Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Belangrijk voor ons leven, ons geloof en de eer van God, dat kruis van
Christus Jezus.’

Als we als gelovigen gaan ontdekken, dat wij niets toe kunnen voegen
aan het volbrachte werk van Christus aan het kruis, dan is dat een hele
stap in ons geloofsleven. Het brengt zekerheid en vrede. Zekerheid, om-
dat het besef is doorgedrongen, dat Hij alles al gedaan heeft tot redding.
Vrede, omdat er geen tegenprestatie van de gelovige verlangd wordt.

‘Belangrijk voor ons geloof!’

Ja, met deze grote stap van erkenning komt er diepere zekerheid in het
geloof. Het geloof wordt hierdoor enorm veel vaster. Voordat je als ge-
lovige tot deze veel diepere erkenning komt, was je misschien vaak on-
zeker omdat je vermoedde dat er misschien toch iets van je verwacht
werd. Of door verkeerde prediking dacht je misschien iets terug te moe-
ten doen om je redding te krijgen.

‘Je kunt volledig op Zijn volbrachte werk steunen.’

Je hoeft het niet te doen, Hij heeft het gedaan. Je kunt daardoor, in die
rust die in je hart is neergedaald, krachtig en bruikbaar voor God worden.
En dat op een manier en met een hart dat God eert. Het is een machtig
gegeven, en tegelijk een valstrik: Jezus Christus zelf heeft álles gedaan
tot redding van de mensheid. Dat was ook wat Paulus verkondigde, en
daarom werd hij vervolgd. Hij vond dat zó belangrijk, dat hij die vervol-
gingen onderging tot eer van zijn Heer! 

‘Het kruis is voor velen dus een valstrik?’

Wij als Adamieten (zonen van Adam) hebben een hinderlijke eigen-
schap. Die doet zich in allerlei vormen voor. Soms heel subtiel en
soms erg openlijk en daardoor ergerlijk. Onze meest in het oog
springende zonde is: trots. Menselijk trots doet af van de heerlijk-
heid van God. We kunnen het als mensen eigenlijk niet goed accep-
teren, dat wij hulpeloos zijn als het gaat om gerechtigheid voort-
brengen en de redding verkrijgen.

‘Toch zijn er veel mensen, die wel zeggen en belijden dat hun redding
pure genade van God is.’

Wat we met de lippen belijden hoeft nog niet altijd de diepte van ons
hart te zijn. Het gaat tegen ons mens-zijn in dat we er echt niets aan
kunnen doen. Het raakt onze trots.
Een dier kan in een opgezette valstrik terechtkomen. Wij kunnen net
zo in allerlei valstrikken terechtkomen en dat tot onze schade en schan-
de. Maar de valstrik van het kruis is niet aantrekkelijk en dat proberen
wij te vermijden. Het is erg duidelijk, de valstrik van het kruis.

‘Hoe dan?’

Het kruis neemt ons gevangen en het verbrijzelt ons. We kijken ernaar
en zien Zijn smadelijke dood voor ons – aan dat kruis. De waarheid is,
dat wij eigenlijk zo’n dood verdienden. Hij niet.
Je kunt je misschien afvragen waarom het voor ons belangrijk is dat
wij door die valstrik gevangen en verbrijzeld worden.
Dat kun je van verschillende kanten bekijken. Het is van groot belang
voor ons leven, ons geloof en de heerlijkheid en eer van God!
Hoe dat uitwerkt, gaan we morgen mee verder. 

‘Wat een diepte zit in het evangelie!’

Ja, het evangelie is goed nieuws omdat het kruis essentieel is in wat
Paulus te verkondigen heeft. Daarbij vanzelfsprekend de opstanding uit
de doden, want zonder dat heb je geen evangelie. Veel gelovigen stoten
zich aan het kruis, dat ook in de brief aan de Galaten centraal staat.
Overstromende genade zou er niet kunnen zijn als het kruis er niet ge-
weest was. De volgorde die God bepaalt is nu eenmaal: door lijden tot
heerlijkheid.

‘Waarom stoten veel gelovigen zich dan aan het kruis?’

Paulus schrijft erover in Galaten 5:11, de valstrik van het kruis.
Wat is dat eigenlijk? Er was kennelijk iemand onder de Galaten die
leerde, dat je besneden moest zijn om zeker te zijn van je redding.
Kennelijk wilde diegene of diegenen de valstrik van het kruis niet aan-
vaarden. Vandaag de dag zijn er velen, die leren dat je eerst lid van
hun geloofsgroep of hun kerk moet zijn en goede daden verrichten.
Pas dan kun je gered worden of ben je gered.
Op die manier vermijden zij de valstrik van het kruis.

‘Maar waarom is dat dan zo?’

