Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

6 juni 2018
‘In Christus volkomen.’

We zouden dat goed weten. In Hem
zijn we een nieuwe schepping. Gevol-
gen zijn groot. We kennen elkaar niet
langer naar het vlees. Geestelijk zijn
we nauw verbonden met elkaar. Ver-
schil tussen Joden en de natiën valt
weg, dat was in het vlees. Paulus kop-
pelt er direct het gevolg aan vast:

al hebben wij Christus naar het vlees
gekend, dan kennen wij Hem nu zo
niet meer              2 Corinthiërs 5:16

‘Duidelijk.’

Het wordt gezegd naar aanleiding van
het feit dat Één voor allen stierf. Dat
dus allen stierven (vers 14). En dat de
in Hem levenden mee opgewekt zijn.
Dan wéét je als gelovige: nu ben ik het
vlees voorbij. Dat speelt geen rol meer.
Zelfs dat van Christus Zelf, zo zegt vers
16. Wij kennen Hem naar de geest, in
verheerlijkte status, positie.

‘De gevolgen zijn ingrijpend.’

Dat is wat wij als gelovigen beseffen.
Daarom nodig deze dingen opnieuw
tegen elkaar te zeggen. Als bemoedi-
ging: zo is het. Wij kijken naar onze
eigen gedachten en gevoel, onze ge-
brekkige wandel; dan twijfelen we. Als
Zijn leden kijken we naar de feitenen
dan worden we weer blij en dankbaar
voor de genade.
Die schenkt Vader gratis, om niet!

5 juni 2018
‘God werkt door twee.’

We hebben gezien, dat mensen uit
zowel Israël als de natiën geroepen
worden. Ook zijn zij uitgekozen door
Vader van voor de neerwerping van
de wereld (Efeziërs 1:4). We hebben
nauwelijks een besef van wat dat in-
houdt. We zijn er blij mee, dat van-
zelfsprekend wel. In de tijd worden
wij door het goede nieuws: evange-
lie van Paulus, gewekt.

‘Twee groepen in het lichaam.’

Dat wel, maar sedert het schrijven
van Efeziërs 2 ligt het zo, dat twee
groepen één zijn in Christus. En dat
zouden we goed beseffen. In Gala-
ten 3:27,28 was al geschreven:

…doen Christus aan, in Wie noch
Jood noch Griek is…want jullie zijn
allen één in Christus Jezus

Daar staat weliswaar het religieuze
onderscheid op de voorgrond, maar
toch: eenheid.

‘In Efeziërs 2 ook eenheid?’

Daar gaat het een stap verder dan in
Galaten 3. In Efeziërs schrijft Paulus
over de natiën in het vlees. Die wa-
ren tot op dat moment in onderge-
schikte positie. Israël, Gods volk, zou
licht voor de natiën zijn. Paulus zegt
dat in de geest de natiën nu op gelijk
niveau met Israël zijn. In het lichaam
van Christus valt verschil naar het
vlees weg.

4 juni 2018
‘Vader geeft leven.’

Hij is de God van alle vertroosting en
de Vader van het mededogen. Hij is
nabij in al onze omstandigheden. We
kunnen ons wat mensen betreft wel-
eens eenzaam voelen. Maar we zijn
nooit alleen. God laat dat telkens we-
ten: Hij is nabij. De leden van het li-
chaam van Christus weten het: God
woont door Zijn geest in het hart van
elke gelovige.

‘Heel fijn, dat dat zo is.’

Psalm 139 zegt het heel bijzonder:
Hij kent je. Van voor je geboorte, en
dat gold in hoogste zin voor de Heer
Jezus Christus Zelf. Maar ook wij, Hij
ként je. Weet wat in je omgaat en is
betrokken bij je leven. Wat vandaag
gebeurt, de moeilijke weg die je gaat,
Hij is er en draagt. Steun op Vaders
arm, die is sterk genoeg.
 
‘We hoeven het niet zelf te doen.’

Dat is het. Hij geeft kracht aan zwak-
ken. Dat zijn wij als mensen allemaal.
We weten ons verzekerd van Zijn na-
bijheid, daar hoeven we niet om te
vragen, daar kunnen we voor danken.
De tranen die je hebt, Hij ziet ze, lijdt
mee. Het huilende hart, en ogen die
geen tranen meer kunnen voortbren-
gen; het is bij Hem meer dan bekend
en Hij troost en bemoedigt ons. Het
lijden bewerkt heerlijkheid, die alles
zal overstijgen.

3 juni 2018
‘Troostvol woord.’

De woorden van mensen schieten te-
kort. Woorden van God niet. Die ge-
ven werkelijk bemoediging. Het in de
Schrift geboden uitzicht spreekt aan.
Paulus schrijft in Romeinen 8 over het
lijden dat wij meemaken:

want ik ben ervan overtuigd, dat het
lijden van de tegenwoordige tijd niet
opweegt tegen de heerlijkheid, die
^nbaan ons onthuld zal worden
                                 Romeinen 8:18

‘Fijn, zo’n verwachting.

Het troost in ons verdriet, de pijn en
het lijden dat wij meemaken. Vader
richt onze blik omhoog, naar die God
die liefde is en niet zal loslaten wat
Zijn hand begon. De bijzondere zeker-
heid, dat alles in Zijn hand is, dat Hij
Zijn plan uitwerkt. Het bemoedigt ons
en geeft perspectief aan ons bestaan.

‘We kijken uit naar de opstanding.’

Als wij alleen voor dit leven onze ver-
wachting op Christus hebben, zijn wij
meer troosteloos dan alle mensen (1
Corinthiërs 15:19). Sommigen bewe-
ren dat er geen opstanding is, of dat
de opstanding al geweest is. En dat
er in de toekomst geen opstanding is.
Dan heb je niets, geen toekomst. Dan
wordt alles zinloos. Maar God heeft
Zijn Zoon opgewekt, en dat geeft ze-
kerheid voor de toekomst. De Eerste
is er al; de rest van de oogst gaat ko-
men. Na de tweede dood heeft ieder-
een onsterfelijkheid, oneindig leven.

2 juni 2018
‘Na sterven opstanding.’

Het is niet de vraag of opstanding zal
komen, maar wanneer. Voor Israël is
dat op de laatste dag zoals Maria en
Martha wisten (Johannes 11). Dat zal
dan de 1335^e dag vanaf de helft van
die 70^e jaarweek van Daniël 9:24-27
zijn. Ook een toekomstige opstanding
uit de doden. De opstanding van de
rechtvaardigen.

‘Onze is eerder.’

Ja, dat is een geweldig perspectief en
biedt rijke troost. De bazuin van God
moet binnen afzienbare tijd klinken.
Dan heb je ook opstanding, heel het
lichaam van Christus zal dat meema-
ken. Niet, dat wij hoeven te twijfelen
aan de vervulling van Gods beloften.
God vervult Zijn woord. Hij is trouw,
dat blijkt bij Israël, Zijn volk, en geldt
zeker ook de gemeente.

‘God is trouw in Zijn liefde.’

Hij doet wat Hij beloofde. Al Zijn be-
loften zijn ‘ja’ en ‘amen’ in Christus.
We hebben een rijkdom in wat de ge-
liefde Zoon betekent voor Zijn Vader,
voor de schepping, voor Israël en voor
ons. Hij komt ons halen bij de bazuin
en dan zien wij allen die ons ontvielen
in de loop van de tijd. God zal alle tra-
nen van de ogen wissen (Jesaja 25:8;
Openbaring 21:4).