Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Goed, steeds te beseffen hoe rijk we zijn en wat God doet.’

We zijn zeker ongewoon overvloedig gezegend, en dat met al die geestelijke zege-
ningen. We hebben ruim de tijd genomen om naar aspecten van het kruis te kijken.
En we ontdekten steeds weer, hoe afhankelijk wij zijn van datgene wat gebeurt
en nog gebeuren zal als gevolg van de werking van het kruis. We hebben gezien, dat
het kruis heel diepgaand en grondig is en beslissend in al zijn facetten. Het zet de
richting in Gods plan definitief op redding van allen, alles en iedereen zal delen in
de heerlijkheid van God.

‘Gaan we nog verder kijken naar facetten van het kruis?’

Over enkele weken, ja. In Filippenzen wordt ook het nodige over het kruis gezegd.
Zowel in Filippenzen 2 als 3. Dat is nu in voorbereiding. Maar eerst willen we nog
aandacht besteden aan andere ‘dingen’. Zoals wat we al zagen, dat het koninkrijk
van de Zoon toch groter blijkt dan je denkt. Het wonderlijke in Kolossenzen 1 blijkt
te zijn, dat dat koninkrijk zal bestaan uit al die wederzijds verzoende schepselen.
En dan zowel zichtbare (mensen) als onzichtbare (hemelse machten en krachten).

‘Dat is dan allesomvattend, ja. Verrassend genoeg.’

Uiteindelijk zal de Zoon onderschikkend zijn aan de Vader. En dan zal Hij het hele
koninkrijk aan de Vader overhandigen. Opdat God werkelijk in allen alles zal zijn.
We hebben veel genade ontvangen als wij iets hiervan kunnen zien met een gees-
telijk oog. Een zicht dat niet vertroebeld is door de tradities van de mensen. Een
geloof dat niet verward is door filosofie van mensen. Maar gewoon rechtuit kun-
nen aanvaarden wat Vader zegt. Als je dat kunt, dan is ook dat genade van God.

‘We hebben veel kunnen zien in Kolossenzen 1. Wat een evangelie!’

Heerlijke boodschap. Door het kruis. We hebben –uitgebreid- gekeken naar de
uitdrukking het bloed van Zijn kruis en dat was de moeite waard. Het is een ge-
weldig en bevrijdend evangelie, dat van Paulus. De Heer zei, dat de waarheid
een mens vrij maakt. De waarheid van het evangelie (van Paulus), díe zet je in
een enorme vrijheid. Je bent af van het slavenbestaan!

‘Maar Paulus noemt zich slaaf van Christus Jezus.’

Hij was daarmee wel af van het slavenbestaan onder de zonde en onder de wet,
waarbij hij uit ervaring wist wat die slavernij betekende! Het was voor hem ge-
weldig bevrijdend geworden, toen hij de diepe waarheden van het evangelie leerde
kennen. Het niet te temperen enthousiasme van Paulus werkte aanstekelijk.
Maar niet bij iedereen. Sommigen zagen in hem een bedreiging van hun positie.

‘Ja en het religieuze zit diep in de mens.’

Nou en of, Paulus verkondigt geen discipelschap, maar pure, onvermengde genade
van God. Dát is de boodschap die een mens nodig heeft. Bij veel christenen gaat het
om doen en daden. Bij God gaat het om het Woord, dat ingang vindt in ons hart.
En in dat Woord zit alles wat wij nodig hebben, het hele scala aan vitaminen dat onze
geest gezond maakt. Als we gezond willen geloven, dan hebben we het evangelie van
de verlaten apostel nodig!

‘Fijn weer, dat we zo met Kolossenzen 1 bezig zijn. Het is ons evangelie.’

Het is een geschenk van Vader als we die vrede in ons hart gelegd hebben gekre-
gen door dit evangelie van verzoening en genade. Als je je bewust wordt van de
geweldige vrede die als resultaat van Zijn werk aan het kruis tot stand gebracht
is, krijg je die vrede ook echt van binnen, in je hart. Het is echter wel mogelijk,
dat je in je ervaring als gelovige die vrede kwijt kan raken. Dan heb je je positie
als gelovige in Christus niet verspeeld, want dat is onmogelijk.

‘Maar je kunt je laten verplaatsen van de verwachting van het evangelie?’

Paulus heeft het dan over je praktische beleving als gelovige. Wanneer je een
waar gelovige bent en je hebt de diepe vrede in je hart gekregen door het horen
en geloven (wat Gods werk in je is) van de boodschap van verzoening, dan kun je
die vrede wel voor wat betreft je ervaring kwijtraken. Dat is als je een andere
boodschap, een ander evangelie gaat omarmen –wat geen echt evangelie is- en
je hoort een andere dan de paulinische verwachting en je gaat dat ook geloven.

