Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Dat woord van verzoening wordt ook bestreden.’

Zo langzamerhand ben ik ervan overtuigd, dat zo’n beetje
elk woord van Paulus bestreden wordt, vroeg of laat. Met
genade beginnen is mooi, met genade verdergaan is ook
heel wat, maar tot het einde toe aan genade alleen vast-
houden is bijzonder. Paulus ‘verloor’ ook steeds meer vol-
gelingen, dat was een stuk lijden om Christus in zijn leven.

‘Uit genade alleen leven is lastig, maar je leest er telkens
weer over en het maakt je hart blij.’

Op Hem, de Heer Jezus zien, is van het grootste belang. Laat
ons oog gericht zijn op de Bron van alle hemelse zegeningen in
Christus Jezus: de Vader  zelf. Dat is de God van alle genade, en
voor ons zelfs de overstromende rijkdom vanZijn genade!

‘Toch schrijft Paulus in 2 Korinte nog niet over de hemelse dingen.’

Nee, hij kon dat ook niet, want zij waren vaak nogal ziels, en vleselijk.
Daarom kon Paulus aan hen in feite niet zoveel kwijt van de verbor-
genheden. Zij wandelden in de praktijk dus vaak als de oude mens
en dat leverde twisten op, scheuringen, men was verdeeld en de een
luisterde liever naar Petrus of Kefas, of naar Apollos, die konden
vermoedelijk beter spreken dan Paulus.

‘En daarmee braken zij de boodschap van de verlaten apostel af?’

In elk geval had het een verwoestende uitwerking bij nogal wat van die
mensen die zich aangetrokken wisten tot Paulus’ toespraken. Vandaag
is het niet anders. Men wendt zich liever tot de andere apostelen, of tot
de evangeliën, of zelfs tot de Tenach. Op zich is daar niets mis mee, als
daarbij ook de verdieping van Paulus klinkt. Helaas laat men na Paulus
te lezen als men zich ernstig verdiept in de rest van de Schrift.

‘En dat is ook een vorm van verlaten van Paulus?’

In feite wel, ja. Als je hevig de rest van de Schrift leest en misschien
zelfs bestudeert, maar deze apostel consequent links laat liggen, dan
ontbreekt het je aan de diepte die God achter de rest van de Schriften
laat zien. Want daarvoor heeft Hij Paulus benut. Die schreef over de
diepste geheimenissen (verborgenheden) in Gods plan!

‘Paulus sprak over verborgenheden. Maar hij was toch ook de apostel
van de liefde van God?’

Jawel. Alleen al wat Paulus zegt in 2 Korintiërs 5, is van het allergrootste
belang in dit kader. Degenen die leven, zijn zij, die tot geloof gekomen zijn.
God was in Christus de wereld met zichzelf verzoenende, hun hun krenkin-
gen niet aanrekenend. De gelovigen beseffen dat alles volbracht is en dat zij
echt niets kunnen doen om hun redding te bewerken. het is puur genade!

‘Als je het bijzondere evangelie van Paulus leest, ontdek je
gaandeweg iets van de grote genade die hij bekendmaakte.’

Dat is voor de hele christenheid een verlegenheid. Men weet zich
vaak geen raad met deze apostel, oftewel: wet wat hij schrijft. De
apostel van de natiën met zo’n bijzondere boodschap. Er werd de
nodige genade bekendgemaakt in Tenach, maar uiteindelijk waren
de verborgen aspecten niet bekend.

De Heer wordt juist door de woorden van Paulus het meest vereerd! Ook
Petrus geeft toe, dat de woorden van Paulus moeilijk te begrijpen zijn.
En opmerkelijk genoeg zegt Petrus daarbij, dat vele mensen de woorden
van Paulus verdraaien tot hun eigen verderf. Met andere woorden: men
wil Paulus vaak nogal eens laten zeggen wat hij nooit gezegd of bedoeld
heeft! En dat heeft weer te maken met de genade die hij mocht spreken!

‘Die geschiedenis waar jij gisteren op wees, is dat in Lucas 7:36-50 op-
genomen?’

Dat is m. Simon de farizeeer zou zich kunnen herkennen in degene die
50 penningen was kwijtgescholden. Eigenlijk staat er twee keer: genade
schenken. De farizeeen dachten dat zij rechtvaardig waren. Maar die
vrouw die bekend stond -kennelijk- als zondares, die was zich heel diep
bewust van het nodig hebben van genade, van vergeving.

‘De farizeeer ging in discussie met de Heer, en zij zalfde Hem.’

