toe doen.
‘Heb je aan Romeinen genoeg.’
Efeziërs herhaalt in zekere zin de ze-
geningen die in Romeinen genoemd
werden, maar tilt ze naar een hoger
niveau: te midden van de hemelsen.
Efeziërs 1:3 noemt uitdrukkelijk, dat
onze zegeningen in Christus zijn, en:
geestelijk, en te midden van de hemel-
sen. Deze laatste twee facetten staan
niet zo in Romeinen.
‘Het gaat om geestelijke zegen?’
Ja, en om de plaats die de natiën inne-
men naast Israël. Efeziërs zegt: voor het
eerst op gelijk niveau, niet langer onder-
geschikt aan Israël. Dat blijkt uit het twee-
de hoofdstuk. In Romeinen is nog duide-
lijk, dat de natiën onder Israël staan, en
deel hebben aan hun (aardse) zegen. In
Efeziërs 2 wijzigt dit. Gevolg van de ver-
harding van het volk als geheel. Zo zette
Vader alle sluizen van Zijn genade open.