Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Heerlijk, die rust die we hebben.’

Zodra je onder een wettisch systeem gaat leven, ben je de rust kwijt.
Onder de genade van God leef je in de heerlijke zekerheid, dat het
niet van jou, maar van Hem afhangt. Mensen die onder het juk van
allerlei religieuze regels leven, zijn afhankelijk van hun eigen prestatie
of zij de gunst van God (en van hun religieuze leider(s)) ontvangen.

‘We hebben een groot God, die alles uitwerkt.’

En die is liefde, en de deur naar die liefde is Zijn genade. We zijn erg
gezegend, wanneer we die genade gaan waarderen. Ook dat is gena-
de: het besef dat het alleen om Zijn genade draait en niet om jouw in-
spanningen of die van anderen. Gods genade. Daar is uiteindelijk elk
schepsel van afhankelijk.

‘Zo hebben we een warm bad: Zijn genade.’

Heerlijk he. Niet meer afhankelijk te zijn van wat jij doet, of hoe jij je
inspant. Hoe je ook denkt dat de Schrift leert dat je in actie moet ko-
men of iets dergelijks. Wanneer je dat meent, ben je al wettisch bezig,
alleen heb je dat zelf nog niet door. Mensen die snel even zeggen, dat
de redding wel uit genade alleen is, komen daarna met een …maar…
je moet wel aan de slag! Ook zij hebben Gods genade nodig.

‘Buitengewoon, wat wij mogen geloven van Vader.’

Hoe langer je op weg bent in geloof, hoe meer je gaat beseffen dat je
totaal afhankelijk bent van Vader. Hoe graag je ook iets wil doen voor
de Heer, het kan nooit zonder Hem. Zoals Hij ook zei tegen Zijn disci-
pelen: zonder Mij kunnen jullie niets doen  (Johannes 15:5).
Het bijzondere is, dat het in Johannes 15 gaat over vrucht dragen.

‘De vrucht van de geest kun je niet werken.’

Dat merken we keer op keer wanneer we de diverse aspecten van
die vrucht bespreken. Telkens blijkt, dat alleen de geest van God die
vrucht uitwerkt, en niet iets anders. Laat staan wij zelf. Het is Zijn ge-
nade aan en in ons. Hetzelfde principe geldt ook ons: zonder Mij kun-
nen jullie niets doen.

‘We hebben dus alle rust.’

We kunnen heel druk bezig zijn met van alles, ook in het werk van
de Heer, maar dat gaat in de rust van het geloof. We zijn tot rust ge-
komen van onze eigen werken. Vader werkt alles uit en heeft alles
in Zijn hand. Geen ander. Als wij dat belijden, roemen we in God, de
Vader en in de Heer Jezus Christus. Wie roemt, roeme in de Heer!

‘Geweldig, dat geloof van Job.’

Het is een voorbeeld voor ons. Hij kwam wel in worsteling met God,
daarna. Begon zich allerlei dingen af te vragen. De vrienden van Job
kwamen met verschillende antwoorden. Dat zijn de antwoorden die
nog steeds gegeven worden. Het zijn redeneringen van mensen. Maar
de diepte waar Job doorheen ging, bracht hem tot diepere erkenning
van wie God is.

‘Het is een apart boek, het is al heel oud, zegt men.’

We beseffen soms even niet, dat wij veel meer over God, onze Vader
onthuld hebben gekregen dan al de mensen voor ons. We mogen
een overzicht hebben van Gods plan. Plan van eonen. Dat we inzicht
mogen hebben in het ultieme lijden: dat van de geliefde Zoon.
Het lijden van Job was daar een type van.

‘De naam Job betekent toch vijandschap?’

Het lijkt te gaan om vijandig behandeld of iets dergelijks. Dat klopt als
het over Job gaat, en zeer zeker als het de Heer Jezus Christus betreft.
We zijn uiterst gezegend wanneer we beseffen wat Hij voor ons –en
voor allen- deed. En de enorme uitwerking, die het kruis heeft. Dat
reikt tot over alle eonen heen en de gezegende uitkomst van Gods
plan is helemaal op Zijn werk gebaseerd!

‘Gelukkig zijn wij afhankelijk van Zijn werk.’

Dat blijft altijd staan. Hij werkt in ons uit, dat wij dit geloven en daar-
mee (kunnen) leven. God riep ons uit duisternis in Zijn licht. Dat schijnt
en hoe meer we beseffen wat God doet, hoe meer we vreugde hebben
en blij kunnen zijn met wat Hij dagelijks geeft. Soms zijn het voor ons
moeilijke, soms wat gemakkelijker dagen.

‘Iemand als Job kan daarover meepraten.’

Ja en we zouden er goed aan doen, te kijken naar wat Job geloofde.
Want hij was een gelovige, en in zijn dagen overkwam hem allerlei
kwaad. In een mate die wij niet meemaken. Misschien sommigen in
heftige oorlogsgebieden wel, maar doorgaans overkomt ons niet
zoiets als Job. Zijn kinderen stierven voordat hij stierf.

‘Normaal gesproken is dat andersom.’

Het lijden was intens en enorm bij Job en zijn vrouw. De reactie van
zijn vrouw is menselijk en begrijpelijk. Zij zei tegen Job: ‘vervloek God
en sterf’. Zij zag het niet meer zitten en in haar depressiviteit kwam
ze tot die woorden. Job reageerde uit geloof daarop en zei:

Jij spreekt als een van de dwaze vrouwen. Zouden wij het goede van
God ontvangen en het kwaad niet?
In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet.

‘We hebben nieuwe dingen gezien, afgelopen weken.’

Een verdere verdieping uit Hebreeën. Daaruit werd voor ons duide-
lijk, dat boven een hemelse tabernakel is. Niet met handen gemaakt,
niet van deze schepping. Een tegenbeeld daarvan is de tabernakel en
bijbehorend dienstwerk. Dat dienstwerk werd bij de tempel voortge-
zet. De priesters op aarde zijn een tegenbeeld van een hemels pries-
terschap, kennelijk.

‘Dat hemelse priesterschap wordt niet genoemd.’

Nee, maar er wordt wel gesproken over een goddelijke dienst van
de hemelsen. Daar zie je aan, dat er een machtige parallel is met die
op aarde. En dat in de hemelen ook een barriere was ontstaan tussen
de hemelsen en Vader. Anders zou het niet nodig geweest zijn, dat er
Iemand uit de hemelsen naar de aarde kwam om mens te worden.
Om zo ook met bloed bij Vader te kunnen komen.

‘Maar wel boven, niet op aarde.’

Niet in een aards heiligdom, maar in de hemelen in het hemelse heilig-
dom. De reden daarvoor is, dat in de hemelen Gods woonplaats vol-
gens de Schriften is. Daar keerde Hij terug na Zijn hemelvaart, om zo
het bloed te tonen aan Vader. Zo werd vrede gemaakt. En die vrede
werkt uit in de totale verzoening van heel de schepping met Vader!