Enorm contrast. Zij was zich zo bewust, dat Hij de Messias was, de beloofde,
en dat Hij anders was dan de leiders van het volk. De Heer was niet wettisch
ingesteld. Hij had lief en dat had zij zonder twijfel gemerkt. Bij Hem was echt
vergeving! Zij geloofde, God werkte in haar hart. Zij was een verbroken mens
en tranen vloeiden. Zoals de Psalmist dat zegt: ‘een verbroken en verbrijzeld
hart zult U niet verachten’.

‘Bijzonder als een mens verbroken wordt en aan de voeten van de Heer is.
Dat is toch voor ons de juiste plaats?’

Zonder twijfel! Aan Zijn voeten is goed. Hij leert ons, in deze tijd bijzonder
door de apostel Paulus heen, Zijn wegen. Die zijn steeds weer hoger dan die
van ons. En Zijn gedachten zijn ook hoger dan de onze. Zo kunnen wij van
Hem leren en de wijsheid ontdekken in Zijn woorden en Zijn plannen.

‘Het is een mooi gedeelte in Lucas. Het spreekt aan, want het ademt genade.’

Dat is wat je keer op keer ook bij Lucas tegenkomt. Zijn wandel en werk was
doordrenkt van genade van God. Hij wees de mens nooit af. Hij had wel ver-
driet en was soms behoorlijk ontstemd over wat Hij tegenkwam, met name
bij de leiders, de schriftgeleerden, en de wijze mensen van Zijn dagen. Juist
in onze ogen eenvoudige mensen als deze vrouw, de zondares, geloofden
Degene van wie heel de Tenach spreekt.

‘Dat geloof bleek wel, want zij gaf kostbare zalfolie om Hem te zalven.’

Misschien had zij daarvoor wel haar laatste geld uitgegeven. Maar genade
ontvangen is onbetaalbaar. Dat is niet te koop Zij betoonde Hem alle eer,
door met haar heerlijkheid (het haar) Zijn voeten af te drogen, en Hem te
zalven, zodat de heerlijke aangenaam geurende zalfolie het hele huis
vulde, als aanduiding van Hem, van wie de woorden en werken een aan-
gename geur voor God waren en zijn!

‘Zeg, dat van Jozef afgelopen zondag. Dat was een bijzonder mens he.’

Zijn leven krijgt des te meer glans en waarde, doordat hij een perfect
type van onze Heer Jezus Christus is. Daar valt geen speld tussen te
krijgen. Opvallend genoeg staat er geen enkele misstap van hem in
Gods woord vermeld. Hij was wel een zondaar, ‘want allen zondigden
en missen de heerlijkheid van God’ schrijft Paulus in Romeinen 3.

‘Paulus kreeg het van God om dat duidelijk te maken, ja.’

Als je leest wat en hoe hij opbouwt, dan zie je achter elkaar citaten uit de
Tenach naar voren komen, waaruit blijkt, dat niemand toekomt aan de
hoge standaard die God in Zijn woord stelt. Psalmen, Prediker et cetera,
ze zeggen het allemaal. De mens mist zijn doel en komt te kort aan de
heerlijkheid van God. Maar dat vormt weer de donkere achtergrond waar-
tegen Zijn genade erg helder wordt.

‘Voor mij laat het steeds weer erg duidelijk zien, hoe groot Zijn genade is.’

Het is opvallend wat de Heer dan doet. Hij vergelijkt er twee, de een zat voor
500 penningen in de schulden en de ander voor 50. In beide gevallen werd
genade geschonken en hoefden zij niet terug te betalen. Hij vraagt dan aan
Simon wie de gever het meest zal liefhebben. Het antwoord ligt heel erg voor
de hand. Degene aan wie de 500 penningen werd geschonken!

‘Zo werkt het natuurlijk bij zondaren; de ergste zondaar zal degene die ver-
geeft, God zelf, het meest liefhebben.’

Mensen hebben vaak geen idee wat genade wérkelijk betekent. Het houdt in,
dat God je genade schenkt voor ál wat je hebt misdaan, voor ál je zonden!
En het kan voor mensen met angst bevrijdend werken, al zeg ik niet, dat
angst een soort bijproduct van zondigen is. Dat kan, maar is zeker niet in
alle situaties het geval. Gods genade , en het besef daarvan, kan erg bevrij-
dend werken, voor mensen die heel diep hebben gezeten, weggezakt in de
zonde. Of met wurgende angsten.
Uiteindelijk zal het aan ieder gegeven worden: overstijgende rijkdom aan
genade van God!