‘Het is dus zaak om te blijven bij het geloof, gefundeerd en bestendig.’

Nu stelt Paulus dit niet zo voorwaardelijk, alsof wij heel krampachtig moeten
proberen bij de boodschap van de apostel te blijven. Het gaat om geloof, en
dat is geen kramp. We blijven blij met het evangelie wat wij horen en als dat
in je hart is, wil je niets anders meer. Het is de heerlijke zekerheid, dat niets
ons kan scheiden van de liefde van God die in Christus Jezus is! Want dát is het
ervaren van de wederzijdse verzoening elke dag!

‘Bij die twee woorden is er dus wel degelijk een belangrijk verschil.’

Bij het woord verzoenen (neer-veranderen) gaat het om de hele wereld en zijn
alle barrieres tussen de mens en God weggehaald. Er klinkt in 2 Corinthiërs 5 na-
dat de verzoeningsboodschap geklonken heeft: wees verzoend met God.
Als jij/u dan God gaat danken voor Zijn genade (zonder iets te doen want het is
al gedaan), dan ben jij verzoend. Er is volkomen vrede tussen jou en God. Wan-
neer jij je dat volkomen bewust bent, is er sprake van wederzijdse verzoening.

‘Het verzoenen is algemeen en wederzijds verzoenen geldt voor hen die zich dat
bewust geworden zijn?’

Zo kun je dat heel eenvoudig samenvatten. Bij beide is het kruis essentieel. De
wederzijdse verzoening is door het kruis. Het betekent, dat wij of andere schep-
selen niets hebben kunnen doen om met God verzoend te zijn. Dit breekt onze
trots. Het vernederende van het kruis treft ons, en het raakt ons hard. Wanneer
wij zien wie wij werkelijk zijn in het licht van het kruis, dan gaan we beseffen dat
wij niets in te brengen hebben. Het kruis laat zien wat in de mens is: vijandschap.

‘Dat is het. Hij heeft toch de vijandschap gedood?’

Ja, zowel in Efeziërs 2 en Kolossenzen 1 klinkt, dat de vijandschap aan en door
het kruis gedood werd. In Efeziërs 2 wordt dat wel letterlijk gezegd, en in Kolos-
senzen 1 komt het daarop neer. In vers 21-23 van Kolossenzen 1 staat, dat ook
wij vijanden waren in onze manier van denken en dat Hij ons wederzijds verzoent,
door(heen) Zijn dood. Het is een bijzonder fijn gegeven, dat wij die verzoend zijn,
heilig en smetteloos en onbeschuldigbaar voor Zijn aangezicht zijn! 

‘Zeg, nu spreek je over verzoening en wederzijdse verzoening. Is dat niet ver-
schillen zoeken op universitair niveau?’

De Schrift maakt in de grondtekst onderscheid. Het woord katallasso is anders
dan het woord apokatallasso. Dit lijken alweer twee moeilijke woorden, maar
het eerste woord betekent eigenlijk: neer-veranderen en het tweede woord:
vanaf-neer-veranderen. Het eerste woord wijst op een verandering die door God
tot stand is gebracht als het gaat om toegang tot Hemzelf.
Hij was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenend en rekent hun de krenking-
en niet aan.

‘Dat staat in 2 Corinthiërs 5. Is dat dan neer-veranderen?’

God is in Zijn liefde voor Zijn Zoon Degene die handelt. Hij zorgde ervoor, dat de
Zoon van Zijn liefde naar deze aarde kwam en mens werd. Daardoor zijn alle ver-
hinderingen weggedaan tussen God en mens. Wij kunnen als mens na het horen
en geloven van het evangelie (Paulus: mijn evangelie) vrij naar Vader gaan en met
Hem spreken. Die vrije toegang, dat is door het handelen van God en Zijn Zoon
tot stand gebracht.

‘En vanaf-neer-veranderen, dat staat alleen in Efeziërs 2 en Kolossenzen 1?’

Jawel. Dan gaat het om twee groepen, die met elkaar in vrede omgaan. Dit woord
vertelt over diegenen die eerst in vijandschap waren tegen God en Zijn Zoon.
Er bestaat volkomen waardering voor de vrede die het gevolg is van het verwijde-
ren van elke vorm van vijandschap. Bij wie? Bij de schepselen! De Schepper was
niet vijandig tegen Zijn schepping. De schepselen die verzoend zijn, die genieten
volop van deze vrije toegang en de vrede die gekomen is!