Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We hebben een geweldig evangelie.’

Een evangelie dat uit God is. Elk waarachtig evangelie komt van God.
En dat is niet naar de mens. Dat wat in overeenstemming met mensen
is, is per definitie religieus. En we hebben gezien, dat juist de religieuze
leiding van de mensheid, de Joodse leiders, de Heer Jezus Christus hebben
overgeleverd om Hem te laten kruisigen. Pilatus wilde dat niet, want hij
vond geen schuld in Hem.

‘Het evangelie is echt goed nieuws.’

In het evangelie wordt Gods gerechtigheid onthuld, niet die van de mens.
Want in het licht van het evangelie blijkt juist de mens onrechtvaardig te
zijn. En Gods gerechtigheid wordt erin onthuld uit geloof tot geloof. In
het evangelie blijkt God waarachtig en elk mens dus leugenachtig. Juist
door onze leugen blijkt Zijn waarheid veel scherper. Het is dan weer niet
zo: laten wij het kwade doen opdat het goede eruit voortkomt. Mag dát
niet gebeuren!

‘Dat wordt snel geroepen wanneer de genade klinkt.’

Dat hoor je wel zeggen, ja. Zo van: ‘dat is maar makkelijk’ of: ‘ja ja dan
kun je dus je gang maar gaan’. Dat zijn conclusies die volledig onterecht
zijn. Juist genade weerhoudt van zondigen. Zo lang mensen onder de wet
(religieus) zijn, zondigen ze juist meer, het wordt erger. Alleen genade is
het antwoord op de zonde! Zo van: waar de zonde toeneemt, stroomt de
genade over. God zij dank voor Zijn rijkdom aan genade!

‘Toch goed om na te denken over Zijn opstanding uit de doden.’

Het is een vast feit, waaruit wij leven. Ons geloof is niet alleen gebaseerd
op de Schriften, maar ook op werkelijke gebeurtenissen. Hij is werkelijk
gekruisigd en opgestaan. Ooggetuigen, en het zijn er nogal wat, hebben
daarvan helder gesproken. Ze waren er zó blij mee, dat ze het direct ging-
en vertellen aan anderen. De dingen die zij gezien en gehoord hadden.

‘Maar ook de betekenis van Zijn opstanding.’

Daar hebben alle apostelen het over. In het bijzonder Paulus, die zeer
uitgebreid schrijft over de opstanding. De Schrift gebruikt drie woorden
om dit gebeuren te beschrijven: opstaan, opwekken en levendmaken.
In 1 Korintiërs 15 worden alle drie begrippen gebruikt. De Heer Jezus
Christus werd door Vader opgewekt. Hij stond op en bleek levendgemaakt.

‘Dat heeft toch ook met lichaam, ziel en geest te maken?’

Opstaan wijst op het lichaam, dat opstaat (uit de doden), opwekken zegt
iets over de ziel en levendmaken wijst naar de geest. In vers 20-28 gaat
het speciaal om levendmaken. Dat houdt in: leven ontvangen dat niet kan
sterven. In de Ene die levendgemaakt is, zijn in feite alle anderen omvat.
Zij zullen in rangorden levendgemaakt worden, tot de laatste er ook bij is.
De laatste groep is de grootste, dat zijn al diegenen, die uit de tweede
dood komen. Zij zullen bij het voltooien van het laatste tijdperk (de nieuwe
hemel en de nieuwe aarde) levendgemaakt worden.
Dan zal God altijd zijn: alles in allen.

‘Vandaag Pasen.’

Veel mensen hebben geen idee waar het over gaat met Pasen, zoals
dat door de christelijke kerk op het concilie van Nicea in 325 is losge-
koppeld van het Joodse Pesach. Wij gedenken nu dan de opstanding
van Christus, wat voor het christendom als geheel eigenlijk ook zijn
echte inhoud verloren heeft. In de Nederlandse kerken, waarin de
vrijzinningheid hand over hand toeneemt, neemt het ongeloof in het
historische feit, dat Jezus op de derde dag werd opgewekt, toe.

‘Iemand die vrijzinnig is, gelooft niet in de opstanding?’

Nee. Zij weten het niet. Zeggen ze. Zodra het om het werkelijke op-
staan van de Heer Jezus Christus gaat, glippen ze weg in allerlei mooie
theologische formuleringen om hun verlegenheid ermee te verbloemen.
Paulus wijdt aan de Korintiërs een heel hoofdstuk aan de opstanding.
Ook bij die Korintiërs ontbrak het kennelijk aan geloof daarin. Er waren
er zelfs die beweerden dat er helemaal geen opstanding van doden is.
Dat waren de eerste vrijzinnigen.

‘Het was voor Paulus juist zijn kracht.’

Het geloof in de Opgestane geeft bijzondere kracht. Hij strekte zich er
naar uit, de kracht van Zijn opstanding te ervaren, elke dag. Daar ge-
tuigt hij in zijn brieven van. De Heer is waarlijk opgestaan!
Hij zou de discipelen voorgaan naar Galilea, waar Hij meer dan 500 (…)
broeders tegelijk ontmoette. Zij hebben Hem levend gezien, met zo
veel tegelijk. Wat wil je meer aan bewijs? Men zou de Schriften geloven,
die zo duidelijk getuigen van Zijn opstanding! Dat is veel meer waard
dan alle zogenaamde ‘wetenschappelijke’  bewijsvoering.
Hij is de levende Heer aan de rechterhand van Vader. Verhoogd.
Verheerlijkt. Met de Naam boven elke andere Naam, daarom:

Gezegend Pasen!