De neiging van de mens is afstand te nemen van het kruis. Ofwel:
zij nemen afstand van het vernederende feit, dat zij en wij niets
toe kunnen voegen aan het volbrachte werk van Christus aan het
kruis. De werking van het kruis is, dat het een definitief einde maakt
aan alle menselijke trots en pretenties. Dát is de valstrik of aanstoot
van het kruis. Daarom: Gods genade gaat heel diep.   

‘Het kruis is een centraal gegeven in Gods plan.’

Dat is het zeker. We zijn gezegend, als we geleerd hebben te luisteren naar
wat Paulus vanuit Christus Jezus te zeggen heeft. Hij spreekt door de apos-
tel naar ons hart. Het zou voor ons een voortdurende vreugde kunnen zijn.
God heeft ons de genade geschonken, dat wij gezamenlijk met Christus
stierven en ook opgewekt werden. Ons leven is verborgen met Christus in
God. Wanneer Hij geopenbaard wordt, zullen ook wij met Hem onthuld
worden in heerlijkheid!

‘Erg fijn , dat de overwinning door het kruis behaald is.’

Voor ons ook vreugde, want de overwinning over de geboden en regels
van de oude mensheid én over de soevereiniteiten en gevolmachtigden
geldt alle gelovigen. Niet zij, maar Christus Jezus heeft door het kruis de
overwinning behaald. Het is een voorrecht in deze tijd van genade ná het
kruis te mogen leven. In dit beheer van het geheimenis regeert genade
van God (Romeinen 5:20,21)!

‘Ja, het mooie is dat niet allerlei regels ons opvoeden, maar genade!’

Het is de reddende genade van God die ons traint (Titus 2:14). Het is de
liefde van God, die ons disciplineert. Die verdrijft alle angsten uit ons
binnenste, er wacht ons geen veroordeling meer (Romeinen 8:1). Dan
leven wij vrijmoedig en vrij. Alle mogelijke ‘systemen’ van leerstellingen
die vertrouwen op de kracht van de mens (geboden dus) blijken aan het
kruis genageld te zijn! En daarom kunnen wij zo leven:

en al wat jullie ook maar doen, in woord of in werk, doet dit alles in de
naam van de Heer Jezus Christus, dankend God, de Vader door Hem!
                                                                                             Kolossenzen 3:17 

‘Zeg, jij sprak gisteren over triomf aan het kruis. Daar wil ik meer
van weten!’

Dat staat in Kolossenzen 2:15, een boeiende tekst:

 de soevereiniteiten en gevolmachtigden ontmantelend, stelt Hij
hen in vrijmoedigheid tentoon, daarin over hen zegevierend.

Degene die dit doet, is God (vanaf 2:12 is Hij het, die handelt). Hij ont-
mantelde de geestelijke en menselijke machten en krachten. Hij zet
ze te kijk en dat is tegelijkertijd de overwinning. Hij zegeviert door
het kruis! Al wat tegen onze positie in op ons gelegd kon worden, is
aan het kruis genageld! Dat brengt vreugde en vrijheid.

‘Ja, en hoe geeft het ons dan blijdschap en vrijheid?’

De vreugdevolle positie van ons in Hem is zo, dat wij compleet gemaakt
zijn in Hem, die het Hoofd is van iedere soevereiniteit en gevolmachtig-
de, zoals Kolossenzen 2:10 zegt. Hij alleen is het Hoofd van het uitgeroe-
pen lichaam, de gemeente (Kolossenzen 1:18). Hij geeft ons dit nieuwe,
dat in 2:13 tot uitdrukking komt in de vreugdevolle woorden:

Hij maakt ons gezamenlijk levend met Hem, ons genade schenkend voor
al onze krenkingen

Onder het oude van de mindere soevereiniteiten en gevolmachtigden werd
op een heel andere manier met onze krenkingen omgegaan:

…waarom laten jullie je, als levenden in de wereld, onder inzettingen
plaatsen, dat je niet zou aanraken, noch zou proeven, noch zou beroeren….
                                                                                                      Kolossenzen 2:21

‘Ja, toen zag het er heel wat anders uit.’

En deze methode werkte niet. Zelfs in het koninkrijk van de komende eon
zal dat op een mislukking uitlopen. Want het is teveel van het vlees afhan-
kelijk. Wat ons nu aanspreekt en traint en aanspoort is de reddende genade
van God (Titus 2:14). Daarom kunnen wij nu toorn, gramschap, kwaad, laste-
ring en vuile taal uit jullie mond afleggen (Kolossenzen 3:8). Niet omdat dat
moet, maar omdat dat vanzelf gaat. We zijn ons meer en meer bewust van
de werking van het kruis!