‘Dat is zo lastig soms, dat je onder gelovigen hetzelfde ziet gebeuren als in de wereld.
Onder gelovigen zou het toch anders kunnen?’
Lijkt mij dat het ook te maken heeft met wat zij te horen krijgen op zondag en doordeweeks in de bijbelstudie. Als er geen pure genade klinkt, moet je niet vreemd opkijken als het onderling zo gaat zoals Paulus ons in Galaten 5 voorhoudt.
‘Wat bedoel je daarmee?’
Op veel plaatsen waar het woord gesproken wordt, komt naar voren dat er iets
van de mens wordt verwacht. Het is veel ‘moeten’ en dat werkt door in de onderlinge bijeenkomsten. Er ontstaat dan een gedwongen sfeer, terwijl juist gelovigen onder
de genade van God heel ongedwongen met elkaar kunnen omgaan.
‘Zucht….als gelovigen dát eens meer zouden beseffen he.
‘Je zou je juist ontspannen en veilig voelen als je samen onder de geweldige
boodschap van genade samenkomt.
In gesprekken hoor je soms, dat mensen dat juist missen en zich gespannen
voelen in samenkomsten.
‘Dat is wel jammer.’
Het ligt, zoals gezegd, in de eerste plaats aan de boodschap die klinkt.
Als Gods genade écht gepredikt wordt, komen mensen los van het moeten,
los van het gedwongene en los van ……….kortom, je geeft elkaar de ruimte
die God ook aan jou geeft.
Daarbij komt, dat je jezelf genade kunt schenken en omdat je weet dat God je
niet veroordeelt en dat je in Zijn ogen niet te beschuldigen bent!
los van het gedwongene en los van ……….kortom, je geeft elkaar de ruimte
die God ook aan jou geeft.
Daarbij komt, dat je jezelf genade kunt schenken en omdat je weet dat God je
niet veroordeelt en dat je in Zijn ogen niet te beschuldigen bent!
Het zou dan écht ont-moeten kunnen zijn!
Want je hoeft niets en je kunt elkaar aanvaarden, omdat die ander in jouw ogen
niet anders hoeft te zijn en zich niet hoeft aan te passen aan jouw ideeën.
niet anders hoeft te zijn en zich niet hoeft aan te passen aan jouw ideeën.