‘Hij was deze dag in het graf, dat herdenkt men met deze dagen.’

Hij wist van de beloften uit de Psalmen en andere Schriftplaatsen, dat
Vader Hem niet in de dood zou laten. Al de tijd dat Hij in het graf lag
wist Hij van niets. Tot Vader Hem opwekte. In de dood is geen bewust-
zijn. In Psalm 16, dat door Petrus aangehaald wordt, staat:

want U zult Mijn ziel in de sheol niet verlaten
U laat niet toe dat Uw Heilige ontbinding ziet

Een prachtig Hebreeuws parallellisme. Dat wil zeggen dat de beide
regels elkaar uitleggen. Dat Ieue Hem niet verliet in de sheol wil niet
zeggen, dat de Heer dus bewustzijn had in de dood.

‘Kun je dan misschien zeggen, dat Hij Hem niet daarin overliet.’

De tweede versregel zegt, dat Hij Hem geen ontbinding liet zien.
Hij werd niet aan het verderf overgegeven. Daarvoor was Zijn ver-
blijf in het graf te kort. Op de 14e erin gelegd, op de 16e weer vroeg
opgestaan! Daarom ‘zag’ Hij geen verderf, als teken dat Hij een zon-
deloos leven had geleid en dat Hij wel tot zonde gemaakt was, maar
nu ervan verlost was en gerechtvaardigd door Vader.

‘Dat laatste begrijp ik niet.’

Wel, Hij was de Rechtvaardige. Maar op Golgotha werd Hij tot zonde
gemaakt (2 Corinthiërs 5:21). De zonde werd op Hem gelegd. Hij stierf.
In Romeinen 6:7 staat, dat wie gestorven is, gerechtvaardigd is van de
zonde. Vader rechtvaardigde Hem volkomen door Hem op te wekken
uit de dood. En met en in Hem heel de mensheid. Hij werd opgewekt
om (vanwege) onze rechtvaardiging (Romeinen 4:25).

‘Dat is werkelijk gewedig. Waarom hoor je dit zo weinig met Pasen?’

Men is blijven hangen bij dat Hij stierf opdat onze zonden vergeven
konden worden. Dat is een facet van het evangelie van de besnijdenis.
Op zich heel fijn, alleen Romeinen gaat veel verder. Rechtvaardiging
is iets, dat ver uitgaat boven de vergeving van zonden. Vergeving kon
herroepen worden. Bij rechtvaardiging ben je voorbij alle veroordeling
en kan nooit ongedaan gemaakt worden! 

‘Het is een feit. Wij werden met Hem gekruisigd.’

Het is de boodschap die Paulus alleen bracht. Je leest er bij de apostelen
van de besnijdenis niets over. Niets. Wat te denken van deze woorden:

Want de liefde van Christus dringt ons, dit oordelend, dat indien Één
voor allen stierf, zij dus allen stierven                              2 Corinthiërs 5:14

Kijk, de grootste heerlijkheden van Christus zullen niet gebaseerd zijn
op iets dat Hem op aarde vooraan deed staan of voorop deed lopen.
Veel eerder is dat gefundeerd op Zijn diepste vernedering. Het kruis!

‘Tsja, het is maar al te waar. Door lijden tot heerlijkheid.’

Dit is de weg van de Zoon van Adam, maar ook de weg van de zonen
van Adam. U, jij, ik. We hebben niets te vertellen. Ook onze toekomstige
plaats en positie zijn niet te danken aan wat wij in dit leven aan succes
behaalden. Bij ons geldt, dat de heerlijkheid die wij zullen ontvangen,
niet gegrond zal zijn op succes, maar op de moeiten, de pijn en de ver-
ootmoediging die ons overkomt omdat we Hem trouw zijn.

‘Dat is ook een aspect van de werking van het kruis in ons leven?’

Ja, en de vervolging komt juist van de religieuze kant. Dat is nu zo, toen
was dat ook zo. Pilatus zou Hem niet uit zichzelf tot het kruis veroor-
deeld hebben. Hij werd klemgezet (over dwingen gesproken!) door de
religieuze leiders van zijn dagen. Het waren juist de overpriesters, die
dé vertegenwoordigers van Israëls God waren, die hem dwongen Hem
te kruisigen. Van die kant kunnen ook wij vervolging en vernedering
verwachten. En hebben die wellicht al ondergaan.

‘Hij werd gehoorzaam tot de dood, de dood echter van het kruis.’

En door wie? Door de religieuze kant van de mensheid. De diepste
vernedering en verootmoediging was de weg naar het kruis en de
kruisiging zelf. Maar het zal Hem ook de hoogste heerlijkheid brengen.
God zal Hem uitermate hoog verhogen, nu Hij zo’n diepe weg gegaan
is. Hem de naam boven alle naam schenken, opdat in de naam van
Jezus alle knie buige en alle tong van harte belijde, dat Jezus Heer is,
tot verheerlijking van God, de Vader!