14 januari 2017
‘Evangelie is goed nieuws.’
Dat is voor de zondaar zo, en voor de geredde mens
in Christus blijft dat ook zo. Je bent in genade gered
en dat blijft voor altijd je leefklimaat. Veel geredden,
leden van het lichaam van Christus, komen in een of
andere groep terecht. Meestal worden ze dan onder
allerlei regels, geboden en verboden gebracht. Vaak
min of meer ontleend aan de Bijbel. Of gewoon inzet-
tingen die in die groep traditie zijn.
‘Tradities van de groep?’
Ja, en soms weet men niet eens meer het ontstaan
ervan of waarom ze zijn ingesteld. Heel vaak wordt
het geven van tienden ingezet als structuur voor fi-
nanciële zekerheid. Het wordt dan gebracht als ‘bij-
belse richtlijn’; terwijl dat een inzetting voor Israël
als volk was. Door Paulus wordt dat niet genoemd
voor de gemeente. Ook de tweede genade (2 Corin-
thiërs 1:15) wijst niet op een collecte. Integendeel.
‘Wat bedoelt hij er dan mee?’
Hij spreekt over zijn komst naar de ekklesia daar in
Korinte. Hij was er eerder geweest, en bedoelde
nog eens te komen. Maar hij werd om een of ande-
re reden verhinderd. Als hij wel was gekomen, dan
zou dat tweede genade zijn.
Als de apostel kwam was dat om genade te delen,
zoals hij in Romeinen 1:11 schrijft:
want ik verlang er vurig naar jullie te zien, om met
jullie enige geestelijke genade te delen, voor jullie,
om versterkt te worden.
Tweede genade wijst op het ontvangen van genade
door de gemeente, niet op het geven van giften aan
de apostel ten behoeve van anderen.